Lest best!

Ze waren geweldig dit seizoen... .

Om 8.30 spelen, in Lelystad. Dat dit nog steeds niet verboden is.
Maar ach, wat moet dat moet. En zeker vandaag. Want het was de allerlaatste wedstrijd van het seizoen. Als er nog zaken moesten worden recht gezet dat moest dat vandaag gebeuren.
Zo wilde de F4 wilde wel weer eens winnen, zeker een wedstrijd voor 9.00 uur. De laatste plaats in de ranglijst wilde ze nog wel inruilen voor de een na laatste plaats. En herinneren we ons niet de aller eerste wedstrijd van de jongens? Die was tegen Unicum. 10-1 gewonnen. Het seizoen afsluiten met wéér winst tegen Unicum zou toch mooi zijn.
Maar met in het vooruitzicht dat het team niet helemaal compleet blijft volgend jaar en dat deze wedstrijd misschien wel de laatste was in deze samenstelling wilde de jongens vermoedelijk het nog één keer ontzettend leuk hebben met elkaar. Samen vrij en blij voetballen en naar elkaar toe rennen na een doelpunt om samen te juichen of zoiets… .

De trainers hadden een speciaal plan gesmeed voor deze wedstrijd. Een plan waarmee ze iedereen op het verkeerde been wilden gaan zetten.
Aanvallers werden verdedigers en de verdedigers werden aanvallers!!
Abel en Mike voorin. Milan en Mik achterin. Wat een creatief idee.
Het leek te werken want de eerste helft was DVS sterker. Natuurlijk kon je niet verwachten dat de nieuwe aanval al direct het doel van de tegenstander kon vinden. Op zijn minst moesten ze toch één helft wennen. Met een stand van 0-0 ging de wedstrijd de 2^e helft in.
In verband met een wissel  moest Abel toch weer even achterin staan. Dit bleek een meesterzet van de coach. Abel moest gedacht hebben ‘een heel jaar sta ik al achterin daardoor heb ik nog geen doelpunt kunnen maken, en nu na één helftje in de aanval moet ik wéér achter in… .  Toen de coach stoom uit de oren van Abel zag komen greep hij in. Op dit moment had hij gewacht. “Abel naar voren!!”

In de allerlaatste speelhelft van het seizoen ging Abel doen wat hij nog niet gedaan had dit seizoen. Naar voren en scoren! Niet één keer, niet twee keer maar drie keer! Dide, die niet mee kon doen en de wedstrijd moest volgen vanaf een boot tussen Terschelling en Harlingen viel van enthousiasme en verbazing bijna over de reling van de boot.
De F4 aanvallers als Jonne en Milan die hadden het al wel een keer geflikt , 3 doelpunten maken in één wedstrijd.
Mik en Milan deden hun werk achterin ook goed want Unicum scoorde maar één keer tegen. Eindstand 4-1!
En vanaf de boot fantaseerde Dide hoe het er verder uit gezien moest hebben:
Aan de zijlijn de altijd  aanmoedigende gedreven coach Joost en de rustige Remco met de scherpe blik. En verder een clubje hele leuke en positieve ouders… langs de zijlijn aanmoedigend en het uiteraard altijd beter wetend, kijkend naar een heel enthousiast en gedreven spelend en leuk clubje jongens. DVS F4.
Bart, Tobias, Milan, Jonne, Abel, Mike, Dide, Roel, Mik… . Jullie waren geweldig dit seizoen!
Ook voor 9.00 uur… .

Wernher en Yvonne