DVS met goed gevoel uit Volendam vertrokken
De uitslag in Volendam tegen de plaatselijke RKAV liep nu eens in de pas met de veldverhouding, want het uitstekende spel van met name voor de rust werd, in tegenstelling tot de uitwedstrijd tegen Huizen, nu wel in een ruime 0-3 voorsprong omgezet. Dan volgt er natuurlijk wat ontspanning in de tweede helft, maar met nieuwe energie door een drietal wissels liep de score verder uit naar een 0-5 zege. Zo’n resultaat was natuurlijk ook wel weer eens nodig na vier wedstrijden zonder overwinning. Natuurlijk waren de gelijke spelen tegen VVA’71 en Ajax zonder meer goed. In opperbeste stemming ging het met de clipper ‘Abel Tasman’ huiswaarts; een terugreis waarvan Piet Smit met verve verslag deed.
Het zou moeten zorgen voor de ‘flow’, waarin DVS in de twee resterende wedstrijden (uit tegen SDV Barneveld en thuis tegen Sportlust’46) zes punten haalt en het kalenderjaar afsluit met zesentwintig punten uit dertien duels. Daarmee zou de doelstelling van dit seizoen –handhaving- misschien zelfs naar boven bijgesteld kunnen worden.
Handhaving in jubileumjaar
Handhaving lijkt vooralsnog het hoogst haalbare voor SDV Barneveld, dat voor aanvang van deze jaargang samen met SDC Putten regelmatig genoemd werden als de grootste degradatiekandidaten. Uit de poulefase voor de districtsbeker kon na drie nederlagen niet bepaald veel hoop geput worden. DVS deed het daarin echter even slecht (maar legde het belang duidelijk bij de ‘grote’ KNVB-beker); in de competitie verging het de geelzwarten sindsdien veel beter. De eerste twee wedstrijden gingen voor de blauwwitten met minimaal verschil verloren (alle drie keer met 1-0). De competitieopening thuis tegen Sparta Nijkerk, waarvan in de voorbereiding nog met 1-5 verloren was in het toernooi van SDC Putten. De oranjehemden hadden daar in de seizoensouverture zelfs een fout van de thuisclub voor nodig. Uit bij ODIN’59 kan men natuurlijk altijd tegen een nederlaag aanlopen. Hierop volgden twee zeges; 1-0 thuis tegen Bennekom en 0-2 bij Huizen. Die lijn zou doorgetrokken moeten worden thuis tegen Volendam, dat in de vier wedstrijden daarvoor nog geen driepunter genoteerd had. Een vroege Barneveldse voorsprong wees daar ook op, maar in een tijdsbestek van vijf minuten in het laatste kwartier gaf SDVB de overwinning weg. Het werd nog wel 2-3. In de volgende zes wedstrijden boekten de Barnevelders nog maar één zege; thuis tegen DOVO. Daarvoor behield Sportlust’46 de punten in Woerden met 2-1, maar verliet SDC Putten “Norschoten” een week later weer met een duidelijke 0-3. Ook bij VVA’71 en Ajax bleef de equipe van trainer Hans van Arum met lege handen staan (4-1 en 2-3). In het thuisduel tegen de Amsterdammers deed een vroege 1-0 nog wel de hoop leven in de Barneveldse harten, maar de Ajacieden zetten de zaken in een tijdsbestek van tien minuten recht. De tweede treffer voor de blauwwitten deed vermoeden, dat het een echte wedstrijd was. DVS zal de derby in Barneveld wat dat betreft met wat meer vertrouwen tegemoet zien dan de thuisclub.
Wat een club zeker niet wil, is degraderen in een jubileumjaar. Sterk Door Vriendschap (gevolgd door de plaatsnaam) bestaat aan het einde van het seizoen namelijk zestig jaar. En wie voetbal in Barneveld zegt, zegt SDVB, dat dus in 1954 is opgericht. Daarmee is de naam van de club veel groter dan de oudste, bestaande voetbalvereniging in het dorp, de vv Barneveld.
SDVB bevestigt bestaansrecht zaterdagvoetbal in Barneveld
Toch had het maar zo gekund, dat DVS zaterdag niet bij SDVB, maar bij VVOP of De Schaffelaars op bezoek was gegaan. Niet bij de tweedeklasser uit Voorthuizen, maar uit één van de voorlopers van VVB (zoals Barneveld in de volksmond heet). Die zondagclubs fuseerden in 1936 met elkaar. Ook voor ’36 werd er dus al gevoetbald in het dorp. De Schaffelaars bestonden vanaf ’17 (met mogelijk twee keer een doorstart) en het Barneveldse VVOP vanaf ’24. De fusieclub had in ’36 geen plaats voor een zaterdagafdeling, hoewel er wel behoefte was aan zaterdagvoetbal. Daarin voorzag Blauw-Wit, dat opgericht werd in ’37 en uitkwam in de afdeling Apeldoorn van de CNVB. Zo speelde DVS op 31 mei 1938 tegen de eerste Barneveldse zaterdagclub en won met 3-2. Van een eerdere ontmoeting dat seizoen is geen uitslag bekend. Waarschijnlijk heeft de club maar één seizoen bestaan. Pas in ’47 ontstond er weer een mogelijkheid om op zaterdag te voetballen, toen de vv Barneveld een zaterdagsectie toestond. Dat bleef echter een ondergeschoven kind bij de club. Toen voor ’54 de wedstrijden op zaterdag afgelast werden in verband met de staat van het veld voor de zondag, werd de roep om een zelfstandige zaterdagvereniging in het dorp steeds luider met de oprichting van SDVB tot gevolg. De zaterdagtak van VVB ging daardoor ter ziele tot ‘68
Enkele jaren na de oprichting van SDVB kende Barneveld nog een derde voetbalclub. Het dorp kreeg na ’48 op landgoed “De Biezen” te maken met de opvang van Zuid-Molukkers, die vanaf ’61 onder de naam Maluku Muda op zondag competitie ging voetballen. Daarvoor vonden ze vaak onderdak bij VVB. Omdat die Molukse voetbalvereniging zich niet hield aan de organisatieverplichtingen van de KNVB is die vereniging in ’97 opgeheven. De betere Molukse voetballers vonden hun weg al wel eerder naar SDVB.
Jonger SDVB vaandeldrager van Barnevelds voetbal
Het verging SDVB in sportief opzicht beter dan al haar voorgangers. Tien seizoen na de eerste competitiewedstrijd, let wel op 10 september 1955 tegen VVOP uit Voorthuizen, ontstegen de blauwwitten de afdeling Utrecht en debuteerden in de ‘grote’ bond al meteen met een kampioenschap met een voorsprong van twee punten op de gemeentegenoot. Zodoende kwam DVS de Barnevelders in ’66-’67 voor het eerst tegen en hoewel de Ermeloërs het met een derde plek in de 3e klasse B niet slecht deden, presteerden de blauwwitten beter. Het kampioenschap gin naar CJVV. De blauwwitten draaiden steeds hoog mee en promoveerden in ’70 voor Sparta Nijkerk naar de 2e klasse. Door de invoering van de 1e klasse was dat niet meer het hoogste niveau in het zaterdagvoetbal. Ook in de 2e klasse sloeg SDVB een goed figuur, ofschoon de titel nog net een stapje te ver was. Die ging naar VVOG, maar het jaar daarop lukte het wel. In ’71 acteerde de club dus op het hoogste podium en zou dat ook vier jaar achtereen doen. Een vierde plaats in de eindklassering was daarin het beste, maar in ’76 volgde degradatie. Liefst dertien jaar zou SDVB nodig hebben om terug te keren in de 1e klasse. Vijf keer eindigde men als tweede, waarvan eenmaal een ex aequo met SDCP. Dat zorgde in het voorjaar van ’78 voor een beslissingswedstrijd op de Westmaat in Spakenburg, waar de Barnevelders als favoriet van start gingen. Het werd echter een duidelijke 0-3 overwinning voor de Puttenaren, die daardoor hun debuut in de hoogste klasse konden maken. De blauwwitten hebben nu eenmaal een ongelukkige historie met beslissingswedstrijden of nacompetities. De rentree in de 1e klasse in ’89-’99 verliep rampzalig als hekkensluiter. De afwezigheid op het hoogste platform duurde ook maar een enkel seizoen, maar een stabiele Hoofdklasser (tot ’96 1e klasse) zou SDVB, dat vanaf ’96 de volledige plaatsnaam aan de clubnaam toevoegde, nooit meer worden. De langste periode was drie seizoenen en nog eenmaal twee seizoenen. In ’04-’05 was er zelfs een degradatie naar de 2e klasse, waar VVOP en streekgenoot Lunteren de belangrijkste belagers waren in de strijd om de titel, die overigens wel naar “Norschoten” ging. Liefst elf jaar zouden de blauwwitten ontbreken in de Hoofdklasse, hoewel er vijf keer meegedaan werd aan de nacompetitie.
SDV Barneveld kampioen in missen promoties
In het seizoen van de versterkte promotieregeling in ’09-’10, waar DVS met een derde plek wel gebruik van maakte, bezegelde ‘een polletje’ het lot van de Barnevelders. In de eerste wedstrijd van de nacompetitie thuis tegen DTS’35 verdween een vrije trap op vreemde wijze in het Barneveldse doel, waarna de blauwwitten zonder enig verder gewin VVOG op “De Strokel” voetballes gaf. De ontknoping was het seizoen daarop zelfs nog zinderender. De apotheose werd gevormd door de slotwedstrijd in Bennekom. Veel koude oorlogsvoering vooraf, een Alfred Schreuder, die per helikopter ingevlogen werd om toch maar mee te kunnen spelen met een gehavend SDVB, een voorsprong voor de blauwwitten en een uiteindelijk 1-1 gelijkspel, waardoor Bennekom de voorsprong van twee punten op de grootste rivaal behield. Weer waren ze aangewezen op de nacompetitie, die in dat jaar uit een hele competitie van drie ploegen bestond. Ondanks dat Oranje Nassau uit Groningen de status van Hoofdklasser verdedigde, waren de Barnevelders favoriet. SDVB maakte zich na de winst op de andere opponent, Drenthina uit Emmen bepaald niet geliefd in de verslaglegging. Tot twee keer toe kwam de ploeg van trainer Dick Schreuder niet langs de Groningers heen en in de voorbeschouwing van de wedstrijd van de Drenten tegen SDVB in Emmen liet de thuisclub al weten; wie er ook promoveert, SDVB niet. Zelf konden ze de Barnevelders niet van een zege afhouden, maar Oranje Nassau bereikte in het slotduel het doelsaldo (+4), wat de Groningers nodig hadden (5-1). Weer een
jaar 1e klasse dus, waarin DTS’35 kampioen werd en de Norschoten-bewoners opnieuw aangewezen waren op de nacompetitie. De 1-5 winst bij PKC’83 zette de blauwwitten ogenschijnlijk in een zetel, maar daar ging VVOG thuis tegen de uitgebluste Groningers met 7-0 overheen. In Barneveld voetbalden de Harderwijkers zich vol zelfvertrouwen naar een 0-1 zege, zodat promotie andermaal aan de neus van de Barnevelders voorbij ging.
Na elf jaar eindelijk weer Hoofdklasser
Het afgelopen seizoen leek de nacompetitie vooralsnog de eerste mogelijkheid voor SDVB om de Hoofdklasse te bereiken, omdat FC Breukelen als grote favoriet gold voor de titel. Die club nam ook een grote voorsprong op de Barnevelders, maar op het eigen “Norschoten” brachten zij de achterstand door een winnende treffer in de blessuretijd terug tot haalbare proporties. In de laatste vier wedstrijden was de fusieclub het spoor volledig bijster door vier nederlagen, waarvan SDVB dankbaar profiteerde. Met zeven punten voorsprong finishten de Barnevelders op de ambitieuze club uit Breukelen, waardoor zij zich eindelijk na elf lange jaren weer Hoofdklasser mochten noemen.
Met minder routine de Hoofdklasse in
Met de promotie kwam er een einde aan het vijfenhalf jaar durende regime van Dick Schreuder, die opgevolgd werd door een andere ex-prof, Hans van Arum. Deze oud-prof diende SDVB al eerder als hoofdtrainer in het seizoen ’01-’02. Hij was ook eerstverantwoordelijke bij AGOVV in het seizoen ’10-11, waar de huidige doelman van DVS, Daan Huiskamp, niet of nauwelijks aan speeltijd toekwam.
Een aantal spelers, die bijdroegen aan het kampioenschap van de 1e klasse A, maakt het herwonnen Hoofdklasserschap op “Norschoten” niet meer mee. En niet de minste: Routiniers als Alfred Schreuder en Dick Kooijman zijn er niet meer bij en ook een talent als Marciano Mengerink verliet de club voor een profavontuur in Engeland. Ali Alkan (DTS Ede), youssouf Atibi (DTS Ede), Niels van Duijn (VVZ’49), Gauthier Mulala (DTS Ede) en Rik Stekenburg (VVZ’49) zijn nieuw en Lesley de Vette keerde na een aantal jaren weer terug.
Veel evenwicht in laatste onderlinge duels
Toch telt de hoofdmacht een aantal oudgedienden, die al wel eerder tegen DVS speelden. In de Hoofdklasse voor ’10 kwamen beide clubs elkaar slechts een seizoen tegen. De geelzwarten wonnen in ’92-’93 de thuiswedstrijd met 2-1 en in Barneveld bleef het 0-0. Daarvoor was SDVB in de tweede helft van de 60-er jaren in de 3e klasse regelmatig te sterk voor de Ermeloërs. Nadat de geelzwarten in ’90 gedegradeerd was uit de hoogste klasse, waren de Barnevelders over een heel seizoen ook beter met een kampioenschap, maar DVS zou de titelhouder via de nacompetitie volgen. Op het op één na hoogste niveau kwamen beide clubs elkaar in de 90-er jaren twee maal en na de eeuwwisseling zes keer tegen in vaak boeiende wedstrijden. Na DVS’ laatste degradatie uit de Hoofdklasse in ’03 streden beide ploegen zes seizoenen tegen elkaar. Daarin maakte het niet zoveel uit, wie thuis of uit speelde. Beiden wonnen vijf maal een wedstrijd en twee maal was er een gelijkspel. Hennie in ’t Hof maakte met DVS maar één seizoen jaargang mee met competitieverplichtingen. Ook in ’09-’10 hielden de twee clubs elkaar in evenwicht. In Barneveld werd het 1-2 en thuis verloor DVS met 0-1. Voor de beker won DVS in ’11 nog wel een keer met minimaal verschil van de Barnevelders.
Winst aan stand verplicht
Hoewel het in het verleden elke kant uit kon in de onderlinge ontmoetingen, of deze nu in Barneveld of in Ermelo gespeeld werden, zijn de geelzwarten het aan hun stand verplicht op te winnen van SDV Barneveld. DVS verzamelde immers twee keer zoveel punten als de blauwwitten, die momenteel dan ook de voorlaatste positie innemen. Anderzijds mag van de blauwwitten meer tegenstand verwacht worden, dan de Ermeloërs kregen in Volendam. De thuisploeg zal echter het meest gebaat zijn met drie punten, want het sprokkelen van gelijke spelen levert meestal geen lijfsbehoud op. De thuisploeg wil zeker niet het zestigjarig bestaan van de vereniging willen omlijsten met een degradatie. Misschien geeft dat DVS de nodige ruimte om te voetballen en de onnodige nederlaag in de aanloop van dit seizoen (0-2) te vergeten.
Programma Hoofdklasse A 7 december (ronde 14):
VVA’71-Sparta Nijkerk: Voor beide clubs is winst belangrijk. Voor de Achterbergers om niet verder achterop te raken en voor Sparta om de voorsprong op Ajax te behouden in de slotronde van de eerste competitiehelft. Voor zover er in Nijkerk na het behalen van de eersteperiodetitel een terugval verwacht mocht worden, dan was dat alleen in de enige nederlaag van dit seizoen bij Quick Boys het geval. Het vergaat Simon Ouaali c.s. wat beter dan VVA’71 en dat kon zich op “De Meent” in Achterberg wel eens openbaren door opnieuw drie punten voor de Nijkerkers.
Ajax-Montfoort: De wedstrijd tegen Montfoort liet zich voor de Amsterdammers een aantal weken terug waarschijnlijk als aanzienlijk makkelijker aanzien dan momenteel. De “Orange Machine” vecht zich terug naar lijfsbehoud en misschien wel meer. Ajax is in staat om zich hier onder uit te voetballen en een regelmatige overwinning te behalen en de kansen op de koppositie bij de jaarwisseling in tact te houden.
Quick Boys-Bennekom: De thuisclub is nog niet uitgeschakeld, maar Quick Boys wil graag de aanwezige kansen behouden en voor de winterstop geen verdere schade oplopen. Bennekom heeft in de laatste wedstrijden het net zeer regelmatig gevonden en is dus niet kansloos op “Nieuw Zuid”. De Katwijkers zullen de gasten echter geen gelegenheid geven om te voetballen en de drie punten thuis houden.
SDC Putten-Huizen: De thuisclub zal zich moeten herpakken tegen een Huizen, dat zich ondertussen naar een positie in het linker rijtje gewerkt hebben. Het gelijkspel tegen Sportlust’46 kwam dan misschien als een onderbreking van de ‘flow’, waarin de club zat. De Gooilanders lijken meer inhoud te hebben dan SDC putten en zijn voorin wat gelouterder. Winst voor de Huizers.
DOVO-ODIN’59: De gastheren zijn evenals ODIN’59 teruggezakt, maar juist in thuiswedstrijden laat DOVO het betere voetbal zien. De equipe van scheidend trainer Peter Visee moet het nu voor eigen publiek laten zien met drie punten in de pocket.
Sportlust’46-rkav Volendam: Als de wijdbroeken opnieuw verliezen, worden de zorgen in Volendam wel erg groot. Sportlust’46 is vooralsnog een concurrent in de strijd tegen degradatie en de bezoekers moeten echt met veel meer zelfvertrouwen gaan voetballen om de Woerdenaren te naderen tot op een punt. Dat ligt niet in de lijn der verwachtingen. De roodwitten gaan het thuisvoordeel benutten en nemen afstand van de rodelantaarndrager.
