DVS’33 Ermelo nadert IJsselmeervogels tot op een punt na ruime zege

En de ploeg van trainer Frans Adelaar kwam, terwijl de gele rook uit de rookpotten opgetrokken was, het beste uit de startblokken met een overwicht. DVS kwam nog niet aan het eigen combinatiespel toe en de lange ballen om de druk ver van het eigen doel te houden waren veelal een makkelijke prooi voor de roodwitten. Echte kansen creëerden de “Vogels” echter niet; in het eerste kwartier slechts een drietal corners. Uit één daarvan kopte Cees Toet in, maar doelman Paul Eppink was met een eenvoudige redding paraat. Het had een voorbode kunnen zijn voor het verdere verloop van de wedstrijd. Temeer, omdat Jorran van Santen en Basil Camara de tussentijds aangetrokken spits Fred Benson volledig aan banden legden.


Foto Theo Aalten: De wind bleek goed te staan voor DVS in deze wedstrijd (in tegenstelling tot het thuisduel tegen "De Vogels" in het seizoen '91-'92)

Als DVS eruit kwam, was het dreigender. Ali Akla maakte in de 8e minuut nog een verkeerde keuze, toen hij langs de achterlijn richting doel opstoomde, maar in de 17e minuut rondde hij na een langdurige Ermelose aanval met een afgemeten assist van Hayri Pinarci gedecideerd af met een inzet, die door de benen van de Spakenburgse sluitpost Raymond van Emmerik ging. Helaas was hij net in buitenspelpositie gestart, zodat die treffer nog geannuleerd werd. Van het overwicht van de “Rooien” was steeds minder over. In de 20e minuut was DVS weer dicht bij de openingstreffer, toen Kay Velda uit een corner, die volgde op weer een goede aanvalsopzet, van Mike Ahrens bij de tweede paal inkopte. Die ging maar net over. Zes minuten later trof zijn na weer een goede aanval schot de lat. IJsselmeervogels kreeg met een tegenslag te maken, toen Achraf Nejmi geblesseerd het veld moest verlaten. Zijn plek werd ingenomen door Frenk Schaap. De geelzwarten hadden de wedstrijd toen al naar zich toegetrokken.


Foto Theo Aalten: Hier kwam Ali Akla nog niet aan de juiste keuze toe, maar kort hierna zou hij de score voor DVS openbreken met assistentie van de tegenstander

Na een spelhervatting voor de bezoekers met een kopbal richting het Ermelose doe, die weggekopt werd door Roald de Vries, pikte Ali Akla in de 32e minuut het speeltuig op, begon aan een indrukwekkende een rush. Het krachtmens dook tussen twee tegenstanders de vrije ruimte in, versnelde nog eens, waarna de ver uitgelopen goalie onheil probeerde te voorkomen. De aanvaller kwam niet langs doelman Van Emmerik, maar in zijn reddingspoging klutste de bal via Janic Makizodila richting het lege doel. De verdediger was wellicht het slachtoffer van zijn eigen snelheid en probeerde het leer nog wel voor de lijn te keren, maar slaagde daar niet in. Een curieus doelpunt, die een ploeg in bonus wel maakt en een team in malus niet. Dat zou later wel blijken. Hierna knakte er al wat in de equipe van Frans Adelaar. Het hielp DVS weer helemaal in de wedstrijd, want bij die 1-0 zou het voor de rust niet blijven. De gastheren lieten bij tijd en wijle heerlijke combinaties zien, waarbij de zoekende grootmacht alleen maar kon toekijken. De ploeg van trainer Frans Adelaar voetbalde steeds meer zonder idee en ook met steeds minder beleving. En dat is niet des IJsselmeervogels’. Helaas raakte Yasin Kurt kort na het openingsdoelpunt na een kopduel geblesseerd. Hij zou de eerste helft nog wel uitspelen, maar keerde na de rust niet meer terug. In de 38e minuut kopte Maurice de Ruiter uit een voorzet naar Mike Ahrens voor het laatste doeltreffende balcontact in de veronderstelling, dat hij er beter voor zou staan, zodat de Ermelose aanhang nog een minuut op de 2-0 moest wachten. Daar ging een knappe interceptie van Jorran van Santen vooraf. Hij stoomde hierna op, waarna Maurice de Ruiter in staat gesteld werd aan te leggen voor een schot. Dat verdween vanaf de rechterflank met een prachtige krul in de verre bovenhoek, 2-0. IJsselmeervogels was in de 43e minuut nog wel dicht bij de aansluiting, toen invaller Frenk Schaap in kopte. Doelman Paul Eppink lag in de baan van het schot, maar ook in de twee pogingen hierop kregen de “Rooien” het leer niet over de doellijn. Miraculeus. De ploeg in verval dwong het geluk hier dus niet af, maar het was ook tekenend voor de inzet van de Ermelose verdedigers, goalie Paul Eppink incluis. In de voorlaatste minuut kreeg Kay Velda na een uitstekend één-tweetje met Mike Ahrens nog een uitstekende schietkans, maar zijn inzet ging over. De 3-0 kwam er toch als ruststand, toen de pass van Mike Ahrens zijn kompaan Ali Akla bij de tweede paal vond. Op zijn schot had doelman Raymond van Emmerik geen antwoord.

 

David van de Groep kwam voor het tweede deel van de wedstrijd in het veld voor Yasin Kurt. Leuk natuurlijk voor een ex-Blauwe om tegen IJsselmeervogels te spelen. Ook de bezoekers pasten een wissel toe; Nabil El Gourari bleef in de kleedkamer achter voor Bryan Burgerhout. IJsselmeervogels hoopte wellicht na de hervatting snel te scoren, maar een goede combinatie werd veel te lang doorgevoerd. Niemand die zich waagde aan een doelpoging. Wat er zich al in de eerste helft aftekende, zette zich voort na de thee. Er was in de rooie ploeg weinig samenhang te vinden.


Foto Theo Aalten: Fred Benson weet nu ook, dat het in Ermelo kan spoken, terwijl scheidsrechter Koekoek de Vogels-aanvoerder Dennis Hollart uitleg geeft over de gele kaart aan Mike van de Laar.

Dat werd er niet beter op na de drie gele kaarten, die IJsselmeervogels al vroeg in de tweede helft kreeg voorgeschoteld. Er sprak steeds meer frustratie uit in de Spakenburgse ploeg. Het geel voor Jeffrey Buitenhuis had niet zoveel consequenties, maar die voor Mike van de Laar wel. Hij zocht de confrontatie daarna met Hayri Pinarci en ontving direct hierop zijn tweede. In ondertal was de koers natuurlijk gelopen. Qua veldspel vond DVS de vrije man nog redelijk makkelijk, maar de scherpte ging er steeds meer van af. Met drie Ermelose voetballers tegen twee Spakenburgse verdedigers werd het niet goed uitgespeeld. De volgende aanval  resulteerde in een hoekschop, waaruit Basil Camara via een “rood” hoofd overkopten. Helemaal kansloos waren de “Vogels” niet. In de 59e minuut verloor het schot van Fred Benson snelheid onder het lichaam van doelman Paul Eppink, die het leer vervolgens op de doellijn volledig onder controle kreeg. Daarna was het weer aan DVS, dat op zoek was naar de 4-0. Dat lukte nog niet na een voorzet van David van de Groep, die voor de eerste paal nog tot corner verwerkt kon worden, maar in de 67e minuut was het wel raak. En weer ging er een interceptie van Jorran van Santen aan vooraf. Vervolgens kwam de pass van Kay Velda onbedoeld via een het been Denis Hollart van bij Mike Ahrens terecht, die gedecideerd inschoot, 4-0. De hoek was nog moeilijk genoeg, maar hij drukte zijn inzet dusdanig, dat de Spakenburgse sluitpost verslagen was.  Kay Velda dwong doelman Raymond van Emmerik een minuut later na een goede aanval met zijn schot nog tot een knappe redding. Hij tikte het geplaatste schot uit de lage hoek. Hayri Pinarci mocht nu gaan rusten, waardoor Yordi Grovenstein nog speeltijd kreeg. Hij had de dinsdag ervoor nog voor een voorproefje gezorgd door in de ontmoeting tussen de beide clubs O23 voor het slotakkoord te zorgen (6-2 winst voor DVS). Met de invaller stonden er op dat moment zelfs zeven spelers uit de eigen jeugdopleiding van DVS in het veld. Ook een 5-0 zat er nog wel in, toen Mike Ahrens de bal uit een voorzet van Roald de Vries kon binnenwerken. Het leer had de doellijn nog niet gepasseerd, maar de aanvallende middenvelder kwam niet meer tot het beslissende balcontact. Mike de Harder kreeg in de 77e minuut een vrije trap nog wel over de Ermelose muur, maar wel in de hoek, waar Paul Eppink al stond. Een simpele vangbal was zijn laatste handeling, want de kopbal van Fred Benson uit een indraaiende trap ging over. De 4-0 volstond om na afloop te gaan feesten en dat werd het direct na afloop in de kleedkamer ook en later in de avond tijdens het Bierfest in het clubhuis.

“Je hebt het thuisvoordeel en je weet, dat deze wedstrijd enorm leeft bij de club”, waarmee trainer Roeland ten Berge het duel met de grootgrossier al met het nodige vertrouwen tegemoet had gezien:”. Dat merkte je al aan de volle bak, de sfeeracties. Ik hoef de spelers ook niet te motiveren voor zo’n wedstrijd. We weten, wat onze kwaliteiten zijn. Je weet ook, dat het wat minder gaat bij hun, dus wil je ze vanaf het begin bij de strot grijpen. Ik was er vanuit gegaan, dat Maikel de Harder wat meer teruggetrokken zou spelen. Daarom was ik ook met Jorran van Santen en Basil Camara begonnen. Daar hadden we het in het begin ook nog wel moeilijk mee en waren we wat zoekende. We moesten ons wat aanpassen. Die fase kwamen we goed door en daarna kregen we grip op de wedstrijd. We hebben het in voorgaande wedstrijden niet altijd goed gedaan, maar daarvan moeten we leren. Voetballend moeten we stappen zetten en dan kunnen we met elke ploeg in principe mee. En ik heb bij ons ook weer die korte combinaties gezien, die bij het spel van DVS horen. Daar geniet ik ook van. De eerste tien minuten hadden zij nog wel een overwicht, maar de kansen kwamen voor ons. Die hebben we ook benut. En als het dan eenmaal gaat lopen, zoals na die 1-0, dan geeft dat de spelers vleugels. Met goed positiespel en goed doorbewegen ceëerden wij die kansen. De eerste fase van de tweede helft verliep ook nog wel goed en gingen we op zoek naar die 4-0. We voetbalden ook om dat vierde doelpunt te maken. We hadden tegen tien man en vooral in de laatste tien minuten nog wat meer gebruik van de ruimte kunnen maken. Dat was ook wel begrijpelijk, want mijn spelers hebben de hadden al veel gegeven, maar 4-0 is een mooie overwinning.”

 

Opstelling DVS’33 Ermelo: Paul Eppink, Roald de Vries, Basil Camara, Jorran van Santen (75‘ Haico Epe), Edmund Mijnheer, Kay Velda, Hayri Pinarci (72’ Mike Ahrens), Yasin Kurt (46’ David van de Groep), Maurice de Ruiter en Ali Akla.

Opstelling IJsselmeervogels: Raymond van Emmerik, Denis Hollart, Cees Toet, Jeffrey Buitenhuis, Janic Makizodila, Mike van de Laar, Achraf Nejmi (26‘ Frenk Schaap), Hanne Hagary, Maikel de Harder, Fred Benson en Nabil El Gourari (46’ Bryan Burgerhout).

Foto's gemaakt door Theo Aalten, klik hier voor alle foto's.

 

Scheidsrechter: dhr. T. Koekoek uit Almere.

 

Scoreverloop: 32’ eigen doelpunt 1-0, 39’ Maurice de ruiter 2-0, 45 Ali Akla 3-0, 67’ Mike Ahrens 4-0.

 

Rood: Mike van de Laar (IJsselmeervogels) 2x geel (51’)

 

Qua positie op de ranglijst schoot DVS niet veel op; het bleef twaalfde, maar nu met een puntentotaal van 13. Dat is één punt minder dan de huidige nummer zes. Liefst vijf clubs hebben 14 punten. In de tweede periode volgt DVS Spakenburg, dat de eerste periodetitel al bezit, op de tweede plaats op basis van meer gescoorde doelpunten. Voor wat het waard is.

IJsselmeervogels moest twee plaatsen prijsgeven en staat negende. Dat is een positie, die op de “Westmaat” niet getolereerd zal worden.

Spakenburg-GVVV: Een klassieker aan de blauwe kant van de “Westmaat” met vaak een onvoorspelbare uitslag. GVVV kon de strijd met de koploper een half uur volhouden, maar na de 3-1 was het Veenendaalse verzet gebroken en werd het nog 5-1. Met 24 punten leidt Spakenburg de dans in de Topklasse. De Veense “Blauwen” werden door twee concurrenten gepasseerd en staan alleen vanwege een beter doelsaldo niet op de laatste plek.

Kozakken Boys-Katwijk: Een zwaarbevochten overwinning voor runner-up Kozakken Boys, dat een achterstand voor de rust na de thee meer dan ongedaan maakte (1-2). Daarmee bleven de Werkendammers met een punt achterstand in het spoor van Spakenburg. Katwijk bleef vierde, maar zag het gat met de lijstaanvoerder groeien tot zeven punten.

Barendrecht-FC Lisse: De Bongerd-bewoners hadden de buit binnen binnen de reguliere speeltijd, maar in de extra tijd boog FC Lisse de 2-1 stand om in een 2-3 overwinning. Over hectiek gespreken. Door de nederlaag van Katwijk bleef Barendrecht derde, maar de achterstand op de koploper nam wel toe tot vijf punten. De Lissenaren droegen de rode lantaarn weer over en hebben een voorsprong van een punt op de twee laagst geklasseerde ploegen.

Rijnsburgse Boys-HHC Hardenberg: Twee keer namen de Sallanders een voorsprong en dat was voldoende om Rijnsburg met een 1-2 zege te verlaten. Begonnen als evenknie aan deze wedstrijd nam HHC nu afstand van de “Uien”. Met 17 punten kwamen de Hardenbergers nu gelijk met Katwijk. Rijnsburgse Boys is nu één van de vijf clubs met 14 punten, maar is qua doelsaldo zevende.

Scheveningen-SteDoCo: Een zeer snel openingsdoelpunt voor de thuisclub en een hele vroege rode kaart voor SteDoCo; de promovendus overwon dat niet meer en vertrok met een 4-0 nederlaag weer naar Hoornaar. En van de vijf clubs met 14 punten heeft Scheveningen het beste doelsaldo en staat op de zesde plek. SteDoCo is weer terug bij af en heeft in puntenaantal (9) gezelschap van GVVV.

Excelsior M-RVVH: Vanwege de schorsingen en blessures was RVVH op voorhand al tevreden met een gelijkspel in Maasluis. Die kregen de Ridderkerkers ook met de 0-0. Daardoor klommen ze op doelsaldo over IJsselmeervogels heen. Excelsior M staat met een zelfde puntenaantal van 14 op de tiende plaats.

Capelle-ONS Boso Sneek: Voor vele clubs is Capelle een lastige tegenstander, maar ONS voelt zich goed op sportpark ’t Slot. De Friezen wonnen met 0-2 in Capelle en blijft DVS tot op een punt volgen. De Zuid-Hollanders blijven de Ermeloërs nu op doelsaldo nog voor met 13 punten.