Van afgeplagde heide naar prachtig complex met kunstgras
DVS’33 Ermelo huist alweer meer dan de helft van haar bestaan aan de Ermelose Sportlaan met momenteel een prachtige accommodatie, die aan alle eisen des tijds voldoet om voetbal te spelen op het hoogste amateurniveau of daartoe op te leiden. Hoe anders was dat voor de voetballers uit het dorp, die elkaar in 1933 vonden in de fusieclub DVS op een afgeplagd stuk heide met beperkte kleedruimte.
Links onderin de luchtfoto van Ermelo anno 1920 de Stichting Veldwijk en centraal onder de bijbehorende landerijen. Rechtsonder de Telgterweg met de inmiddels vervangen woningen. Centraal is Nieuw-Ermelo herkenbaar en dat is nog net niet helemaal vastgegroeid aan Oud-Ermelo, iets linksboven daarvan. Het land was nog woest en ledig. Bij de spoorwegovergang komen de Hamburgerweg en de Telgterweg (zoals de huidige Dr Holtropstraat toen nog heette, samen. Iets rechts over het spoor vanaf de opnamekant is de vlakte waarneembaar, waar eerst Ajax en vanaf september 1933 voetbalde.
Knevel
Na de fusie van EFC en Ajax in 1933 speelde DVS op het terrein van Knevel, aan de Heidelaan, waar Ajax haar wedstrijden speelde. De ingang van het terrein bevond zich aan de Heidelaan ter hoogte van de huidige huisartsenpraktijk Gunneweg. Eén doelkant lag naar de Heidelaan toe. Het veld was ontdaan van heideplaggen, die dienden als verhoging om het veld en zo een beetje als staantribune fungeerden.
Tijdens het Oranjefeest in augustus 1939 organiseerde DVS in samenwerking met de Veldartillerie uit Harderwijk op haar terrein een springconcours. De foto laat heel duidelijk de toestand van het veld zien; een zandvlakte met her en der pollen. Daarnaast het opgehoogde gedeelte, dat als staantribune dienst deed. Op de voorgrond burgemeester Martens van de gemeente Ermelo.
Gras lag er niet en men voetbalde op een zandlaag, waarbij het grind bij overvloedige regenval omhoog kwam. Soms had het veld wel wat weg van een zandverstuiving en bij heel droog weer kwam de brandweer op het nat te spuiten. Een bakhuisje diende als kleedruimte en water voor de thee in de rust kwam van de buren; de families Hop en Van de Hoorn. Het veld van EFC aan de Hamburgerweg deed dienst als trainingsveld en speelveld voor de junioren. Zo begon de club met 54 senioren en 37 junioren.
Via Sonneheerdt en Loedeman naar Hamstra
Na de oorlog moest DVS wijken voor woningbouw, omdat het dorp uitbreidde. Met man en macht plagden de leden een stuk hei af achter Sonneheerdt. Die plaggen bleken ook nu weer nuttig voor een staantribune. Vervolgens trok DVS voor een jaar naar een stuk land van Loedeman (achter Zwaan) aan de Oude Nijkerkerweg, waar het voor het eerst op een grasveld speelde.
Op het veld bij Loedeman speelde een elftal van de Chr. Muziekvereniging Crescendo (van Veldwijk) een wedstrijd tegen het politie-elftal. Politieagent Ten Brake brengt een groet. Bij Crescendo speelde een aantal DVS’ers mee, evenals bij het politieteam. De zevende speler vanaf links is Dick Broekhuizen, als jong voetballertje een groot talent, maar later ook nog voorzitter van DVS en erelid. De negende is Rein Kok; het oudste nog levende lid van de club. Henk Gewald (een van de beste keepers in het zaterdagvoetbal destijds), vijfde speler in het donkere shirt, verdedigde het doel van de dienders. Agent Jan Bosman (zevende vanaf links) verdedigde ooit de kleuren van Elburger Boys en bleek na zijn overplaatsing naar Ermelo een duidelijke versterking voor DVS. Eén na laatst de in de hele regio zeer gewaardeerde scheidsrechter Henk van Beek. De verhuizing naar Loedeman was ook een verbetering; hier hadden de voetballers voor het eerst gras onder de noppen.
Uiteindelijk kwam DVS in 1951 terecht bij Hamstra, ook aan de Oude Nijkerkerweg. Dat was een hele verbetering, omdat men daar ook de beschikking kreeg over kleedruimten. Stromend water ontbrak nog altijd en wassen gebeurde in de openlucht. Op de twee velden bij Jan Hamstra vierde DVS het 25-jarig jubileum met 180 leden, verdeeld over drie seniorenelftallen, een juniorenteam, een elftal voor de aspiranten en een voor de welpen.
Wedstrijdbeeld op het terrein bij Jan Hamstra. DVS droeg toen donkere shirts met een gele V. Op de achtergrond de boerderij van Jan Hamstra en links daarvan het gebouw, dat dienst deed als kleedruimte.
Naar huidige locatie aan de Sportlaan
In het jubileumjaar 1963 verhuisde DVS officieel naar haar huidige locatie, terwijl het in het seizoen ’62-’63 al op de velden aan de huidige Sportlaan speelde en daar meteen al een kampioenschap vierde; het eerste sinds ‘46. De toen nog jonge voetbalvereniging EFC’58 had gehoopt dat mooie, nieuwe sportpark aan de (latere) Sportlaan te bespelen, maar de gemeenteraad van Ermelo wees het toe aan de grootste en hoogst spelende voetbalclub van Ermelo. De zwart-witten betrokken het terrein bij Hamstra, waar DVS aanvankelijk nog wel trainde, omdat het op het gloednieuwe complex nog niet beschikte over verlichting. Op 1 augustus van dat jaar opende de toenmalige burgemeester van Ermelo (Kuntze) officieel het sportpark aan de Hamburgerweg (omdat de Sportlaan nog niet bestond). Sportparken vormden toen vaak de visitekaartjes voor een gemeente, want ook in onder andere Harderwijk, Nunspeet, Wezep, en dergelijke ontstonden in die jaren goede accommodaties.
Het nieuwe onderkomen van DVS was het resultaat van een ambitieus plan; kleedlokalen, doucheruimtes en een kantine. Dit alles werd in etappes gebouwd. Een huis-aan-huis-collecte leverde fl.2500 (e.1125) op, voldoende om te beginnen met de bouw. Vanaf eind ’62 waren DVS-leden en niet-leden in de beschikbare vrije avonduren en de zaterdagmorgen bezig als bouwvakker. De klus was de toenmalige voorzitter Gert Klaassen, tevens aannemer, op het lijf geschreven. Met de bouw van de kantine, met die hoogte zo gebouwd dat het ook als oefenruimte gebruikt kon worden (wat ook nog eens extra subsidie van de KNVB opleverde), leverde de grote zelfwerkzaamheid in ’66 in voor die tijd luxe onderkomen op. Een onderkomen, waar DVS en Ermelo, zeker in die jaren, met recht trots op konden zijn.
Uitbreiding
Toch bleek de nieuwe accommodatie al gauw te klein voor het groeiende DVS. In ’69 begroette de vereniging immers al het 250e jeugdlid en niet veel later het 500e lid. Opnieuw zetten leden hun schouders eronder en vond de eerste uitbreiding plaats. In ’71 werd het aantal kleedkamers uitgebreid en kwam er een bovenbouw met o.a. een bestuurskamer en commissiekamer, tevens stencilkamer voor de clubbladen. Dat was een hele verbetering, want bestuursvergaderingen en bijeenkomsten van de elftalcommissie vonden vaak plaats bij Kleijer van “Onder de Linde”. In ’73 volgde er verlichting op een van de bijvelden naast het trainingsveld “De Akker” met de “schemerverlichting”, waardoor de trainingsfaciliteiten voor de club niet alleen verbeterden, maar er ook lichtwedstrijden gespeeld konden worden.
Door de verdere groei van DVS kwam de club weer te krap in haar jasje te zitten. In ’77 werden de drie velden van EFC’58, dat naar het fraaie sportpark “De Zanderij” verhuisde, bij het sportcomplex gevoegd, zodat de club de beschikking kreeg over zeven speelvelden. In ’79 opende burgemeester E. PH. Veen de tweede uitbreiding, waarbij extra kleedkamers in gebruik genomen werden. In de 90-er jaren moest er wel weer een speelveld ingeleverd worden ten behoeve van het Christelijk College Groevenbeek.
Voor 1983 had DVS nog geen zittribune. Op de achtergrond van links naar rechts nog zichtbaar de kleedlokalen, boven de ingang de bestuurskamer (daarachter en de commissiekamer en links de kantine. Het hoofdveld bood op het betegelde gedeelte en de taluds veel ruimte voor het publiek.
Eerste tribune
De wens van een tribune op het hoofdveld bestond al vanaf ’68, maar werd pas vijftien jaar later gerealiseerd. Supportersvereniging “Geel-Zwart” startte in de 80-er jaren speciaal daarvoor een verloting, waarmee een financiële bijdrage werd gedaan. Uiteindelijk kwam de tribune tot stand in het jubileumjaar ’83. Door de degradatie van de hoofdmacht tijdens dat gouden jubileum uit de 3e klasse was DVS één van de weinige zaterdagvierdeklassers met een overdekte zittribune.
De eerste tribune bood 370 toeschouwers een overdekte zitplaats.
Eerste plannen voor woningbouw op huidige locatie
Hoelang DVS nog gebruik kon maken van de accommodatie aan de Sportlaan, was toen al een vraagteken. Ook in die tijd was de gemeente van plan om het sportpark te verplaatsen (naar de Arendlaan of de Oude Nijkerkerweg) in verband met woningbouw. Een discussie met het resultaat in 1993, dat DVS niet hoefde te verhuizen. Gevolg was wel, dat de vereniging zich geconfronteerd zag met groot achterstallig onderhoud. Renovatie of nieuwbouw, dat was de kwestie. De subsidies dekten niet de kosten en weer werd er actie gevoerd om gelden binnen te krijgen. Ging het in ’62 om fl. 2500, voor de gedeeltelijke nieuwbouwplannen streefde de club naar 230.000 gulden (nu 104.000 euro). Financieel een immense klus, bouwtechnisch een enorme prestatie. De laatste thuiswedstrijd van het seizoen van DVS tegen Elburger SC in ’96 kon er al geen gebruik meer gemaakt worden van de kleedlokalen; drie maanden later stond er een grotendeels nieuwe accommodatie. De tijdsdruk was groot en vroeg veel van de BIMO (nu opgegaan in Van Wijnen), dat normaal alleen woningen bouwde. Als toenmalige voorzitter had Gert Spijker er nagenoeg een volledige baan bij. Meerdere leden hadden in die periode “hun bed bij DVS staan”.
En weer zetten meerdere DVS-leden hun schouders onder de bouw van de nieuwe kleedkamers.
Zowel ondergronds als op de begane grond kwamen er kleedruimten. De kantine kreeg een facelift. De ruimte voor het wedstrijdsecretariaat plus balie was even fraai als functioneel. Het bestuur was niet langer “verheven” boven de rest; de nieuwe bestuurskamer bevond zich na deze nieuwbouw op de begane grond en was een representatieve-, gastvrije- en open ruimte. Daarnaast de businessruimte, waarmee de club in een nieuwe behoefte voor haar sponsors voorzag. Doordeweeks werd de businessruimte gebruikt door de jeugdcommissie.
Ook van binnen zag het er fraai uit; rechts de bestuurskamer.
Met de inspanningen van de BIMO, ook tijdens de bouwvakvakantie, en weer de inzet van veel leden kon DVS aan het begin van het seizoen ’96-’97 aftrappen op een mooie, vernieuwde accommodatie. Helaas was dat na de degradatie na vijf seizoenen achtereen op het hoogste niveau wel een treetje lager.
Plannen verhuizing naar “Telgter Eng”
Hoelang de vele voetballers en toeschouwers nu nog konden genieten van het huidige sportpark, was ook nu weer de vraag. Opnieuw had de gemeente plannen om woningen te bouwen op het terrein aan de Sportlaan en moest DVS weer wijken voor woningbouw. De club moest zich uitspreken over de gemeentelijke plannen; een duivels dilemma. Een mooiere locatie was er immers voor DVS in het dorp niet denkbaar. De nieuwbouwplannen op “De Telgter Eng” boden een schitterend sportpark met een aantal kunstgrasvelden. De ledenvergadering na de nodige informatiebijeenkomsten zorgde voor emotionele discussies. Toch koos DVS, nu met Joop Bakker (weer) als voorzitter eieren voor haar geld en gaf het bestuur met een ruime meerderheid toestemming om de onderhandelingen met de gemeente in te gaan voor verhuizing. Als doorslaggevend argument in de discussie gold de (deels) goedkope, sociale woningbouw aan de Sportlaan, waarmee de leden van DVS wel degelijk zicht hadden voor de belangen van Ermelo.
Het 75-jarig jubileum was wellicht het laatste, dat de club zou vieren op de huidige accommodatie, althans zo werd gedacht. Ook het volgende lustrum brachten de DVS’ers echter door aan de Sportlaan. De accommodatie had zelfs opnieuw een metamorfose ondergaan. De plannen voor de realisering van een nieuw sportpark “Telgter Eng” werden vanwege de hoge kosten uiteindelijk weggeblazen. Bestuurslid Arnold van Oudheusden trok daarna de kar waar het nieuwbouw en renovatie betrof.
Nieuwe tribune annex bestuurskamer en businesslounge
De club kwam er zelfs goed uit. Twee kunstgrasvelden werden door de Gemeente Ermelo bekostigd, waaronder het hoofdveld (veld 1), dat tevens verlichting kreeg. Dat werd in 2010 in gebruik genomen. De tribune van ’83 werd vervangen door een nieuwe met daarachter een multifunctionele ruimte/bestuurskamer en een ruimte voor de businessclub. Dat werd in maar 2012 in gebruik genomen.
De thuiswedstrijden van DVS kennen al een heerlijke ambiance, maar de lichtwedstrijden, zoals voor de grote KNVB Beker of hier tijdens de competitiewedstrijd tegen Capelle hebben helemaal een bijzondere sfeer.
De naam van de businessruimte werd na het overlijden van de enige erevoorzitter van de club (in 2016) van de vereniging omgedoopt in de Joop Bakker Businesslounge. De geweldige faciliteiten voor de sponsors droegen bij tot een goed draagvlak voor de ambities van de club. Aan de heen-en-weer tussen Hoofdklasse en 1e klasse (voor ’96-’97 1e klasse en 2e klasse) kwam vooralsnog een einde en in ’15 promoveerde DVS’33 Ermelo voor het eerst naar de Topklasse en in het jaar daarop nog haar neus tegen het venster drukte van de nieuw te vormen Tweede Divisie.
Prachtig complex voor zowel prestatieve voetballer als breedtesporter
Hoewel DVS de laatste decennia de focus verlegd heeft naar de top van het amateurvoetbal, zowel met de senioren als met de jeugd en ook met het vrouwenvoetbal, is de club met zo’n 1300 leden toch vooral een breedtesportverening. De 16 seniorenteams (waarvan 4 bij de vrouwen) en de 45 (waarvan 5 meidenteams), de F-league, Bambino’s en Dribbels kunnen gebruik maken van een uitstekende accommodatie. Die bestaat uit 2 kunstgrasvelden met verlichting, waarvan het hoofdveld met moderne Ledverlichting, 6 natuurgrasvelden (waarvan drie verlicht). Het Clubhuis is het kloppend hart van de vereniging en heeft ook nog een jeugdhonk. Het complex telt 28 kleedkamers, waarvan 5 aan de achterzijde van de tribune en 3 aan de voorzijde. De overige bevinden zich zowel bovengronds als ondergronds in de aanbouw bij het clubgebouw. Zowel in de aanbouw als onder de tribune is er een scheidsrechterskleedlokaal. Daarnaast zijn er nog de nodige functionele ruimtes, waaronder fysio-/massageruimte, een ruimte voor de Maandagochtend Ploeg, een spreekkamer en een trainerslokaal.
Een deel van de huidige accommodatie van DVS vanuit de lucht. De verbondenheid met het dorp Ermelo is duidelijk uit dit beeld.
Onderhoud
De omstandigheden van bijna 90 jaar geleden zijn niet meer te vergelijken met de huidige, waaronder de voetballers en de leden van de twee trimclubs hun favoriete sport bedrijven. Het lijkt een vanzelfsprekendheid, dat het er altijd maar weer piekfijn uitziet. Elke club heeft wel een groep vrijwilligers, die de accommodatie onderhoudt. Bij DVS is dat de Maandagochtend Ploeg, want een mooi onderkomen bouwen is één, maar een fraaie accommodatie onderhouden is nog iets anders.
Klik hier voor een artikel over de Maandagochtend Ploeg, dat De Stentor op 5 mei 2013 in haar krant plaatste.
