DVS F1 gastvrij naar verlies.

"Boven de prachtige DVS accommodatie was een stralende blauwe lucht en een heerlijke ochtendzon geregeld"

SDCP kwam weer eens op bezoek. De oud F4 spelers uit de DVS F1 hebben in hun prille voetballoopbaan al heel wat wedstrijden tegen SDCP teams achter de rug. En bij al die ontmoetingen kwam de Puttense voetbalclub op bezoek. Nooit zijn de jongens van DVS afgereisd naar Putten. Het hoefde niet.  Op een of andere manier komen Puttenaren altijd bij je langs als er gevoetbald moet worden. Het is niet duidelijk hoezo dit het geval is. Er gaan geruchten dat SDCP geen eigen voetbalvelden heeft.

Uiteraard werd ook deze keer SDCP weer warm ontvangen. Boven het prachtige DVS terrein was een  prachtige blauwe lucht en een heerlijke ochtendzon geregeld. Om de SDCP-ers te laten wennen aan deze mooie omstandigheden gingen de DVS-ers, na het fluitsignaal niet al te fel van start. Toen het natte gras door DVS op een rustige manier was droog gevoetbald, was het warme onthaal compleet. De wedstrijd kon nu echt beginnen.

De jongens van DVS konden elkaar redelijk goed vinden op het veld. Ze waren wel uit op die keeper van SDCP maar leken het hem uit beleefdheid niet echt moeilijk te willen maken. Schoten op zijn doel misten kracht of richting.
De SDCP jongens gedroegen zich zoals je je moet gedragen als je op visite bent. Netjes en niet al te veel ruimte innemend. Ze maakten het de jongens van DVS dan ook niet al te moeilijk. Het leek een tijdlang op het spelletje ‘over en weer aandringen’.
De 1-0 voor SDCP kwam dan ook helemaal uit het niets. Van ver met één of andere stuit ging de bal, bijna onbedoeld, langs de keeper het DVS net in. Een voor DVS heel ongelukkig doelpunt. Naast vervelend voor DVS ook wel een tikkeltje onbeleefd van SDCP.
Behalve ‘aandringen’, moest DVS het die keeper van SDCP nu maar eens echt moeilijk gaan maken. Soms leek het daar ook op. De jongens deden hun best, hadden kansen…, maar sloegen niet toe.
Wel leek SDCP zich steeds meer thuis te voelen op het terrein van de geel zwarten. En zoals het kan gaan als je jezelf thuis voelt.., je voelt je wat vrijer en je denkt dat je wat meer mag... . Zonder schroom maakte SDCP er gewoon 2-0 van.
In de 2^e helft moest er echt iets gaan veranderen. Want echt sterker was SDCP niet. Kon DVS meer doen dan alleen maar beleefd aandringen?
Uit een tovercorner , waarbij ook na het terugzien van de TV beelden niet te zien was wie nu precies de maker was, scoorde DVS het tegendoelpunt waar naar de ouders langs de zijlijn zo verlangden.
DVS was deze periode sterker. De 2-2 zat er in… maar werd maar niet gemaakt. Natuurlijk was dit ook de verdienste van SDCP. Ze hielden de DVS ers op belangrijke momenten goed en onbeleefd tegen.
Toen de Puttenaren, met nog een paar minuten te gaan, vanaf een hele gevaarlijke plek voor DVS, ook nog een vrije trap mochten nemen, leken de kansen op wedstrijdpunten voor DVS wel te zijn verkeken. Waar de DVS jongens op belangrijke momenten vooral bleven aandringen sloegen de Puttense jongens wel toe. Ook nu weer. 3-1 was de eindstand… .
Na het eindsignaal schudden de jongens van DVS beleefd de handen van de SDCP jongens.
Brutaal namen de Puttenaren drie wedstrijd punten mee uit het gastvrije Ermelo.
En bij het vriendelijk lachend uitzwaaien van de jongens uit Putten dachten de jongens van DVS heel onbeleefd… “wacht maar tot jullie eigen voetbalvelden hebben… .”

Wernher