DVS F1 sluit waardig af.

Nog één laatste rondje... .

En daar betraden ze het veld. Negen jongens.
Negen knapen, stoer, de kin omhoog, borst vooruit, de schouders iets te hoog dragend door het krap zittende geel-zwart gestreepte F1 kostuum, klaar om hun allerlaatste klus als F pupil te gaan klaren.
Blauw Geel uit Ede. Winst betekende dat er nog een plaatsje gestegen zou worden op de ranglijst. Daarmee zou DVS F1 deze competitie waardig afsluiten.

Misschien is het wel de laatste wedstrijd van dit vriendenclubje in deze samenstelling.
Tygo, Tobias, Abel, Timon, Mike, Dide, Mik, Milan, en Jonne, daar liepen ze in een rijtje het veld op, de Blauw Gelen tegemoet. Ze stelden zich op in posities waar ze afgelopen seizoen nog nooit gestaan, laat staan gespeeld hadden. Was dit een strategische zet van coach Remco?

 Alleen Tygo stond op een plek waar hij het hele seizoen al stond. In het doel. Gelukkig, we moeten er toch niet aandenken dat er iemand anders in het doel zou staan. De ingetogen sluitpost van de F1…, wat een ontwikkeling heeft hij door gemaakt dit jaar. Altijd maar die druk van ‘een fout is een doelpunt’. Wie zou er in zijn schoenen willen staan. En vandaag tegen blauw geel stond hij er weer, gewoon in zijn eigen schoenen. Terwijl hij niet veel te doen had, stond hij er als het moest. Vandaag hield hij zijn doel schoon!

En wat deden die aanvallers achterin vandaag? Milan!? Hij speelde een dijk van een wedstrijd. Hoe vaak is deze kleine duvel afgelopen seizoen niet onder de voet gelopen door te grote verdedigers. Hij moest het hebben van kleine mogelijkheden, en gaatjes in de verdediging van de tegenstander. Zo heeft hij toch aardig wat ballen achter de keeper gemikt. Vandaag mocht híj aanvallers het leven zuur maken. En hoe!

Jonne ook achterin… . Ach ja het maak eigenlijk ook niet uit waar deze opgevoerde brommer staat. Als er gelopen moet worden om “wie is er het eerst bij de bal”, dan is ook afgelopen seizoen weer gebleken dat Jonne altijd wint. Als aanvaller heeft het hem dan ook wel wat doelpuntjes opgeleverd. Vandaag ergerde zijn directe tegenstander zich Blauw en Geel aan hem. Hij had er zo graag langs gewild. Meer dan een ritje achter op de brommer zat er niet voor ‘m in. Helaas.

Dide, ook wat meer achterin spelend... . De techneut, gevoelig en altijd die mooie pass in huis. Heeft afgelopen jaar de keeper van de tegenstander ook regelmatig laten voelen. Ook de duels schuwt hij niet meer... . Vandaag moest hij, nadat een blauw gele schoen in zijn gezicht was beland, bebloed het veld en de wedstrijd verlaten. Hoe stoer! Graag had hij zonder verdoving gehecht willen worden… . Dit bleek, jammer genoeg, niet nodig

Ijverige Mik, in hoeveel kuiten heeft hij het afgelopen seizoen niet zijn tanden gezet. Wat heeft hij tegenstanders geïrriteerd. Een met geel haar uitgedoste terriër, zijn doelpunten mee pikkend.  Zijn grootste tegenstanders waren zijn eigen voeten. Bij temperaturen onder de 5 graden weigerden ze dienst. Met 13 graden werd het vandaag een heel vervelende dag voor een aantal spelers van Blauw Geel. 

Wat deed Abel daar voorin? Wie was vandaag dan het slot op de deur bij F1?  Ooit eerder maakte deze verdediger als aanvaller drie doelpunten in één wedstrijd moet coach Remco gedacht hebben. Abel heeft het spel teruggebracht tot de werkelijke spelbedoeling. De bal moet er niet in bij ons maar wel bij die anderen. Abel, scherp als een mes, en zo doelgericht dat hij het nut van zo’n middenveld niet echt inziet.  Vandaag speelde het spel zich dan ook vooral af op de helft van Blauw Geel.
De gasten uit Ede hadden in deze wedstrijd niet veel in te brengen.

Dat Timon tegen Blauw Geel ook in de voorhoede voetballend goed uit de voeten kon was geen verrassing. Timon altijd kiezend voor de voetballende oplossing.  Uitgerust met lichtvoetig- en handigheid, overzicht, lef en een venijnig schoudertje, mocht hij nu eindelijk eens aan het einde van een aanval iets gaan betekenen. Hoe vaak heeft hij niet van achteruit de DVS aanvallers bediend afgelopen seizoen?

En dan heeft de F1 natuurlijk nog Tobias. Deze sloophamer kent maar één stand. Aan! Hij kent ook maar één richting. Rechtdoor! En het liefst met de pinguïndribbel. Heel wat barsten en scheurtjes heeft hij op deze manier veroorzaakt in de verdediging van tegenstanders. Vaak, na de wedstrijd, in de kleedkamer moest Tobias verteld worden dat de wedstrijd al was afgelopen, dat het niet meer hoefde en dat het klaar was… . Zo is de schade aan banken en muren in de kleedkamers toch nog aardig beperkt gebleven.

‘Mike, en vandaag ga jij in de spits’ had Remco gezegd tijdens de voorbespreking in de kleedkamer.
Mike die gewend is om te praten met zijn voeten, zei dus niet zoveel.  Hij zal vast iets gedacht hebben,
want maakte deze verdediger de afgelopen tijd niet al van die lange rushes naar voren? En bleef hij daar vervolgens niet veel te lang hangen? Had Mike stiekem al niet allerlei plannen gesmeed om voorin zijn kunsten te gaan laten zien? Wat had Blauw Geel graag gezien dat Mike gewoon op zijn oude positie speelde want Mike was meedogenloos. Zonder genade nam hij alle DVS doelpunten voor zijn rekening.
Vier keer maar liefst vond Mike het Blauw Gele net! Vier keer!! ‘Aanvallen is de beste verdediging’ moet hij gedacht hebben.

Nee, Blauw Geel had niet zoveel in te brengen in deze wedstrijd. 4-0 bleef het voor de jongens van DVS F1. Een mooie waardige afsluiting van het seizoen maar vooral ook van hun carrière als F pupil.

En daar verlieten ze het veld. Negen jongens.
Negen knapen, stoer, de kin omhoog, borst vooruit, de schouders te hoog dragend door het veels en veels te krap zittende geel-zwart gestreepte F1 kostuum.

Wernher