Geschiedenis

Op de keper beschouwd stamt DVS af van het allereerste voetbalinitiatief in Ermelo. De Ermelosche Voetbal Vereniging (EVC) van 1901 komt nooit tot competitievoetbal en gaat samen met een ander Ermelo’s clubje Allen weerbaar. EVC en AW gaan in 1915 verder als Veluvia, dat de naam in 1917 wijzigt in Ermelosche Football Club. EFC heeft hetzelfde probleem als de voorgaande clubjes. De zaterdag is een volledige werkdag en de gemeente Ermelo staat zondagvoetbal niet toe. Het blijft in die tijd vooral bij het spelen van vriendschappelijke wedstrijden tegen plaats- en streekgenoten. Er duiken naast EFC andere clubjes op, waaronder in de tweede helft van de 20-er jaren (Be) Quick en Sparta. Die twee vormen in april 1932 Ajax. Nog steeds is het niet mogelijk om deel te nemen aan een competitie. Tot 1932, als de Utrechtsche Provinciale Voetbal Bond (UPVB) zich over dat deel van de Noord-Veluwe ontfermt. Er wordt een competitie ingesteld voor clubs in die regio, waarvoor het om principiële redenen niet mogelijk is om op zondag te voetballen en/of de kosten te hoog zijn. Ermelosche Boys, opgericht in 1932 neemt hier geen deel aan.

’De twee grootste clubjes van Ermelo, Ajax en EFC, nemen in ’32-’33 nog deel aan een zaterdagmiddagcompetitie, die door de Utrechtsche Provinciale Voetbal Bond (UPVB) wordt uitgeschreven voor de verenigingen uit gemeenten op de Noordwest-Veluwe, waarvoor zondagvoetbal niet mogelijk is. Ajax eindigt na het Harderwijkse HVC als tweede, terwijl EFC laatste wordt in een competitie, waaraan ook nog het Puttense HGM deelneemt en en Entre Nous uit Harderwijk zich terugtrekt.

Kennelijk zijn die clubs niet tevreden over die competitie, want zij zoeken aansluiting bij de Christelijke Nederlandse Voetbal Bond (CNVB). De UPVB probeert in augustus 1933 deze clubs in een belegde vergadering in het Oranje Hotel te Ermelo (Later de Gelderblom, nu Restaurant Peacock’s)) te behouden. Tevergeefs. Samen met Sparta Nijkerk en het Spakenburgse NAS (het huidige IJsselmeervogels) stappen ze over naar de CNVB, wat het mogelijk maakt om rond Harderwijk een eigen afdeling te starten. Wellicht denkt EFC nog over deelname aan een competitie op de zondag via de UPVB, maar als de gemeente Ermelo het voetballen op die rustdag definitief uitsluit, kiest ook de grootste van de twee Ermelose clubs voor een fusie met het sterkere Ajax. Daarmee wordt ook gehoor gegeven aan geluiden in de gemeenschap, dat het voetbal in een klein dorp als Ermelo niet gediend is met meerdere clubs.

Op de zolder van stalhouderij Bakker geven de leden op 1 september 1933 hun toestemming aan de fusie. 

Als naam krijgt de fusieclub ’Door Vereeniging Sterk’ (later gewijzigd in Door Vereniging Sterk), waarin de ambities duidelijk aangegeven worden.

De toevoeging ’33 is dan nog niet aan de clubnaam verbonden.

H. van Putten, E. Pieper, A. v.d. Geest, H. v.d. Beek, L. Bakker, D. v.d. Berg, J. Sliep, E. Kamphorst, K. van Putten, F. Kamphorst, J. Groothuis en J. van Zoelen komen van Ajax. Van EFC komen onder andere E. Townsend, W. Townsend, J. Townsend, J. Tomassen, G. Boute, B. van Buuren, B. van Barneveld, B. van Eikenhorst, A. Koning en D. van Beek.

De heren F. Goote (voorzitter), L. Bakker (secretaris) en J. Sliep (penningmeester) vormen het eerste bestuur. De teams worden wekelijks samengesteld door de elftalcommissie, die bestaat uit de heren J. Tromp, A.O. Stolk en F.J. Wiedenhoff sr. De clubkleuren geel en zwart zijn geboren uit praktisch oogpunt, omdat de meeste leden al over een verticaal gestreept shirt in die kleuren beschikten. DVS gaat haar wedstrijden spelen op het veld van Knevel aan de Heidelaan.

De naam blijkt goed gekozen, want DVS laat in de kampioensrace in de wintercompetitie met vijf verenigingen alleen HVC uit Harderwijk en Sparta uit Nijkerk voor zich in de UPVB. In de ‘Tusschencompetitie’ met acht clubs kronen de geelzwarten zich wel tot kampioen en spelen in de eerste ronde voor het landskampioenschap van de CNVB tegen DOSK. De Kampenaren winnen in Ermelo onverdiend met 1-3 en spelen de return gelijk. Zij gaan dus verder.. Ook een jaar later in de CNVB (afd. Zwolle) doen de Ermeloërs goed mee met een kampioenschap. Een onterecht met 2-1 verloren beslissingswedstrijd tegen CSV (nog zonder toevoeging ’28) uit Zwolle op het neutrale veld van Volharding voorkomt, dat de Ermeloërs in de race blijft voor het landelijk kampioenschap van de CNVB. Ook in ’37 worden te geelzwarten kampioen voor DOSK, maar vooralsnog is niet bekend, of de Ermeloërs ook nu nog wedstrijden heeft gespeeld voor het landskampioenschap van deze bond. De geelzwarten verhuizen daarna naar de afd. Apeldoorn, waar Volharding uit Nunspeet, DETO uit Apeldoorn en het eveneens Apeldoornse Gazelle steevast tegenstanders zijn. Het uitbreken van de oorlog in mei 1940 houdt DVS van een derde kampioenschap af. In het seizoen ’40-’41 wordt een noodcompetitie gespeeld met eerste en tweede elftallen van clubs uit de omgeving.

Alle voetbalbonden fuseren na de bezetting door de Duitsers met de Nederlandse Voetbal Bond (NVB), die in de oorlogsjaren het in ’29 verkregen predicaat ‘Koninklijk’ wel verliest.  DVS komt nu uit in zaterdagmiddagcompetitie (ZMC) van de afdeling Utrecht. Door de toetreding tot de Afdeling Utrecht als onderbond wordt DVS verplicht de naam te wijzigen en krijgt de clubnaam detoevoeging ’33.

“Naar een herstel van ons sportleven” schrijft toenmalig secretaris en latere voorzitter van DVS, Bertus Bakker, in het verenigingsorgaan “De Klok”. Om het dagelijkse leven onder de bezetting toch zo normaal mogelijk te houden, blijft DVS wel doorvoetballen.

In die oorlogsjaren zal de club toch een groot succes boeken. In het seizoen ’42-’43 komt het in de 1e klasse van de afdeling Utrecht (kring Utrecht) uit met vooral tegenstanders uit de Domstad. Daarin worden de geelzwarten afgetekend kampioen en mogen zodoende aantreden voor het afdelingskampioenschap tegen de winnaar in de 1e klasse Kring ‘t Gooi. 

Zowel die kampioen, sv Huizen, als DVS winnen hun thuiswedstrijd, maar de Ermeloërs hebben het beste doelsaldo en winnen het algeheel kampioenschap ZMC in de Afdeling Utrecht. Die extra titel is het hoogst haalbare voor de vereniging in die tijd.

In potentie had het district West 1 net als district West 2 een 4^e klasse KNVB kunnen hebben met sterke clubs als SIZO uit Hillegom, IJmuiden, een aantal Amsterdamse clubs (vooral voortgekomen uit het Bedrijfs- en Kantoorvoetbal). En ook DVS geldt in tijd als een sterke club. Bijzonderheid is, dat Harderwijk en Putten in die jaren geen zaterdagclub hebben; zodoende voetbalt er in die tijd een aantal Harderwijkers bij de geelzwarten.

In het laatste oorlogsjaar slaat de Duitse bezetter nog hard toe. Bij de razzia in oktober 1944 in Putten worden 600 mannen weggevoerd; weinig mannen keren levend terug. Eén van de mannen, die opgepakt worden is Ermeloër Gerrit Beek. Hij is één van de mannen, die in het concentratiekamp overlijdt. Andere DVS’ers, die opgepakt zijn en in een kamp het leven laten zijn H. Smink,  Alef Arendsen, Gerrit van de Veen (beide uit Harderwijk), Born en Johannes Marcus van de Kreeke. De laatste komt uit Zeeland en heeft ondergedoken gezeten in Ermelo.

Na de oorlog breidt Ermelo sterk uit en moet het voetbalveld plaatsmaken voor woningbouw. Een jaar lang speelt de club op een veld, met man en macht door leden afgeplagd, achter Sonneheerdt; bij oudere Ermeloërs nog bekend als het “Boys-terrein” verwijzend naar het clubje Ermelosche Boys, dat voor de oprichting van DVS bestaat en ook nog enige jaren na de oprichting van DVS bestaan heeft.

Een succes als in ’43 wordt herhaald in het seizoen ’45-’46, maar in die tijd heeft de Afdeling Utrecht drie 1e klassen op de zaterdag. Nu zijn IJsselmeervogels uit Spakenburg (kring ’t Gooi) en het Utrechtse SSVU (kring Utrecht) de tegenstanders. Ook nu worden de Ermeloërs afdelingskampioen door respectievelijk 5-1 en 2-1 winst. Meestrijden om de algehele zaterdagtitel kan nog niet; dat is voorbehouden aan de clubs uit het district West 2, waar al wel 4e klassen zijn ingesteld. Die 4e klasse zal er ook komen in de districten West 1, waaronder de afdeling Utrecht valt, en Oost. (West 2 kreeg daar een 3e klasse boven.)

 

DVS mag zich dus “KNVB’er van het eerste uur in het zaterdagvoetbal noemen” (buiten het district West 2) door de promotie naar de 4e klasse. De geelzwarten lopen daarmee voor op clubs als Spakenburg, DOVO, Huizen, VVOG, enz. De Ermeloërs worden in dat eerste seizoen ingedeeld met IJsselmeervogels, SSVU, IJmuiden, het Hillegomse SIZO en vijf Amsterdamse clubs, die voor de fusie van de bonden al furore maken in het hoofdstedelijke Bedrijfs- en Kantorenvoetbal. In dat seizoen is er een middenmootpositie weggelegd voor DVS. Het jaar daarop krijgt West 1 er nog een 4e klasse bij en worden de geelzwarten in 4A derde, terwijl de “Vogels” opnieuw kampioen worden.

Mede door de uitbreiding in het seizoen ’48-’49 van het aantal 4e klassen in Oost en Noord (van één naar twee in beide districten) verhuist DVS naar Oost, waar het meteen een memorabel jaar in de clubgeschiedenis beleeft. De titelstrijd wordt uiteindelijk bepaald door een te nemen strafschop voor WHC bij DOVO na afloop van de reguliere competitie vanwege een toegekend protest door de Wezepers. Bij een rake penalty is DVS kampioen; anders volgt een beslissingswedstrijd tegen de Veenendaalse club. Die komt er door het missen van de strafschop op sportpark “Birkhoven” in Amersfoort. Onder grote belangstelling van beide supportersscharen wint DOVO die met 3-2. Desalniettemin vormt die wedstrijd een absoluut hoogtepunt in de clubhistorie.

Hoewel de vereniging al vanaf de eerste jaren jeugdleden telt, is er door gebrek aan tegenstanders geen competitievoetbal mogelijk. Wel worden er wedstrijden gespeeld tegen jeugdelftallen van o.a. HVC uit Harderwijk en HGM uit Putten. Pas in dit seizoen ’49-’50 lukt het om een juniorenelftal in een competitie te krijgen. Jeugdvoetbal wordt vooral gezien als een aangelegenheid van de clubs zelf. Mede op initiatief van DVS en andere regioclubs ontstaat er later binnen de afdeling Utrecht de Veluwse Jeugdcompetitie (VJC).

Met een vierde plaats dat jaar doet DVS het wat minder, maar de Ermeloërs promoveren wel in het kielzog van WHC, Nunspeet en DOVO mee naar de nu ook in Oost nieuw gevormde 3e klasse. Na een aantal jaren bij Loedeman aan de Oude Nijkerkerweg gevoetbald te hebben, volgt in ’51 de verhuizing naar het veld bij Jan Hamstra, ook aan de Oude Nijkerkerweg. In die 3e klasse zakken zij na drie jaren in de middenmoot weg en uiteindelijk in ’55 degraderen de geelzwarten naar de 4e klasse.

Vanaf ’55 gaat de club onder de naam sv Ermelo voetballen en worden er nog andere sporten (volleybal en tafeltennis) aan toegevoegd, maar dat blijkt nooit een succes. De degradatie kan nog wel snel ongedaan gemaakt worden, maar ’58 zou een rampjaar voor de club vormen. Na twee jaar in weer de 3e klasse dreigt opnieuw degradatie.Het bestuur heeft steeds minder vat op het veteranenelftal (met daarin een aantal oud-bestuursleden), waarvan een groot aantal spelers na een jarenlange “verziekte” periode binnen in ’58 zelfs geroyeerde wordt. De veteranen voetballen dan al onder de naam Oud-DVS. De samenhang tussen de veteranen is echter heel sterk en op 3 februari wordt het initiatief genomen tot de heroprichting van DVS, dat op 3 maart een ledenvergadering uitschrijft, wat als oprichtingsdatum voor de oprichting van EFC’58 geldt. De ledenvergadering van sv Ermelo legt de naam DVS’33 opnieuw vast. Nu doet zich het bizarre feit voor, dat de nieuwe club zich als DVS’58 voor het seizoen ’58-’59. Die naam wordt niet geaccepteerd door de voetbalbond, waarna teruggegrepen wordt op de naam EFC met de toevoeging van het oprichtingsjaar. De verhoudingen tussen de twee clubs zullen lang troebel blijven.

 

De jeugdafdeling ontwikkelt zich steeds verder. Heel veel vrijwilligers steken er energie en tijd in, waaronder Dik Broekhuizen, Berend Verhoef en later Jan Termaat (alle drie al overleden).

DVS verhuist weer terug naar het district West 1 en heeft vijf seizoenen nodig om weer te promoveren naar de 3e klasse. Inmiddels is in ’60 de 2e klasse als hoogste in alle districten van het zaterdagvoetbal ingesteld. Het seizoen ’62-’63 wordt dus weer een mooi seizoen voor de club, dat voor het eerst het huidige sportpark aan de Sportlaan bespeelt. Het kampioenschap van ’63 brengt de derby tegen VVOG weer terug . Het is bovendien de eerste wedstrijd van het seizoen en een mooier affiche om het nieuwe hoofdveld in gebruik te nemen is er niet. DVS start in die wedstrijd zelfs als favoriet, maar gaat met 0-6 ontluisterend onderuit tegen de aartsrivaal. Desalniettemin wordt het geen slechte rentree voor de geelzwarten op dit niveau met een derde plaats, waar de Harderwijkers kampioen worden.

In dat kampioensjaar wordt ook de supportersvereniging “Geel Zwart” opgericht, maar pas in ’67 komt die pas tot bloei. Die supportersvereniging ondersteunt niet alleen de prestaties van het eerste elftal, maar de hele vereniging en zal dat tot op heden blijven doen.

Met de jaargang ’63-‘64 is het “eeuwig derdeklasserschap” begonnen, waaraan in ’77 een einde komt. In die periode voegen streekgenoten als SDCP, Sparta Nijkerk en SDVB zich bij de Ermeloërs, maar zij steken DVS ook snel voorbij. Hun plaatsen worden weer ingenomen door regioclubs als NSC uit Nijkerk, Veluwse Boys uit Garderen en VVOP uit Voorthuizen en ook zij streven de geelzwarten voorbij. Het seizoen ’72-’73 valt nog wel op, doordat de spelers van de hoofdmacht hun club bij het 40-jarig jubileum een verjaardagscadeau willen geven in de vorm van een kampioenschap. Het blijft na een spannende competitie, waarin het Leiderdorpse RCL te sterk blijkt, bij een tweede plaats. De kentering komt na de degradatie in ’77, als er rigoureus verjongd wordt en degradatie niet ontlopen kan worden.


Jan Termaat verwelkomt het 250e jeugdlid, Andre van de Berge

Het jaar 1969 is markant voor de club, want dan wordt niet alleen het 250e jeugdlid, maar later in het jaar ook het 500e lid aangemeld. De groei zet zich voort en in december 1971 wordt al weer het 400e jeugdlid ingeschreven. In ’74 volgt het 800e lid. Door de verhuizing van EFC’58 naar sportpark “De Zanderij”in ’77 krijgt DVS er drie velden bij en dat is heel erg nodig door de groei van de vereniging.


Verdoold, Roelofsen, Baard, Moraal, Varkevisser, Kamphorst, van Nieuwenhuizen, Dooyewaard, Theunissen, Koopman en Smit

“Groot A”, zoals de A1 dan nog heet, kent in de 60-er jaren een veelbelovende lichting, waarvan een groot aantal spelers de hoofdmacht ook haalt. De Veluwse Jeugdcompetitie is dan echter het plafond, zodat promotie nog niet mogelijk is. Ook met die spelers in de hoofdmacht slaagt DVS er nog niet in om door te stoten naar het hoogste niveau.

Als eerste voetbalvereniging in de wijde omgeving organiseert DVS in de 70-er jaren een prestatieloop kort voor de jaarwisseling. Aangezien er weinig loopjes georganiseerd worden laten ook atleten uit de omtrek hun gezicht zien op dit sportieve evenement. Aan de allerreerste doen meer dan 1000 lopers mee. Tonnie van Leeuwen, de door een auto-ongeluk omgekomen doelman van GVAV (voorloper van FC Groningen) en het Nederlands Elftal lost het eerste startschot. Na een tiental edities raakt het mede door meerdere prestatielopen in verval, maar zou onder de naam Boerenkoolloop na de millenniumwisseling terugkeren, nu direct na de jaarwisseling.

De verjonging en degradatie in ‘77 luiden wel een nieuwe succesperiode in onder de toen nog jonge trainer Jan Lankreijer. Dat zorgt in die jaren voor mooie confrontaties met een club als De Valleivogels uit Scherpenzeel. Zo wint DVS na de gewonnen kampioenswedstrijd bij Montfoort in ’79 weer eens sinds zestien jaar een titel. Weliswaar in de 4e klasse, maar de vreugde is enorm. Het volgende kampioenschap laat niet zo lang op zich wachten, want een seizoen later wordt Valleivogels na een beslissingswedstrijd in Soest beteugeld. De Ermelose club beschikt in die periode over een zeer meelevende achterban, die onder de naam de “Tapside” altijd ludieke acties organiseert.

In het seizoen ’80-’81 begint DVS als laatste van de drie Ermelose clubs met vrouwenvoetbal, toen nog damesvoetbal genoemd.

Door de twee achtereenvolgende kampioenschappen komt DVS in ’81 voor het eerst in de clubhistorie in de 2e klasse uit (dan het op één na hoogste niveau in het zaterdagvoetbal), waar het de streekgenoten VVOG, SDCP en NSC weer ontmoet. De Ermeloërs komen niet goed uit de eerste reeks met veel derby’s tevoorschijn en raken nooit uit het degradatiegevaar. Na de verloren derby bij SDCP op tweede paasdag, de eerste ontmoeting tussen de twee clubs op “De Putter Eng, is het al snel met het tweedeklasserschap gedaan.

De verwachte terugkeer naar de 2e klasse onder trainer René Duits laat op zich wachten na de verloren beslissingscompetitie met Valleivogels en VVOP. Dan maar in het jubileumjaar ’83, is de gedachte. Wat dat betreft, kan het 50-jarig bestaan geen luister worden bijgezet; sterker nog, het wordt zelfs degradatie.

In dat seizoen wordt de eerste tribune, mede mogelijk gemaakt door de supportersvereniging, in gebruik genomen. In de Oostelijke 4e klasse B is DVS in ’83-’84 de duidelijke favoriet voor de titel, maar het strijdlustige VENO uit Vollenhove eist die voor zich op. Het is het enige seizoen, dat de geelzwarten uitkomen tegen de voormalige gemeentegenoot sv Elspeet. Die club beleeft daar waarschijnlijk met twee gelijke spelen meer plezier aan dan de Ermeloërs. 

Bovendien snijdt Oene uit het gelijknamige dorp onder Epe in een beslissingswedstrijd de laatste mogelijkheid voor promotie af door op het neutrale terrein in Elspeet met strafschoppen te winnen.

Het jaar daarop ontgaat het kampioenschap de geelzwarten niet en wordt in de 4e klasse D in West 1 met overmacht het derdeklasserschap heroverd. Direct doorstoten naar de 2e klasse gaat nog niet, maar een nieuwe sportieve sprong voorwaarts zal niet lang meer op zich laten wachten. Om de jeugdselectie-elftallen op een hoger plan te brengen, worden allerlei vernieuwingen en verbeteringen aangevoerd. Uit eigen gelederen worden trainers (verder) gediplomeerd.

Met de “Zwolse Coup” zal DVS de hoogste rangen van het zaterdagvoetbal bereiken. Voor het eerst in de geschiedenis van de club komt er voor het seizoen ’85-’86 aanzienlijke versterking van buitenaf met een aantal oud-profs van PEC Zwolle, gevolgd door een aantal talenten, die eerder Ermelo verlaten hebben voor de jeugdopleiding van de BVO in Zwolle. Was het nu nog een enkele grote sponsor, die aan de basis stond van verbeterde omstandigheden, later zou de businessclub een stabielere ondersteuning voor de ambities van DVS betekenen. SDCP, net gedegradeerd uit de 1e klasse, wordt met 5-0 gekleineerd door de geelzwarten in de seizoensouverture. Toch worden de Puttenaren, wel degelijk een heel sterke tegenstander, de grootste concurrent met slechts één punt minder dan de terechte kampioen in de 3e klasse B.

Ook in de 2e klasse C is geen tegenstander in staat de Ermeloërs van een kampioenschap af te houden. In die jaargang is FC Lisse de grootste belager. De promotie naar de hoogste klasse in het zaterdagvoetbal luidt wel het ontslag in van trainer Jan Westerhof. Hij is niet gemachtigd om een eersteklasser te trainer. (Wijlen) Evert de Graaf is zijn opvolger.

Geerling Hamstra in actie voor DVS

Het debuut in ’88 op het hoogste niveau lijkt op een teleurstelling uit te draaien, maar na vier nederlagen wordt met de terugkeer van Geerling Hamstra de goede weg ingeslagen met uiteindelijk een mooie vijfde plaats in de eindrangschikking.

Die teleurstelling volgt een seizoen later wel met een voorlaatste plaats en dus directe degradatie. Na het vertrek van de gelouterde ex-profs is de verwachting, dat DVS direct verder weg zal zakken, maar in plaats daarvan bevecht het onder trainer Freddie Prins in de slotronde nog deelname aan de nacompetitie. Die wordt gewonnen ten koste van RKAVIC en rkav Volendam. De beslissingswedstrijd in Wezep tegen Elburger SC voor 3000 toeschouwers krijgt na de 0-0 een week later een herhaling op de zelfde plaats. Nu wordt het een duidelijke 3-0 voor de Ermeloërs.

De vereniging zet zich in die jaren daarna ook nadrukkelijk op de kaart door het Internationale Jeugdtoernooi voor B- en C-junioren, waaraan diverse gerenommeerde binnen- en buitenlandse clubs deelnemen. Zo maken nog voetballers als Leonardo (toen nog in de jeugd van Feyenoord) en Dirk Kuijt nog hun opwachting aan de Ermelose Sportlaan.

De rentree in ’91 wordt het beste seizoen op het hoogste niveau sinds de invoering van de 1e klasse in ‘70. Winst op IJsselmeervogels in Spakenburg (0-1) en twee zeges op de latere kampioen ACV (3-0 en 1-2) doen DVS uiteindelijk op de tweede plaats belanden. Tot in de laatste ronde doen de Ermeloërs mee om de titel. Vijf jaargangen houden de geelzwarten het vol in de 1e klasse. Te makkelijk wordt gedacht, dat er in de laatste maand van het seizoen nog maar één wedstrijd gewonnen hoeft te worden; het P-/D-duel tegen Veere. Het wordt in het Gelderse Aalst een ontluisterende 6-1 nederlaag tegen de eendagsvlieg, naar zou blijken. Degradatie van de 1e klasse … naar de 1e klasse (vanwege de reorganisatie in het amateurvoetbal) is in ’96 een feit.

Een stabiele Hoofdklasser (als hoogste klasse) zal DVS vooralsnog ook niet meer worden. Er zijn nu twee seizoenen nodig om terug te keren. De Ermeloërs zijn zeker titelkandidaat direct na de degradatie, maar Sparta Nijkerk en SDVB betwisten in ’96-’97 die hoogste eer. In een spannend competitieslot winnen de Nijkerkers en stranden de Barnevelders en de geelzwarten in de nacompetitie. Het jaar daarop is DVS weer de sterkste ruim voor de zaterdagamateurs van Ajax.

Het verblijf in de Hoofdklasse duurt ook nu maar twee jaar. Een positie in de middenmoot wordt in '97-'98 gevolgd door een 13e plaats direct na de eeuwwisseling en dus zonder herkansing een sportieve stap terug.

Toch geeft die achtste plaats in ’98-’99 de club de gelegenheid om in ’99 deel te nemen aan de ‘grote’ beker. In een poulefase met FC Groningen, Heracles en zondaghoofdklasser Appingedam zijn er alleen maar nederlagen.

Opkomst DVS voor de bekerwedstrijd tegen FC Groningen met voorop (wijlen) Tonny Jochemsen

Portugal
In 2000 wordt het EK Voetbal in Nederland en België gehouden en DVS is gastheer voor het nationale elftal van Portugal. In ruil voor de geboden gastvrijheid speelt Luis Figo c.s. in aanloop naar dat toernooi tegen de geelzwarten en maakte er een serieuze wedstrijd van, getuige de 0-11 zege voor de Zuid-Europeanen.


Figo legt onder het toeziend oog van Pascal Frederiks en Ewout Noordermeer voor de nationale ploeg vanaf elf meter aan voor de 0-8 in de oefenwedstrijd tegen DVS.

Laatste promotie naar Hoofdklasse in West 1
Voor kampioen Marken vormen de Ermeloërs het seizoen daarop geen bedreiging. SDCP volgt die club via de nacompetitie. In ’02 komt de titel wel weer in Ermelo terecht. DVS begint de kampioenswedstrijd in de wetenschap, dat de enige concurrent, rkav Volendam, al vroeg op achterstand is gekomen. De geelzwarten kapen de hoofdprijs voor de wijdbroeken weg.

Maar ook in ’02-’03 kan DVS zich niet in de Hoofdklasse handhaven. De 13e plaats wijst de Ermeloërs direct weer terug naar de 1e klasse, nu in de oostelijke.

De selectie wordt op sterkte gebracht om in één seizoen het verloren terrein weer terug te winnen. De weerstand in Oost blijkt echter groter dan verwacht. Excelsior’31 en HHC zijn de grootste kampioenskandidaten, waar de eerste de titel voor zich opeist na een gewonnen beslissingswedstrijd van de Hardenbergers, die via de nacompetitie promoveren. Onder Ermeloër Jan van den Berg lukt het niet, want na de derde plaats in ’03-’04 wordt het daarna een vierde- en een vijfde plek zonder deelname aan de nacompetitie.


Baba Shiska scoort hier de late gelijkmaker in de P-/D-wedstrijd tegen VVOG. Ook Edmund Mjijnheer in het groen kan het doelpunt niet voorkomen.

Jürgen Schefczyk wordt in zijn eerste jaar in de 1e klasse D ook derde met DVS in ’06-’07, maar wint wel de nacompetitie. De P-/D-wedstrijd in Putten wordt een heel bijzondere, want VVOG, dat al wat op haar retour is, wordt de tegenstander. Voor 2500 toeschouwers trekt de toenmalige herkanser uit de Hoofdklasse in de verlenging aan het langste eind, terwijl de Ermeloërs eigenlijk als favoriet gestart zijn. In zijn twee volgende jaren kan de Apeldoornse oefenmeester dat met zijn selectie niet meer evenaren met een respectievelijke zevende- en een negende plaats.

DVS viert het 75-jarig bestaan met ruim duizend leden.

Onder Hennie in ’t Hof moet DVS met aantrekkelijk voetbal mee gaan doen voor één van de vier promotieplaatsen naar de Hoofdklasse vanwege de invoering van de Topklasse met ingang van ’10-’11. Daarin slaagt hij met een hoog gehalte aan voetballers uit de eigen opleiding. De vereniging telt al veel ereleden, maar in 2011 wordt Joop Bakker, die al erelid en drie periodes voorzitter was, benoemd tot ere-voorzitter van DVS.


DVS'33 onder Hennie in 't Hof terug in de hoofdklasse

De eerste competitiewedstrijd tegen Staphorst wordt nog afgewerkt op een bijveld, omdat het nieuwe kunstgrasveld nog niet speelklaar is. Die club zette in ’07 de historische stap naar de Hoofdklasse en toonde zich een uitermate lastige tegenstander en won zelfs in ondertal de competitieouverture met 2-3. De hernieuwde kennismaking met de Hoofdklasse krijgt door de elfde plaats een verlengstuk in de vorm van een hele nacompetitie met DZC’68 uit Doetinchem en d’Olde Veste’54 uit Steenwijk. De Ermelose club is dan al duidelijk verder dan de eersteklassers en blijft Hoofdklasser. Het toch al fraaie sportpark van DVS zal in deze jaren nog verbeterd worden met de bouw van een nieuwe tribune met daaronder kleedlokalen en erachter een nieuwe multi-functionele ruimte en een businessruimte.

Er komt meer voetbal in de ploeg en dat zal zich in de drie daaropvolgende seizoenen laten zien in positieverbetering. In ’11-’12 wordt het een zesde plek. Voor de districtsbeker manifesteren de geelzwarten zich goed met onder andere een eclatante 5-1 overwinning op toenmalige Topklasser SVZW. Zondagtopklasser FC Lienden houdt de Ermeloërs uiteindelijk uit de halve finale. DVS had zich al gekwalificeerd voor deelname aan de KNVB Beker. In aanloop naar het nieuwe seizoen houdt het gerenommeerde AFC de geelzwarten, weliswaar onverdiend, uit de eerste ronde van de ‘grote’ beker. Het jaar daarop moet in de eindrangschikking weliswaar een plaatsje ingeleverd worden, maar gooit DVS wel regerend landskampioen bij de amateurs en ook nu weer koploper in de Topklasse Zondag , Achilles’29 uit Groesbeek uit de districtsbeker. In de halve finale blokkeert HSC’21 uit Haaksbergen de weg naar de finale door de strafschoppen beter te nemen.

In ’13-’14 komt DVS voor het eerst uit in de Hoofdklasse A, waar de geelzwarten voetballend een uitstekende indruk maken met onder meer een mooie 3-1 zege op Quick Boys uit Katwijk. Sparta Nijkerk is over het geheel de belangrijkste kampioenskandidaat en uiteindelijk terechte titelhouder. De Ermeloërs moeten in die strijd afhaken, waar de Katwijkers en de amateurs van Ajax die wat langer volhouden. Met die twee laatste gaat DVS wel de nacompetitie in. Na de ongeslagen thuisstatus in de reguliere competitie wint Quick Boys gelukkig met 0-1 en eindigt de droom richting Topklasse. 

Het seizoen heeft al cachet door de deelname aan de KNVB Beker bij aanvang van het seizoen. Nu slagen de geelzwarten er wel in om de volgende ronde te halen ten koste van Hollandia (4-1). DVS gaat in het begin van het seizoen tegen Go Ahead Eagles van eigen kracht uit, maar verliest wel met 0-3 van de profs.

De kroon wordt op het werk gezet onder de eerstejaars DVS-trainer Jan Veldhuizen, die qua resultaat nu de puntjes op de i moet zetten. De eerste periodetitel gaat nog naar ACV, maar de Assenaren krijgen in de wedstrijd hierop in Ermelo een broekje aangemeten (5-2), waardoor de geelzwarten de koppositie overnemen en niet meer zullen afstaan. Daar kunnen de, uiteindelijk, twee grootste concurrenten, Harkemase Boys en Excelsior’31, niets meer aan veranderen. En dat ondanks dat DVS tegen die twee achtervolgers maar één van de twaalf te behalen punten pakt, maar in tegenstelling tot voorgaande jaren worden er tegen de ‘kleintjes’ nauwelijks punten verspeeld. Hoewel in de slotronde nog allerlei opties mogelijk zijn, verzilveren de geelzwarten hun koppositie op Urk in een veelbesproken wedstrijd, die de Ermeloërs met 0-3 winnen. De hoofdmacht van DVS schrijft nieuwe clubhistorie door het bereiken van de Topklasse.


DVS viert feest na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Wilco Jansen uit Zwolle

Een unicum is nabij, maar doordat het tweede elftal er in de laatste speelronde niet in slaagt om de titel van zijn res. Hoofdklasse te grijpen. Anders zouden de eerste zes elftallen van DVS kampioen geworden zijn.
Helaas moeten de A1- junioren voor het tweede achtereenvolgende seizoen sportief een stap terug doen door de degradatie uit de 3e Divisie. Dit na in het eerste decennium van deze eeuw nog in de 1e divisie gespeeld te hebben. Een naam, die onlosmakelijk met de prestatieve groei van de jeugdselecties is verbonden, is die van Jack van Santen; eerst nog als trainer van de A1 en na een tussenpoze als coördinator. Dankzij die goede periode krijgt de club het predicaat ‘Regionale Jeugdopleiding’ en wint zij ook de ‘Rinus Michels Award’.

Na de bouw van de accommodatie rond het hoofdveld krijgt ook de kantine (nu clubhuis genoemd) een opknapbeurt, evenals de entree van het hoofdveld. DVS is in alles helemaal klaar voor de Topklasse. Die Topklasse blijkt onder de nieuwe trainer Roeland ten Berge zeker niet te hoog gegrepen, want DVS draait te midden tussen oude en nieuwe grootmachten vrolijk mee met onder andere een 4-0 thuisoverwinning op IJsselmeervogels voor de tickets om een plaats in de nieuw ingestelde Tweede Divisie. Daarvoor moeten de Ermeloërs in de slotfase afhaken, maar de negende plaats is heel verdienstelijk met de 4-0 thuiszege op Spakenburg als fraai slotakkoord voor eigen publiek.

Na de afroming van een zevental topamateurclubs en met een drietal beloftenteams in de Derde Divisie, zoals de Topklasse nu gaat heten, wordt in '16-'17 positieverbetering verwacht. Daar lijkt DVS zich na de winterstop zich steeds verder van te verwijderen, waardoor Ten Berge in januari 2017 als hoofdtrainer plaats moet maken voor de oude rot in het vak, Willem Leushuis. Mooi, kort combinatiespel wordt ingeruimd voor effectief, resultaatvoetbal, wat uiteindelijk leidt tot een zevende plek. De derde periodetitel is dan al een week daarvoor verspeeld.

Bert van Hunenstijn krijgt dan de erfenis om DVS, waar hij als kind al gespeeld heeft en waar hij ook deel heeft uitgemaakt van de hoofdmacht, naar een nog hogere eindpositie te leiden. Dat doet hij ook door in zijn eerste jaar achter de gedoodverfde kampioenskandidaat Spakenburg en Scheveningen op de derde plek te eindigen.

In de loop van het seizoen heeft DVS al een historische 0-6 overwinning geboekt op “De Strokel” op VVOG, maar de Harderwijkers nemen wraak in Ermelo. In een sterke derde periode zijn de geelzwarten in het slotduel virtueel winnaar van die extra prijs bij een 1-0 voorsprong, maar zwaar tegen de veld- en kansenverhouding in maken de Harderwijkers in de slotminuten gelijk. Geen periodetitel dus in Ermelo.

Inmiddels is DVS voor het seizoen ’18-’19 wel verheven tot titelkandidaat, al willen twee clubs uit De Duin- en Bollenstreek daar niet in geloven. Promovendus Noordwijk en Quick Boys eindigen ook voor de Ermeloërs, terwijl een berekenend ASWH de derde periode voor zich opeist. Promotie zit er dus weer niet in voor Bert van Hunenstijn en zijn mannen.

 

Sinds 2018 heeft DVS al haar jeugdselecties weer op landelijk niveau. JO13-1 handhaaft zich in de 3^e Divisie, JO15-1 wordt kampioen, evenals JO17-1, terwijl JO19-1 achter sc Cambuur een sterke eindklassering kent. De promotie naar de 2^e Divisie komt een jaar later, waar JO17-1 lang op kop gaat, maar in het slot van de competitie die positie verspeelt.

Het vrouwenvoetbal krijgt een impuls en ook daar volgt in ’18 een promotie naar de 2^e klasse. Het veertigjarig bestaan van het vrouwenvoetbal in 2019 wordt gevierd als Tweedeklasser en de ambities voor de toekomst liggen zelfs hoger. In dat jubileumjaar is DVS met de vrouwen de hoogst spelende club in de regio.

Nieuwe poging om te promoveren naar Tweede Divisie met historisch bekersucces

Met de allerbeste bedoelingen begint DVS aan het seizoen ’19-’20 onder de nieuwe trainer Richard Plug. Zijn komst houdt een verandering van speelstijl in, die door de Ermelose achterban niet zo gewaardeerd wordt. Desalniettemin staan de geelzwarten tweede achter Sparta Nijkerk, dat hard op weg is om het voorbeeld van Noordwijk (door direct na de titel in de Hoofdklasse het kampioenschap in de Derde Divisie op te eisen). Na het abrupte opstappen van de coach na elf speelronden zakt DVS wat terug, maar is weer in beeld voor de nacompetitie, als al het competitievoetbal stilgelegd wordt door COVID-19. Door de corona-pandemie kent het seizoen geen promovendi en degradanten. Wel verdwijnen de beloftenteams uit de Derde Divisie en ONS Sneek trekt zich vrijwillig terug.

De nieuwe hoofdtrainer Peter Wesselink krijgt in ’20-’21 niet de mogelijkheid om te bewijzen, wat hij waard is met zijn ploeg. Na een matige competitiestart bevindt DVS zich net boven de streep, als de al stekker na zes speelronden uit deze jaargang getrokken wordt. De winst in de tweede voorronde bij DOVO leverde een mooie thuiswedstrijd tegen Eredivisionist Willem II op, maar ook dat feest ging niet door.

 

Op een lange pauze volgt er een mooi seizoen ‘21’22. De eerste- en tweede periode geeft nog wel een wisselvallig DVS te zien. De geelzwarten mogen de eerste voorronde van de KNVB Beker overslaan en bereiken in september ten koste van Tweededivisionist Noordwijk het hoofdtoernooi.  In de maand oktober blijven de Ermeloërs ongeslagen met onder meer de 5-0 thuisoverwinning op aartsrivaal VVOG en de eliminatie van profclub FC Eindhoven in de eerste ronde met 2-1 voor de ‘grote’ beker. Ten koste van Hoofdklasser Achilles Veen bereikt DVS ook de achtste finale (terwijl clubs als Feyenoord en FC Utrecht al uitgeschakeld zijn). Dat brengt de equipe van Peter Wesselink, die zijn contract door deze successen verlengd zag worden,  in januari naar de Gelredome, waar de Arnhemse Eredivisionist Vitesse niet overtuigt, maar wel net wint met 2-0. Daarmee komt een einde aan de topsportstatus met het recht om door te mogen trainen en voetballen. Toch slaat ook nu corona toe in de hoofdmacht, die de belangrijkste gegadigde is voor de eerste periodetitel. Die wordt verspeeld in Hoek, maar datzelfde hsv Hoek vormt in Ermelo de opmaat voor een goede derde periode. Daarin eindigen de geelzwarten gelijk met kampioen FC Lisse (met een beter doelsaldo eerste), maar als nummer vier nemen zij die van de kampioen over. In de nacompetitie maken de Ermeloërs indruk door in de eerste ronde bijna-kampioen van de Derde Divisie Zondag met 5-1 in Ermelo en 1-1 in Utrecht uit te schakelen. In de halve finale voor het laatste ticket voor de Tweede Divisie maken de Ermeloërs het met name in het tweede duel Kozakken Boys heel lastig. Na de 1-1 op de Veluwe is DVS in Werkendam de beter voetballende ploeg, maar moet na de 2-1 toch buigen, waardoor de ‘Kozakken’ doorgaan en zich uiteindelijk handhaven.

Een wat triest einde van een prachtig seizoen. Tot zijn eigen grote verdriet moest Tarik Evre vanwege een blessure ondanks ultieme pogingen in de rust bij het tweede duel tegen Kozakken Boys in Werkendam afhaken vanwege een blessure. De captain had zijn ploeg zo graag naar de finale geleid. Maarten van Dijk troostte hem. Hij zag zijn teamgenoten nog wel langszij komen, maar na een benutte penalty tegen wilden het niet meer lukken.

Naast de degradant uit de Tweede Divisie, GVVV, gelden er meerdere clubs als kanshebber voor promotie, waaronder ook weer DVS. ACV nam na een matige start de koppositie over van de Veenendalers en stonden die dankzij een ongeslagen reeks van 25 duels nooit meer af. De geelzwarten brachten de uiteindelijke kampioen in assen nog wel aan het wankelen, maar verloren desalniettemin met 2-1. Peter Wesselinks was toen al vertrokken. Na een korte interim-periode van de gedreven Hennie in ’t Hof nam Stevan de Geijter, kind van de club, samen met Jaap de Vries het stokje over. De derde periode werd de beste van de drie, maar de wisselvalligheid was nog te groot om werkelijk een gooi te doen naar die prijs. Nu is het aan Patrick Loenen als hoofdtrainer om dat succes te boeken. Het seizoen ’23-’24 zal op voorhand een aantal nieuwe tegenstanders bieden, doordat de indeling niet meer bepaald wordt door de speeldag (zaterdag of zondag) maar door de regionale indeling.

(laatste versie: 2023-06-23)