Harderwijk uit, altijd lastig.

Harderwijk-Plaatsnaambord-300x188-ac86cd4afeae8493ba6b3803597dae59-216x168-100-crop

Er voetballen nogal wat Harderwijkers mee in de F1 van het Ermelose DVS.

Vier. Dit is toegestaan.
In uitwedstrijden in Ede of Lelystad zal het iedereen worst zijn of DVS nu uit echte of uit als Ermeloërs verklede Harderwijkers bestaat. Op de DVS-ers, tegenstanders of de wedstrijd heeft het geen invloed.

In uitwedstrijden inHarderwijk echter ligt dat anders… .

Het afreizen naar Harderwijk bijvoorbeeld. De vraag ‘hoe laat zullen we verzamelen jongens?’ wordt door minstens vier DVS-ers beantwoord met uh, nou eh ‘ik ga rechtstreeks’.
‘Uit in Harderwijk’ is dichterbij dan ‘thuis in Ermelo’ immers. ‘Ik ga rechtstreeks’ betekent ‘ik hoef dan geen 10 km te rijden want ‘ut ligt bij me om de hoek.’

Ook afgelopen zaterdag tegen Zwart-wit was hier sprake van.
Druppelsgewijs kwamen de F1 spelers van DVS aan bij de ingang van het sportpark van Zwart- wit. Eerst wat Harderwijkers, daarna de Ermeloërs. Toen nummer negen arriveerde, was het team compleet. De spelers snuffelden wat aan elkaar want vier dagen hadden ze elkaar niet gezien of geroken. En daarbij moest er, zoals altijd, eerst wat gestoeid worden, zoals jonge honden dat ook kunnen. Op zoek naar het nog ontbrekende teamgevoel stoeiden de jongens in de kleedkamer nog verder.
Bij andere uitwedstrijden zou dit hele ritueel allang achter de rug zijn geweest.

In hun wedstrijdvoorbereiding liepen de jongens van DVS zo’n twintig minuten achter. Dit maakten ze vóór de wedstrijd niet meer goed.
‘Harderwijk uit’…, altijd lastig.

Precies twintig minuten na het beginsignaal van de zeer strikt fluitende scheids, had DVS de teamspirit gevonden. Maar inmiddels stond ze wel al met 5-1 achter.
Ondanks de volle zon deden de mooie geel zwarte shirts van de DVS ers wat flets aan in de eerste helft. Wel een mooi doelpunt van DVS maar het telde gewoon voor één, jammer genoeg. Zwart-wit pakte het beter aan.

Voor Harderwijkse DVS-ers, die ‘uit’ spelen in Harderwijk komt er nog een probleem om de hoek kijken. Ze spelen uit maar voelen zich thuis. En dat is beslist geen voordeel. Als je uit speelt behoor je onzeker te zijn en je onwennig en onveilig te voelen, waardoor je jezelf extra bewapend. Uit spelend heb je een mes tussen de tanden. Je staat wat grommend, met opgetrokken bovenlip op het veld. Klaar om van je af te bijten en om tegenstanders op te vreten
Als je jezelf thuis voelt dan laat je het allemaal een beetje zoals het is, je gaat voor harmonie en al dat soort dingen. Je bent mild voor de mensen om je heen.

Met terug gevonden teamspirit en beter voetbal van DVS werd het in de tweede helft weer echt een wedstrijd. DVS richtte zichzelf op en ging weer voetballen.
Met zo’n ruime achterstand moest er wel een wondertje gebeuren wilde DVS nog een punt uit deze wedstrijd slepen.

Harderwijkse DVS ers ervaren tijdens een uitwedstrijd in Harderwijk  nog een andere last. Op hun schouders drukt de vraag ‘Wat als ik een doelpunt maak of nog erger, wat als we winnen?’ Ik word vast als verrader gezien. Bovendien wonen de tegenstanders bij me om de hoek.

Scoren deed DVS niet meer. Een doelpunt had ze zeker verdiend. Zwart wit mocht er nog wel één maken en bracht daarmee de eindstand op 6-1. Verdiend gewonnen.

Natuurlijk weten we niet precies wat er allemaal in die DVS koppies omging in deze wedstrijd. Maar toch…, ‘Harderwijk uit maar tóch thuis’…, altijd lastig.

Wernher