Op zondag absoluut geen voetbal!
Voor sommige voetbalclubs – bijvoorbeeld het Vlaardingse DVO - werd het van de ene op de andere week financieel een hele moeilijke fase want het nu te huren voetbalveld lag qua huurprijs ineens een heel stuk hoger! De verhuurder bleek een kerkelijk en gelovig mens te zijn. De man stelde na enig overleg de huurprijs voor DVO in gunstige zin bij maar de man bedong wel dat er op zondag beslist niet gevoetbald mocht worden!
Een elftal met louter kasteleins
Op een bepaalde zondagmorgen in de jaren dertig kwam de verhuurder uit de kerk en liep langs zijn terrein waar hij ook voederbieten teelde en wilde zoals iedere boer even naar zijn opkomende gewas kijken. Ineens zag de man op zijn terrein een bedrijfselftal voetballen, een voetteam dat bestond uit Vlaardingse kasteleins. De volgende dag ging er een ferme brief naar de voetbalclub DVO met de mededeling dat de huur met onmiddellijke ingang werd opgezegd! Na veel overleg werd de zaak bijgelegd en mocht DVO weer doorgaan met voetballen op zaterdag. De kasteleins moesten toen wel op zoek naar een ander terrein.
Het veld van Knevel
Het net op 1 september in 1933 geboren DVS ging haar wedstrijden spelen op het veld van Knevel aan de Heidelaan. Het voetbalveld waarop DVS in de allereerste beginfase kwam te spelen was eigenlijk niet veel beter dan dan zeg maar een gemiddeld Vlaardings voetbalveld. Er was toentertijd sprake van zeg maar een stuk afgeplagd heideterrein waarop gras bijna eigenlijk geen levensvatbaarheid had. Ons aller Joop Tomassen wist te achterhalen dat er bij overvloedige regenval zelfs grind naar de oppervlakte kwam. Ondanks een matige veldsituatie pakte DVS wel een tweetal kampioenschappen in de 1e Klasse CNVB en wel in de jaren 1935 en 1937. Elders op deze website kunt u nog veel meer interessante verhalen en gegevens lezen over door DVS behaalde successen. Met dank aan Joop Tomassen.
Heel weinig gras
Mijn vader kon prachtige verhalen vertellen over zijn eigen voetbalperiode in Vlaardingen. Gebeurtenissen die zich afspeelden in zijn voetbaljeugd. Voetbalwedstrijden spelen in het naburige Kethel onder de rook van Schiedam. Tweeëntwintig stevig voetballende kerels, zeg maar een fors duel met heel veel karakter en de nodige klei. Ook daar op dat veld in het dorpje Kethel net als op het terrein van Knevel in Ermelo bijna of geen grassprieten.
Kapotte voetbal
In de jaren dertig waren de ballen waar mee men voetbalde volgens mijn vader niet zó heel geweldig van kwaliteit. Bij regenval werden die ballen lood-en loodzwaar en menigmaal moest de binnen bal op de één of andere manier worden geplakt. Die ballen waren toentertijd voorzien van een leren veter en ook die veter moest regelmatig vernieuwd en opnieuw ingeregen worden. Wie zou zo’n klusje toch ooit verricht hebben? De terreinknecht of een plaatselijke schoenmaker? Ik heb het mijn vader nooit gevraagd. Ook werd er in de jaren dertig nog wel eens een bal uitgeleend aan een andere beginnende voetbalclub. Onvoorstelbaar toch als je nu kijkt naar de hoeveelheid ballen in de Ontvangstruimte van DVS en al die ballen in het ballenhok. Tot een volgende keer maar weer.
Aad van Schaijk.
