DVS F1 WINT!

Polonaise na de eerste competitiewedstrijd.

Voorover gebogen, zittend aan een van de lange tafels in de DVS kantine en starend in hun kopje zwarte koffie was de spanning van de gezichten van de trainers Joost en Remco af te lezen. Het was zover! Vandaag zouden ze hun jongens, na een intensieve voorbereiding, twee vriendschappelijke wedstrijden, drie bekerduels en 34 doelpunten tegen, los gaan laten in de hoofdklasse. Hadden ze de jongens de juiste voorbereiding gegeven? Was hun F1 klaar voor de hoofdklasse? Zou hun trainingsopvatting  “als je eerst alles verliest dan valt er alleen nog maar te winnen” vandaag vruchten gaan afwerpen? Ja…, het was een spannende dag voor de trainers. De jongens van F1 ondertussen, speelden luid lachend, in het nieuwe jeugdhonk hun potje tafelvoetbal. Trainer Joost had immers steeds tegen ze gezegd “het gaat om het plezier jongens”.
Een laatste mogelijkheid om de jongens in de hoofdklassehouding te krijgen was tijdens de voorbespreking van de wedstrijd in de kleedkamer. Zeewolde F1 stond op het programma en Joost zette de bidons in de opstelling neer waarin de jongens deze tegenstander straks moesten gaan bestrijden. Zoals altijd, luisterden de jongens aandachtig… .
In de afgesproken bidonopstelling en na het eerste fluitsignaal van invalscheidsrechter Remco gingen de DVS ers van start. En hoe! Fel, vol inzet en passie doken de DVSertjes direct op de bal en de jongens van Zeewolde. Dit was ook nodig bleek, want Zeewolde bood flink tegenstand. Even ging het gelijk op maar DVS was gevaarlijker. Milan op de paal, een bal op de lat en uiteindelijk Jonne die het zat was en de bal er maar gewoon in trapte. 1-0!
 Als team deed DVS het beter dan Zeewolde dat best een paar goede spelers had.  De jongens uit de polder kregen het steeds zwaarder en konden niet voorkomen dat Mik, de onverzettelijke strijder, de 2-0  in schoot.
De jongens van DVS bleven doorgaan maar liepen door een vergissing toch tegen een Zeewoldens doelpunt aan. 2-1. Maar DVS ging verder waar ze gebleven was. Fel de tegenstander onder druk zetten en aanvallen.
Helaas  voor Zeewolde stond keeper Tygo als een huis. Hij had een paar belangrijke reddingen en een aantal heuse keepersduiken en goeie uittrappen. Kleine Milan, de duvel, die in de voorbereidingen steeds door grote jongens onder de voet werd gelopen scoorde weer ouderwets twee doelpunten. Brommer Jonne was weer overal op het veld te vinden en hij liet de keeper uit Zeewolde drie keer de bal uit het net vissen. Nee, DVS in deze vorm was iets te hoog gegrepen voor Zeewolde. De aanvallen uit de polder werden door de messcherpe Abel met echte slidings onschadelijk gemaakt terwijl stofzuiger Mike de ballen die nog wel het DVS doelgebied  haalde opruimde. Tobias, de tank, gooide de beuk er weer eens in en liet de tegenstander geen speelruimte. Dide, de techneut, had weer mooie passeeracties en strooide weer met splijtende passjes en de lichtvoetige beweeglijke Timon liet z’n tegenstanders na zwaarschouderig schouderduwen verbaasd en verdwaasd zonder bal achter.
Drie tegen doelpunten.. uit drie slordigheden zorgden uiteindelijk voor 6-3 winst. Natuurlijk is er nog wat werk aan de winkel want de drie tegen doelpunten ontstonden toch door slordigheden van DVS zelf. Maar toch…,DVS stond er , was goed en won!
Aan de kant stond trainer Joost. Zijn ogen zochten die van trainer Remco. Trotse blikken ontmoetten elkaar.  En ze glimlachten elkaar aan. En hand in hand en met hele natte oksels glimlachten ze zich naar de kleedkamer. En achter de gesloten deur glimachten ze nog een hele tijd door.
En de jongens? De jongens liepen luid lachend hun polonaise.
Het gaat immers om het plezier had trainer Joost gezegd.

Wernher