DVS’33 Ermelo speelt derby tegen VVOG Harderwijk

VVOG Harderwijk begon de competitie met twee gelijke spelen. De eerste thuis in een roerige wedstrijd tegen DOVO, waarin de “Groenen” een 3-0 voorsprong door doelpunten van Rafik El Hamdi, Jeremy de Graaf en Pernelly Biya een weggaven. De Veenendalers hadden er nog net voor de rust nog weer een wedstrijd van gemaakt, voerden de druk op en vonden ruim een kwartier ook de aansluiting. Op het moment, dat de groenwitten dachten de 3-2 over de streep te trekken, volgde nog de gelijkmaker.

Op de 3-3 volgde een 2-2 bij ODIN’59. Na een vroege voorsprong door Job Hogedoorn moesten de Harderwijkers alsnog in de achtervolging met de gelijkmaker van Mitchel Dijkhof in de slotfase.

Thuis tegen ACV delfde men het onderspit, terwijl zelfs het grootste deel (80 minuten) van de wedstrijd tegen tien man gespeeld werd. Dat weerhield de Assenaren er niet van om een 0-2 voorsprong te nemen, maar inhaalrace door doelpunten van Rafik El Hamdi en Jeremy de Graaf ten spijt ging VVOG met 2-4 ten onder.

Vervolgens beloonden de Harderwijkers het betere spel in Noordwijkerhout met een 0-1 voorsprong door Job Hogedoorn maar dat was niet genoeg voor een overwinning, want de ploeg van Richard Plug kwam in de tweede helft beter voor de dag en maakte al snel in de tweede helft gelijk.

Na de 1-1 bij VVSB wachtte voor de groenwitten dus nog steeds de eerste overwinning en die kwam er verrassend thuis tegen het op papier sterke SteDoCo. Was de 0-0 stand bij rust nog niet eens zo slecht, met de 1-0 van Dean van Ooijen kon het zelfs beter. De wedstrijd zat met de treffer van Jeremy de Graaf nog niet in het slot, maar verder dan de aansluitende 2-1 in de slotminuut kwamen de Hoornaars niet meer.

Daarop volgde met 3-1 de uitschakeling in de wedstrijd bij GVVV. De Veenendalers, die in de Tweede Divisie matig presteren, kwam VVOG wel met 1-0 achter, maar deed daarna met de gelijkmaker van Max Jansen goed mee. Meer dan een verlenging werd er niet uitgesleept en daarin scoorden de Veense Blauwen 3-1.

Op bezoek in het verre Hoek kon het nog slechter, althans qua uitslag. Met 4-0 werd het de grootste nederlaag in de competitie, wat de eerste overwinning voor de Zeeuwen betekende.

VVOG startte afgelopen zaterdag dus bepaald niet als favoriet in het thuisduel tegen Excelsior’31. In een aantrekkelijk duel beloonden de Harderwijkers zich in een overdonderend openingsoffensief met een 1-0 voorsprong via Jeremy de Graaf. Daarna kwamen de Rijssenaren beter in de wedstrijd, maakten ook de 1-1 en drongen aan op meer. De Harderwijkers bleven overeind, waarna de ploeg van trainer Raymond Schuurman door een hakballetje van Jake Wollgarten met 2-1 ook nog eens aan het langste eind trok. VVOG behield daarmee de minieme achterstand van een punt op de Ermelose rivaal en zal de knappe overwinning in Harderwijk het zelfvertrouwen op een goed resultaat in de Derby van de Veluwe doen groeien.

Ook bij DVS zal het zelfvertrouwen toegenomen zijn na de ruime winst op ODIN’59 en dan vooral omdat de ploeg van Peter Wesselink ondanks een achterstand halverwege bleef geloven in een goed resultaat. Coen Vloedgraven drukte de gelijkmaker over de doellijn bij de gelijkmaker (hoewel het wedstrijdformulier de treffer toekende aan Benjamin Roemeon). Dat was ook de beloning voor het dynamischer aanvalsspel in de tweede helft, mede door het inbrengen van Ali Akla. Desondanks had de thuisclub de wedstrijd vanuit de counter in het slot kunnen gooien. DVS doorstond dat en dat resulteerde niet alleen in de gelijkmaker. Benjamin Roemeon zorgde er na een goede aanval wel voor, dat zijn club het laatste kwartier een voorsprong mocht verdedigen. Adriaan Kruisheer pakte vervolgens het cadeautje uit met de 1-3 en Roemeon rondde het in de 6e minuut van de extra tijd af met 1-4. Die vier doelpunten tegen een stugge, compacte tegenstander zullen het geloof in een mooi resultaat tegen VVOG zeker sterken.

 

De onderlinge ontmoetingen houden zich, zoals het een echte derby betaamt, niet aan regels van thuisvoordeel of favorietenrollen. Vanaf ’54, toen de derby voor het eerst in een KNVB-klasse werd gespeeld, won DVS in Ermelo zesmaal, terwijl de Harderwijkers negen keer wonnen. Vijfmaal was er een gelijkspel. Vanuit geelzwart perspectief: 20-6-5-9 (22-37). Ook in Harderwijk was de balans positief voor VVOG met 5 overwinningen voor DVS, negen gelijke spelen en 6 nederlagen voor de geelzwarten: 20-5-9-6 (24-25). De balans van de ontmoetingen in de Derde Divisie spreken weer net in het voordeel van de Ermeloërs (thuis: 1-0, 1-1, 1-1 en 1-0 en uit 2-1, 0-6, 2-0, 1-1).

De eerste derby tussen een Ermelose en een Harderwijkse club werd al in 1901 gespeeld tussen EVC en hvc Achilles, waarbij de Harderwijkers beide ontmoetingen wonnen. Waar de laatste club zich nog waagde aan competitievoetbal op zondag, hield de Ermelose club (na een fusie Veluvia en vanaf 1917 EFC) het bij beker- en vriendschappelijke wedstrijden. Evenals het latere Harderwijksche Boys, dat competitie speelde op de zondag, gingen de clubs ten onder aan veldenproblematiek. Dat gold overigens ook voor het HVC, dat van ’31 tot ’35 bestond en op de zaterdag voorbestemd was om de aartsrivaal van DVS te worden.

 

VVOG (toen nog met 1 V) werd in 1927 niet als zondagvereniging opgericht, maar meer als club voor het destijds levendige zomeravondvoetbal in Harderwijk. De club speelde in de vroege 30-er jaren met wisselende resultaten wel vriendschappelijk tegen de voorgangers van DVS, EFC en Ajax, en vanaf ’33 tegen de geelzwarten. Waar DVS evenals HVC in 1933 koos voor de Christelijke Nederlandse Voetbal Bond op de zaterdag, kozen de groenwitten voor meer weerstand in de UPVB op de zondag. Dat zal in de laagste klasse mogelijk nog niet aanwezig geweest zijn, maar in de UPVB was er wel de mogelijkheid om te promoveren. Weerstand was er vanuit de gemeente wel tegen het zondagvoetbal en ‘VOG’ moest zelfs in 1937 een rechtszaak doorstaan. Bestuursleden werden in die tijd nog hoofdelijk aansprakelijk gesteld, maar met een sterke persoonlijkheid als dhr. D.A. Willemse als toenmalige voorzitter overwonnen de groenwitten die moeilijke periode. De club zou echter uitgroeien tot een stabiele vereniging op de zondag. Belangstelling bleef er in Harderwijk wel bestaan voor zaterdagvoetbal, maar clubjes als Blauw-Zwart (later opgegaan met de HBS in BHC), “Oranje” (later HVVO kwamen in de 40-er jaren nooit echt van de grond.

Pas toen de zaterdagvoetballers zich in 1945 verzamelden bij VVOG, maakte de club na een aanloopperiode pas echt naam. Desalniettemin werd er aanvankelijk vanuit de zondagtak toch denigrerend gekeken naar die “zaterdagtrappers”. Na de eerste degradatie in ’46 speelde de zaterdagtak zelfs competitie in de 2e klasse Afd. Utrecht tegen het tweede elftal van DVS. VVOG-zondag bereikte in ’47, een jaar later dan DVS op de zaterdag, de 4e klasse KNVB en zou van ’72-’74 het hoogste niveau (2e klasse) bereiken. De zaterdagsectie zou groeien en bereikte in ’52 de 4e klasse KNVB. In ’54 zou de club voor het eerst in de KNVB tegen DVS spelen, maar waar de Ermeloërs bleven steken, stoomden de groenwitten in ’60 door naar de 2e klasse, wat toen het hoogste in het zaterdagvoetbal was. Door de degradatie in ’63 en het kampioenschap van DVS in de 4e klasse kwamen de twee clubs elkaar weer voor een jaar tegen, maar met de titel (en de Ermeloërs als goede nummer 3) groeide VVOG in ’69 naar het grootste succes toe in de clubhistorie en overstemde daarmee de zondagtak. Het pakte het niet alleen de afdelingstitel, maar werd ook zaterdagkampioen door onder andere Spakenburg achter zich te houden en won ook om de algehele landstitel bij de amateurs, waar in dat jaar voor het eerst om gestreden werd. Penalty’s moesten tegen zondagkampioen Middelburg na twee gelijke spelen de beslissing brengen, maar de Harderwijkse doelman Bertus Hoeve als grote held. En dat met een echt Harderwijks elftal. De slag om de 1e klasse (vanaf ’70) werd nog wel gemist, maar tot ’08 speelden de “Groenen” met uitzondering van de periodes ’78-’81 en ’82-’83 altijd op het hoogste niveau. In ’80’81 zorgde dat in de 2e klasse zelfs weer voor een derby tegen DVS, dat voor het eerst gepromoveerd was naar die klasse. VVOG was nog altijd de topclub op de Veluwe en bevestigde dat door aan de titel van de Hoofdklasse C in ’97 ook nog het algeheel zaterdagkampioenschap ten koste van GVVV en FC Lisse voor zich op te eisen. De landstitel bij de amateurs was nog net een brug te ver, te weten de Moerdijkbrug. De strijd om de algehele landstitel bij de amateurs kwam bij het Bredase Baronie terecht, maar vooral de eerste ontmoeting tussen beide clubs op “De Strokel” was ware propaganda voor het voetbal. VVOG-zaterdag, dat de zondagtak dus allang overvleugeld had, wilde nog wel om de prijzen meespelen op het hoogste niveau, maar naarmate de middelen minder werden, moest in ’06-’07 de strijd tegen het degradatiespook zelfs aangebonden worden. De Harderwijkers hadden zelfs een beslissingswedstrijd nodig (gewonnen van sv Huizen) om tegen de winnaar van de nacompetitie in de 1e klasse D te mogen spelen en wel tegen DVS. Een mooier affiche als P-/D-duel was voor beide clubs natuurlijk niet mogelijk.

In 2007 zouden de ambities tussen DVS en VVOG elkaar dus kruisen op de “Putter Eng” in een promotie-/degradatieduel. De Ermeloërs als licht favoriet, maar de Harderwijkers handhaafden zich in de verlenging na 1-1 met 1-2 in de Hoofdklasse. De degradatie volgde een jaar later. Aangezien de bomen op “De Strokel” niet meer tot in de hemel groeiden en de Ermelose ambities juist toenamen, kwam de derby in een ander perspectief te staan. VVOG was altijd de favoriet geweest, maar de underdog kon altijd wat extra’s. Nu kreeg DVS de favorietenrol, maar kon daar steeds moeilijk mee omgaan, behalve dan die ene keer, toen de twee clubs elkaar voor het eerst (’16-’17) in de Derde Divisie ontmoetten en de geelzwarten met 0-6 wonnen. De revanche was overigens zoet, want VVOG hield de Ermeloërs met een 1-1 uit de nacompetitie.

 

VVOG-zondag gleed geleidelijk aan steeds verder weg tot de 5e klasse KNVB. De groenwitten krabbelden in ’04-’05 nog eenmaal terug naar de 4e klasse dankzij de scoringsdrift van Ermeloër Ali El Haddadi, die daarna de overstap naar DVS zou maken. Na een jaar in de 4e klasse ging de stekker uit het prestatievoetbal op de zondag. De rentree in ’15-’16 duurde slechts een jaar. Momenteel brengt de club nog twee elftallen op de zondag in de wei.

 

VVOG-zaterdag mag dan niet meer de sterkte in de selecties van weleer kunnen samenstellen, de groenwitten presteren toch goed door tegen favoriete opponenten toch nog promotie af te dwingen. Mentaal is er namelijk niets mis op de “De Strokel”. Een jaar na de invoering van de Topklasse, waarin DVS gebruik maakte van de versterkte promotieregeling naar de Hoofdklasse, verlieten de Harderwijkers de 1e klasse eveneens voor de Hoofdklasse, hoewel de tegenstand in de nacompetitie toen nog wel meeviel. Anders was het in ’16, toen er door de invoering van de Derde- en Tweede Divisie in plaats van de Topklasse (waar DVS in ’15 in debuteerde) in een ‘enkele’ dubbel (vanwege de versterkte promotieregeling) met DOVO uit mocht maken, wie er naar de Derde Divisie zou promoveren. De veruit favoriete Veenendalers verkeken zich na een ruime voorsprong op een veerkrachtig VVOG. Er was de nodige reuring om het veld, maar de Harderwijkers wonnen met 4-3. Vanwege te verwachten problemen op “Panhuis” (die overigens buiten de twee clubs lagen) werd die wedstrijd bij FC Emmen gespeeld. Daar namen de groenwitten een 0-1 voorsprong, waarna DOVO nog wel terugkwam tot 1-1 en de groenwitten die stand onder grote druk over de streep trokken. Met een tiende, dertiende en veertiende plek bleef de status van Derdedivisionist vervolgens behouden. In ’19-’20 hing die wel aan een zijden draad, toen VVOG de rode lantaarn droeg, maar gered werd door de gong. Door het uitbreken van corona werd de competitie vanaf de 23e speelronde niet uit gevoetbald en waren er geen promovendi of degradanten. In ‘20-‘21 werd de competitie al na zes speelronden stilgelegd. Zowel VVOG als DVS hadden slechts vier punten vergaard; de Harderwijkers (als nummer 14) uit vier wedstrijden en de geelzwarten uit vijf een plaats lager. Dat seizoen was dus geen graadmeter. Na zeven wedstrijden in de huidige jaargang doen beide clubs nauwelijks voor elkaar onder. Dat minieme onderlinge verschil zal ongetwijfeld bijdragen tot een boeiende derby. Lees hier ook het artikel op de site van DVS over de derby's tussen Ermelo en Harderwijk. Drie keer raden welke de meest aansprekende is.

De titel derby is eigenlijk voorbehouden aan een wedstrijd tussen twee plaatselijke clubs, maar dat begrip is in de loop van de tijd natuurlijk opgerekt tot een streekontmoeting. Anderzijds liggen de bebouwde kommen nabij het industrieterrein Tonsel al tegen elkaar. Zo dicht liggen de twee plaatsen zelfs bijeen. De wedstrijden tussen DVS en VVOG worden al lang niet meer gespeeld door lokale helden. Toch zullen de spelers van beide clubs beseffen, dat het om een bijzondere wedstrijd gaat. Van onderschatting mag natuurlijk nooit sprake zijn en de vermeende underdog geeft altijd wat extra’s. Zeker als daarbij behorende ludiek acties voor de tegenpartij kwetsend zijn. Vier spelers van vorig seizoen in het groenwit zullen de beladen streekontmoeting niet meer meemaken, maar voor zeven nieuwelingen in de A-selectie van VVOG wordt het zeker een boeiende ervaring. Dat geldt dan voor Mees van de Kuil van FC Horst, Jake Wollgarten van de Ajax-amateurs, Bruce Lücke van SDC Putten, Mitchel Dijkhof van WHC en de clubloze Donovan Bock. De bekendste naam is echter die van Jeremy de Graaf, die van GVVV terugkeerde bij de Harderwijkers. Bart Hoeve werd vanuit het tweede elftal toegevoegd tot de A-selectie en Matthias in ’t Anker uit O19. Ook vanuit de Hoofdklasse bij de O19 kan de jeugd dus nog wel doorstromen naar de hoofdmacht. Voor trainer Raymond Schuurman is het zijn derde seizoen op “De Strokel” en het is voor hem te hopen, dat hij nu eens een heel seizoen kan uitvoetballen na twee voorgaande corona-jaargangen.

Natuurlijk is de derby DVS-VVOG de meest aansprekende wedstrijd in deze speelronde, maar elke andere wedstrijd in deze divisie heeft zijn eigen dynamiek. Ontmoetingen om niet af te haken in de top of juist aan te haken, wedstrijden tegen een directe concurrent om uit de onderste regionen weg te komen. Behalve de koploper, die een voorsprong heeft van vier punten op de runner up, zijn de verschillen nog klein. De nummer drie heeft “slechts” drie punten voorsprong op de nummer dertien.

Ter Leede-Sparta Nijkerk: De koploper uit Nijkerk heeft na zeven wedstrijden een gaatje geslagen van vier punten en wil dat minimaal zo houden. Ter Leede won vorige week knap van ACV en hoopt met het thuisvoordeel wellicht op een stunt. Sparta Nijkerk is er momenteel echter niet de ploeg naar om zich te laten verrassen.

Staphorst-FC Lisse: Hoe heeft de thuisclub de eerste nederlaag verwerkt en kan FC Lisse de opmars voortzetten? De fusieclub kent de omstandigheden in de Kop van Overijssel uit het verleden met wisselende resultaten. Staphorst geeft echter geen cadeautjes en houdt een punt over aan dit duel.

Sportlust’46-Harkemase Boys: Wellicht hadden de Harekieten meer verwacht in het thuisduel tegen Barendrecht, maar liepen zij tegen een keiharde nederlaag aan. De gastheren hebben de laatste nederlaag mogelijk al verwerkt na de jubileumactiviteiten en proberen om het punt achterstand om te zetten in een voorsprong van twee punten. De twee ploegen zullen aan elkaar gewaagd zijn. Het resultaat zal niet ver van een gelijkspel liggen.

Excelsior’31-Ajax (am): De bezoekers zitten in een aardige flow, terwijl Excelsior’31 nog nadenkt, waarom het overwicht tegen VVOG niet omgezet is in een zege. Ajax is echter niet zo stug als de Harderwijkers, zodat de Tukkers de draad op de eigen “Koerbelt” weer oppikken met een overwinning.

VVSB-ACV: Ook de Assenaren hebben een teleurstelling te verwerken, terwijl VVSB wisselvallig presteert. Vreemd genoeg boekt ACV de beste resultaten buitenshuis en is daar ook nog ongeslagen. Dat zal ook in Noordwijkerhout het geval zijn, maar of het ook winst wordt?

Hsv Hoek-ODIN’59: De Zeeuwen kruipen langzaam omhoog en hebben inmiddels een voorsprong van vijf punten op ODIN’59. Als hsv Hoek het scorend vermogen ook nu benut, is de derde overwinning van het seizoen een feit.

Barendrecht-GOES: Ondanks de matige prestaties hoefde Barendrecht niet te wanhopen. De kwaliteiten zijn immers aanwezig. De Bevelanders moeten die nog maar bewijzen. De Bongerd-bewoners gaan de voorsprong van vier punten op rodelantaarndrager (met 4 uit 7) uitbreiden tot zeven.

SteDoCo-DOVO: Dat dit duel gespeeld wordt in de kelder van de Derde Divisie, was vooraf niet verwacht. De twee clubs doen niet voor elkaar onder met vijf punten, hoewel de defensie van DOVO al wat meer tegentreffers kreeg te verwerken. SteDoCo heeft meer slagkracht en als die deze wedstrijd benut wordt, blijven de drie punten in Hoornaar.