DVS’33 Ermelo voor topper naar jarig GVVV

In de tombola, die Derde Divisie zaterdag heet, nam GVVV in speelronde 14 de koppositie weer over van aartsrivaal DOVO. De buren aan de rode kant van “Panhuis” kaapten twee speelrondes eerder nog de eerste periodetitel weg voor de ploeg van trainer Gery Vink.

Na een toch wel imposante oefencampagne, waarmee de favorietenrol voor de titel bevestigd werd, leek het thuis tegen Ter Leede meteen al mis te gaan, maar GVVV herstelde zich tijdig en won de competitieouverture met 5-3. Dat ging het wel op “De Koerbelt” in Rijssen, waar Excelsior’31 met 2-1 won. Op “Panhuis” koesterde hsv Hoek de 0-0 vervolgens als winst. De Veenendaalse aspiraties kwamen er daarna in de twee volgende uitwedstrijden duidelijk uit met een 1-4 zege op Sportlust’46 en 0-1 winst tegen SteDoCo. VVOG ging daarop met een 3-1 nederlaag huiswaarts. Het intermezzo voor de KNVB Beker thuis tegen Sparta Nijkerk leverde een 1-0 overwinning op. Met 0-4 gingen de drie punten tegen ASWH mee naar Veenendaal. Een mooie opsteker voor de in ere herstelde derby tegen DOVO, die een 3-1 zege voor de Veense “Blauwen” opleverde. Drie dagen later bleef de doelpuntenmachine haperen tegen Sparta Nijkerk (0-0), waarna de punten door de 2-1 zege van ACV in Assen bleven. Thuis tegen Harkemase Boys werd het vervolgens een 3-2 overwinning. Daarmee ging GVVV als leider de slotronde van de eerste periode in. De 1-3 nederlaag tegen FC Den Bosch in de eerste ronde van de KNVB Beker was wellicht makkelijker te verteren dan het 1-0 verlies bij rkav Volendam. Omdat de grootste concurrent, SteDoCo, onderuit ging bij DOVO, kwam die eerste prijs van het seizoen aan de rode kant van “Panhuis” terecht. Een hard gelag aan de blauwe kant. De derde nederlaag op rij werd voor eigen publiek geleden tegen Staphorst, dat met een 1-2 zege naar de Kop van Overijssel vertrok. De koppositie kwam na de 2-3 overwinning op Urk wel weer in handen van GVVV. Het is misschien niet zo sprankelend bij de blauwwitten, maar dat in een mindere fase toch de koppositie heroverd werd, zal ongetwijfeld hoop bieden voor een voorspoedig verder verloop van de competitie. Met 9 doelpunten heeft GVVV met Bryan Burgering wel de topscorer van de Derde Divisie Zaterdag in huis. Hij wordt overigens wel op de voet gevolgd door Lars van Wetering van DVS, die eenmaal minder scoorde. Oud-DVS’er Quincy Veenhof telt er zes. De Veenendalers kunnen een mooi statement maken door in speelronde 15 van de Ermeloërs te winnen.

Anderzijds zal DVS met zelfvertrouwen de jacht op de koppositie in het hol van de leeuw inzetten. De geelzwarten morsten in de voorgaande dertien ronden ook de nodige punten; liefst 13 (in 8 wedstrijden) tegen clubs, die na 14 ronden in het rechter rijtje staan tegen 4 (in 6 wedstrijden) tegen opponenten uit het linker rijtje. Bovendien deden de geelzwarten het goed tegen clubs, die boven hen stonden.

Dat was ook het geval in de vorige wedstrijd thuis tegen bvv Barendrecht. Het was de eerste wedstrijd onder leiding van Hennie in ’t Hof met Patrick Loenen, komend seizoen hoofdtrainer in Ermelo, als aandachtig toeschouwer. De geelzwarten waakten ervoor om in de omschakeling geslacht te worden en waren na de benutte strafschop in de eerste helft na de thee uitermate effectief. De toenmalige nummer 3 op de ranglijst ging met een ruime 4-0 nederlaag terug naar de Rijnmond. Natuurlijk geeft zo’n uitslag tegen beslist een sterke tegenstander zelfvertrouwen voor de topper in Veenendaal.

 

Wellicht wordt het net zo’n krankzinnige wedstrijd als het laatste bezoek van de Ermeloërs in hun debuutjaar in de Topklasse aan GVVV in ’15-‘16. De Veense “Blauwen” leken ver verwijderd van de zevende plek, die als laatste recht zou geven op promotie naar de nieuwe Tweede Divisie. Trainer Hoofdtrainer Erik Assink moest daarvoor zelfs in oktober plaats maken voor John de Wolf. ‘Opa’ Dennis van Meegdenburg werd op 41-jarige leeftijd teruggehaald. DVS zelf dong in die periode zelfs mee naar die promotieplaats.

De wedstrijd werd vooraf gegaan met een minuut stilte ter nagedachtenis van de slachtoffers van het bloedbad in Parijs. Kay Velda schoot DVS al in de 1^e minuut uit een afgeslagen hoekschop naar 0-1. Het Ermelose overwicht hield nog een kwartier aan, maar daar werd niet uit gescoord. De thuisclub kwam daarna beter in de wedstrijd en juist Dennis van Meegdenburg kopte zijn ploeg leep naar een 1-1 ruststand. GVVV kwam daarna sterk uit de kleedkamer. Met nog ruim een kwartier te gaan schoot Danny de Leeuw (die nu bezig is aan zijn laatste seizoen op “Panhuis”) de 2-1 binnen. John de wolf wisselde daarna defensief en vier minuten later maakte Ali Akla gelijk. DVS dacht zeven minuten voor tijd de buit binnen te hebben na de 2-3 van Mike Ahrens, maar Olivier Pilon besliste twee minuten daarna met zijn 3-3 anders. Geen van beide was tevreden met die stand en de twee clubs zochten nog volop de winnende treffer. De meeslepende partij eindigde echter in 3-3. Ook toen was DVS met veel zelfvertrouwen afgereisd naar Veenendaal.


Het vorige bezoek van DVS aan GVVV leverde een van de eerste tot de laatste seconde boeiend duel op met veel strijd, zoals Danny de Leeuw namens de thuisclub en Hayri Pinarci bij de geelzwarten etaleerden. De 'hete' pot eindigde in 3-3. Foto: Theo Aalten.

GVVV bleef ondanks dat punt voorlaatste, maar had de opmars inmiddels al wel ingezet voor de return in Ermelo en bezat zes punten meer dan de geelzwarten. DVS eerde in die wedstrijd haar overleden erevoorzitter Joop Bakker met een klinkende overwinning op de Veenendalers. 4-1. De blauwwitten behielden de zevende plaats, maar de Ermeloërs naderden wel tot drie punten. GVVV zou overigens wel als laatste de Tweede divisie bereiken.

 

In tegenstelling tot DOVO (16 seizoenen) kwam DVS niet vaak tegen de Veense “Blauwen” uit. Dat was voor het eerst in ’58-’59, toen de Veenendalers het afdelingsvoetbal net ontstegen waren en met zevenmijlslaarzen koers zetten naar de top van het zaterdagvoetbal. Met een 6-0 nederlaag in ‘Veen maakten de Ermeloërs wreed kennis met GVVV, dat ook in Ermelo won en kampioen werd. De hernieuwde kennismaking met de Veenendalers was pas in de 1^e klasse in ’93-’94 (vijf jaar nadat de geelzwarten hun debuut hadden gemaakt op het hoogste niveau). Op de Veluwe werd het toen 0-1, maar de 1-1 op Koninginnedag bleek belangrijk voor DVS voor handhaving. Twee seizoenen later speelden de geelzwarten thuis een heel sterke eerste helft, die met een 3-0 voorsprong werd afgesloten. Het werd uiteindelijk 3-2. Op “Panhuis” nam GVVV met 2-0 revanche. De twee ontmoetingen in de Topklasse is hiervoor al beschreven.

 

Dat DVS de Veense “Blauwen” niet vaak tegenkwamen, had te maken met de geboortedata van beide clubs en de stagnatie van de Ermelose dadendrang in de tweede helft van de 50-er jaren tot eind 80-er jaren. Met het geboortejaar van 1933 is DVS een leeftijdsgenoot van DOVO, terwijl GVVV het levenslicht zag op 15 november 1947 na het samengaan van een aantal zomeravondvoetbalclubjes in het toenmalige Gelderse gedeelte van Veenendaal. Dat verklaart ook de naam van Gelders Veenendaalse Voetbal Vereniging; die naam werd aangenomen na de aansluiting bij de Afdeling Utrecht van de KNVB. DVS was al een gevestigde naam in het zaterdagvoetbal, toen GVVV in 1948 aan het competitievoetbal begon. Voor de Ermeloërs was de 4^e klasse KNVB nog het plafond en na ’50 de 3^e klasse. De Veense “Blauwen groeiden na het eerste afgetekende kampioensjaar ’48 in tien jaar naar de 4^e Klasse KNVB toe, waar de geelzwarten naar degradeerden in ’58. De Ermeloërs hadden zich drie jaar bediend van de naam sv Ermelo (met meerdere sporten), maar namen de oude naam weer aan. Het was met de afsplitsing en de genoemde degradatie een rampjaar voor de club, die onder die omstandigheden het 25-jarig bestaan vierde. Waar DVS nog vijf jaar in de 4^e klasse bleef hangen en vervolgens tot ’79 “eeuwig derdeklasser” waren, stoomden de Veendalers in ’61 door naar de nieuwe 2^e klasse. Zij behoorden wel tot de eerste lichting eersteklassers in ’70, vielen in ’76 voor vier jaar terug naar de 2^e klasse en waren daarna tot 2004 op het hoogste platform actief. In die periode werd tweemaal de titel gepakt, maar het algeheel zaterdagkampioenschap kwam nooit aan de blauwe kant van “Panhuis” terecht. De Ermeloërs werkten zich twee keer vanuit de 4^e klasse omhoog naar eerst de 2^e klasse in ’80-’81 en de 1^e klasse in ’88. Daar was DVS twee jaar de evenknie van de Veenendalers in een parallelle afdeling, waarna na de rentree in ’91 volgde. Dat werd met vijf jaar in de 1^e klasse vooralsnog de meest stabiele periode op het hoogste niveau. In die periode troffen de geelzwarten GVVV twee seizoenen in competitieverband. Na de degradatie wisselde DVS 1^e klasse en Hoofdklasse (zoals het hoogste niveau was gaan heten), terwijl de “Blauwen” het verloren terrein in ‘5 in een jaar terug wonnen. Waar DVS in ’10 nog gebruik maakten van de versterkte promotieregelingen, misten de Veenendalers nog de slag naar de nieuwe Topklasse. Die stap werd een jaar later alsnog gezet en in het seizoen ’15-‘16, dat promotie naar de nieuwe Tweede Divisie te verdienen was, kwamen de twee clubs voor het vierde seizoen tegen. Slechts voor een jaar, want GVVV promoveerde als nummer 7. DVS drukte daarna met twee derde plaatsen wel twee keer de neus tegen het venster van de Tweede Divisie, maar miste de nacompetitie. Dat lukte wel in het afgelopen seizoen (’21-’22). Het kwam echter niet tot een finale tussen DVS en GVVV, dat zich bewonderenswaardig wel van de onderste plaats naar een herkansing had gevochten. De Ermeloërs werden in de halve finale, weliswaar onverdiend, uitgeschakeld door Kozakken Boys, dat vervolgens de Veense “Blauwen” in de finale twee keer versloeg. GVVV vierde het 75-jarig jubileum dus als Derdedivisionist en mag met de geelzwarten als een van de concurrenten in een tot dusverre moordende competitie uitmaken, welke club zich komend seizoen Tweededivisionist mag noemen.

Klik hier voor de historie van het 75-jarig GVVV en hier voor een artikel over het voetbalbolwerk Veenendaal.


De blauwe kant van sportpark Panhuis zal zaterdag 19 november het decor zijn van de absolute topper in de Derde Divisie Zaterdag.

 

Om het naderende gevaar van degradatie af te wenden nam Gery Vink in oktober 2021 het stokje al over van Jochem Twisker. Liefst 14 spelers verlieten de club, waaronder Joshua Patrick en doelman Johan Jansen. Ruben van Kouwen (Fortuna Sittard), Jan Schimmel (Kozakken Boys) en Damian Stiemer (NSC) mogen met Jan van Willige concurreren voor een plaats onder de lat. Ezra Hoogenboom (Almere City FC O21), Anthony Berenstein (Telstar) en de clubloze Tariq Dilrosun komen voor de defensie. Quiermo Dumay (Go Ahead Eagles), Barry Maguire (FC Den Bosch) en Quincy Veenhof (DVS) zoeken een plekje op het middenveld, waarvoor ook Achraf Nejmi na een pauze terugkeert. Genrich Sillé (De Meern) en Ilias Latif (Alphense Boys) opteren voor een positie voorin. Gezien de transfers kan GVVV alleen maar gezien worden als topfavoriet voor de titel.

 

De jacht op de koppositie is dus geopend. Bij een gelijkspel tussen GVVV en DVS staan er vier gegadigden te wachten om die positie over te nemen en nog eens drie clubs daar direct twee punten achter.

Sportlust’46-ACV: ook dit duel verdient het predicaat topper. Beide clubs staan immers net als DVS maar een punt achter koploper GVVV. Beide clubs kunnen bogen op een mooie ongeslagen reeks. Beide zullen voor de overwinning spelen, maar als zowel sportlust’46 als ACV na het treffen op “Cromwijck” die ongeslagen serie nog voortzetten, is dat geen verrassing.

Barendrecht-FC Rijnvogels: De Katwijkers  bleken de nederlaag goed verteerd te hebben na de doelpuntrijke Bollenstreek-derby tegen Ter Leede. Hoe de Bongerd-bewoners de ruime nederlaag tegen DVS verteerd hebben, zal moeten blijken. Wellicht heeft Barendrecht een wat sterkere selectie en met het thuisvoordeel pakt het de draad van voor de laatste nederlaag weer op. Met FC Rijnvogels weet men het echter nooit en gaat er toch een punt mee naar “De Kooltuin”.

VVOG Harderwijk-DOVO: Het zijn ontmoetingen tussen beide clubs, die de nodige scherpte hebben, waarbij de Harderwijkers zich mentaal nog wel eens de sterkste toten. VVOG zal dat ook nodig hebben om tegen de winnaar van de eerste periode kans te hebben. Gesteund door de laatste twee zeges kon DOVO wel weer eens tegen een nederlaag aanlopen.

SteDoCo-rkav Volendam: De Hoornaars laten zelf steken vallen, als de koploper punten verliest. Dat komt de ambities natuurlijk niet ten goede. De achterstand op de koppositie bedraagt echter slechts drie punten; alles is dus nog mogelijk. Rkav Volendam leidt het rechter rijtje aan, maar het gat met de nummer 9 bedraagt wel vijf punten. Het gat met de tegenstander in deze ronde kan gedicht worden tot twee punten, maar het is niet waarschijnlijk, dat SteDoCo dat toestaat. Dat blijft met winst in het spoor van de clubs hierboven.

Hsv Hoek-Staphorst: Het is toch nog niet overtuigend op “Denoek”, maar ook Staphorst slaagt er niet echt in om ondanks een enkele verrassing om de onderste regionen te verlaten. Er zit meer scorend vermogen bij hsv Hoek en dat zal leiden tot een Zeeuws-Vlaamse overwinning.

ASWH-Ter Leede: Er zit meer muziek in de Ambachtse formatie, maar het jonge team is ook nog wisselvallig, getuige ook de ruime thuisnederlaag tegen VVOG. Ter Leede, dat sterk is in de omschakeling, mag dus hopen. Normaliter is ASWH toch wat te sterk en toont dat in deze wedstrijd aan met winst.

Sparta Nijkerk-Harkemase Boys: Afgaande op de vorige speelronde zullen de Harekieten zich met een zege wat beter voelen dan Sparta Nijkerk na de ruime nederlaag in Assen. Het spelersmateriaal op “De Ebbenhorst” is wellicht wat beter dan bij de bezoekers, maar het cement moet nog aangebracht worden. Lukt het de mannen van Eric speelziek, die zijn contract met een jaar verlengde, om Harkemase Boys met lege handen naar huis te sturen?

Excelsior’31-sv Urk: Het kelderduel van deze ronde. Dat de thuisclub de rode lantaarn draagt, was zeker niet verwacht, maar ook de debutant is afgezakt van een toppositie naar de voorlaatste plaats. Er schijnt toch een verschil te zitten in sv Urk thuis of uit, hoewel “De Vormt” momenteel ook geen onneembare veste is. Dat geldt overigens ook voor “De Koerbelt”. Toch zou het thuisvoordeel voor Excelsior’31 wel eens de doorslag kunnen geven met de eerste zege sinds september.