Competitie
Mannen zaterdag, 1, 3e divisie A
Datum
13 mei 2017 15:00
Scheidsrechter
Gerritsen, M.P.
Accommodatie
Onbekend
Wie de laatste twee wedstrijden van DVS’33 Ermelo in ogenschouw nam, had ongetwijfeld lage verwachtingen van het slotduel thuis tegen Scheveningen. Geen van beide clubs was al helemaal uitgeschakeld voor de nacompetitie. De Ermeloërs waren misschien nog wel afhankelijker van de resultaten elders dan de “Schollekoppen”, maar de geelzwarten waren nog wel het meest gedreven om fraai afscheid te nemen van het seizoen. In het slotduel bleek nog maar eens de uitstekende samenwerking interim-trainer, overige stafleden en de wedstrijdscout. Willem Leushuis was was door de staf goed geïnformeerd over de manier, waarop hij de spelers optimaal kon motiveren en door de uitstekende analyses van de tegenstander had de oefenmeester vaak een passend tactisch plan. Zo ook tegen misschien wel de slimste ploeg in de Derde Divisie, die ook nog eens in staat is om soepel verschillende speelstijlen te hanteren en zelfs in de wedstrijd zelf nog kan veranderen. De strategie van de geelzwarten klopte vooral in de eerste helft uitstekend, waarmee een voorsprong genomen werd, die door Scheveningen, mede dankzij een formidabele Ermelose sluitpost, niet meer gerepareerd kon worden. Dat was ook duidelijk in de slotfase, waarin een aantal vertrekkende spelers met weinig speeltijd nog met een invalbeurt afscheid konden nemen. De equipe van Willem Leushuis bood het thuispubliek een mooi slotoptreden, die dus naar de zevende plaats leidde. Een verbetering ten opzichte van de (weliswaar afgeroomde) Topklasse en boven VVOG. Dat telt nog altijd in Ermelo.
Waar John Blok van Scheveningen nog wel een redelijk volle ziekenboeg kende, kon Willem Leushuis makkelijker keuzes maken. Waar Kay Velda een schorsing uitzat, werd Roald de Vries op de bank gehouden. Dat hield achterin, waar Haico Epe dus een basisplaats had, wat positieverschuivingen in. Ook Hayri Pinarci werd buiten de ploeg gehouden. Voor hem speelde Lars Dekker voor de defensie weer een sterke wedstrijd en hield dat ook gewoon de hele pot vol; opvallend in zijn onopvallendheid. De “Schollekoppen” zagen in de warming up ook nog eens Mitchell de Vlugt uitvallen, waardoor Esin Gula in de basiself stond.
DVS halverwege al op rozen
De tegenstander was goed geanalyseerd en DVS slaagde er goed in om de pass op de beweeglijke Tim Peters, die vooral van Leroy Resodihardjo moest komen, eruit te halen. Benjamin Roemeon was gekoppeld aan Ricardo Samoender (volgend jaar ploeggenoot bij SteDoCo van Hayri Pinarci). De verdediger, die gevaarlijk is in de opbouw en “twee keer zo zwaar is” als de rappe vleugelspits werd op belangrijke momenten te kijk gezet. Het goede spel tegen het tegenvallende Scheveningen leidde al vroeg tot een voersprong. Nog net binnen het kwartier verlengde Maurice de Ruiter met een ogenschijnlijke simpele, maar zo subtiele voetbeweging, het leer op Frank Heus. Die kon over links het strafschopgebied in gaan en leek even de verkeerde keuze te maken. Tussen twee verdedigers raakte hij de bal misschien niet perfect, maar wellicht was zijn schot juist daardoor wel zo goed geplaatst. Tweede doelman Sven Wolsheimer stond erbij en keek ernaar, 1-0 dus. Daar bleef het niet bij, want halverwege het eerste bedrijf declasseerde Benjamin zijn directe opponent op snelheid, ging langs de achterlijn naar binnen en legde af op Frank Heus. De aanvaller, die niet altijd gelukkig was in zijn acties, maar altijd hard bleef werken, schoof de 2-0 binnen.
Daarmee zat DVS op rozen, hoewel de “Schollekoppen” in het verleden wel degelijk in staat waren om de wedstrijd alsnog te doen kantelen. Voor de rust in ieder geval niet meer. De score had misschien nog wel hoger kunnen zijn. Een schot van Maurice de Ruiter werd nog geblokt, een volley van Mohammed Al Haydar vanaf zo’n veertig meter draaide net naast het doel en Benjamin Roemeon, toen hij Samoender weer eens zijn hielen had laten zien, schoot hard in. Doelman Wolsheimer, die niet bekend stond om zijn klemvastheid, keerde het schot nog wel, maar er was geen geelzwarte aanwezig voor een rebound. Even nog werden de spelers gegeseld door een regen- en hagelbui. In de voorlaatste minuut ging valse spits Mehmet Aldogan op rechts nog over centrale verdediger Jorran van Santen heen, maar Basil Camara corrigeerde met een goede sliding. De rust ging dus in met een 2-0 stand, die in het tweede bedrijf nog maar over de streep getrokken moest worden.
DVS overleeft lastige fase na rust
Met de negatieve score voor de nummer drie in het achterhoofd mocht voor de tweede helft een agressiever en offensiever Scheveningen verwacht worden. Daarvoor was Gula in de rust in de kleedkamer achter gebleven voor Michael Scholten. DVS werd nu ook meer teruggedrongen en in de 56e minuut deed zich voor de bezoekers een uitgelezen kans voor om naderbij te komen. Daan Huiskamp had eerst weer een fabuleuze redding moeten verrichten, maar in het vervolg ging Tim Peters over het been van Jorran van Santen. Voormalig FC Den Haag-speler Sandro Calabro zette zich achter de toegekende strafschop, die door Daan Huiskamp uit het doel geranseld werd.
Er bleef even druk op het Ermelose doel en met een geweldige reflex werkte Daan Huiskamp een inzet van Calabro van dichtbij ook nog over de lat. Alle offensieve bedoelingen van de “Schollekoppen” ten spijt met de gepleegde wissels, het lukte niet meer. Leroy Resodihardjo kwam op aangeven van linksback Samoender, die de tweede helft veel offensiever was, via de achterlijn nog wel kort op het doel, maar Daan Huiskamp had de hoek goed afgedekt. De overtuiging bij de gasten werd steeds minder en DVS kon gaan denken aan het uitwuiven van vertrekkende spelers. Zelden zal een speler voor een invalbeurt zoveel applaus en gejuich ontvangen hebben als Edmund Mijnheer. Hij kwam in de plannen voor de hoofdmacht weinig voor, maar was daardoor voor het tweede elftal nog van zoveel waarde met zijn ervaring, gedreven spel en coaching. Of hij bij zijn nieuwe club Hierden ook in de spits zal komen te staan, zal de vraag zijn. Ook Rico Wolven, die zich na lang een basisplek verwierf, maar ook weer verloor, viel nog in voor Joran Pot. Maurice de Ruiter, die met zijn steekbal natuurlijk een goed aandeel had in de overwinning, probeerde het nog wel met een aantal acties, maar de geroutineerde verdedigers van Scheveningen maakte hij de pis niet lauw. Hij bleef zodoende op zestien treffers staan en werd daarmee clubtopscorer. In de slotfase volgde nog de publiekswissel. Daan Huiskamp bevestigde met een aantal voortreffelijke wedstrijden weer eens de twijfels van de Ermelose supporters, waarom hij toch geen contractverlenging kreeg. Met alweer een hele goede wedstrijd stelde hij zijn kandidatuur als eerste keeper bij herkanser in de Tweede Divisie Spakenburg. Onder ovatie verliet hij het veld voor Paul Eppink, die in deze wedstrijd geen werk meer te doen kreeg.
DVS sloot de competitie dus af met een goede wedstrijd, die vooral in de eerste helft tactisch van hoog niveau was tegen een opponent, die allicht beter kan. En dat dat nu niet lukte voor de bezoekers had mogelijk met een gehavende selectie en een mindere instelling van de spelers te maken, maar ook met het tactisch plan en de inzet van de geelzwarten in deze wedstrijd, die het seizoen fraai wilden besluiten.
Scheidsrechter Gerritsen, die voorlopig de fluit neerlegt, kon de wedstrijd af zonder kaarten. Wat geel betreft “klom” DVS in de tweede helft van het seizoen op de ranglijst, maar alle wedstrijden werden met elf spelers beëindigd en dat is ook heel mooi. Na afloop van de wedstrijd stond voorzitter Aart Goossensen uitgebreid stil bij het vertrek van een aantal spelers en stafleden.
Effectiviteit en realisme
Natuurlijk kon de nabeschouwing van een uitwuifwedstrijd afgedaan worden met een enkele volzin, maar daarvoor speelde DVS in de eerste helft tactisch te goed. Bovendien zou dat onvoldoende recht doen aan de coach, die de zwalkendee geelzwarten drie maanden geleden aan de hand nam en hen naar een respectabele zevende positie in de Derde Divisie leidde.
Zoals gesteld nam Willem Leushuis na het puntverlies tegen Harkemase Boys het stokje van Roeland ten Berge over. Zelf was de Woudrichemmer ook al een paar keer als hoofdtrainer voortijdig vertrokken bij een club, maar dan op een andere manier. Zijn vertrek had dan minder emoties: ”Mijn voortijdige vertrek bij andere clubs had nooit wat met het resultaat te maken. Bij ASWH stonden we derde en zaten we ook nog in de finale voor de districtsbeker, maar dat had te maken met zaken binnen de club en niet met mij. En bij AFC werden we kampioen, maar dat kwam mij toen wel goed uit, want ik stroomde zo in als bondscoach van Koeweit.”
De ervaren rot en kampioenenmaker roemde bij zijn start aan de Ermelose Sportlaan zijn voorganger: “Roeland heeft in zijn anderhalf jaar heel erg het accent gelegd op het positiespel en dat beheersen de spelers van DVS heel erg goed. Dat combinatiespel hoort ook tot de cultuur van de club. Ik heb daar nog wat effectiviteit en realisme ingebracht. Dat heeft gelukkig allemaal goed uitgepakt.” Toch trof hij een gedemoraliseerde ploeg aan: Ik trof bij mijn aanstelling wel een getraumatiseerde ploeg aan. Dat heb ik direct bij de eerste training met een schokeffect weggenomen. Ik dacht, laat het trauma maar over mij heen komen, maar ik had wel de aandacht daarna. Ik kon daarna ook mijn ding doen, zoals ik het wilde. Ik kon dat ook zo doen door de samenwerking met de staf, die mij goed geïnformeerd had, maar mij daarin ook steunde. Ik heb in deze spelersgroep ook het conflictmodel gehanteerd. Ik ben niet bang voor een conflict, zeker niet als interim. Na die conflicten weet iedereen, waar hij aan toe is en moet iedereen voldoen aan de eisen van het derdedivisieschap.”
Het tijdstip om van trainer te wisselen, hoe pijnlijk ook voor alle betrokken partijen, was vroeg genoeg om nog effect te ressorteren. Toch had de oud-speler van FC Wageningen weinig tijd om zich in te werken en alle spelers goed te leren kennen. Daarin speelde de staf rond het eerste eelftal ook een heel belangrijke, positieve rol in. De hand van de meester was dan ook al snel merkbaar in het spel en de resultaten. Daarnaast was er ook de goede samenwerking met de wedstrijdscout, Freek Wittenrood. Zijn analyse was dan ook goed terug te zien in het plan van de wedstrijd tegen Scheveningen: ”We speelden met Jorran altijd met een geïmproviseerde rechtsback. Omdat Roald nu niet het loopvermogen had om de achterlijn te halen, moesten we aanvallend naar een andere oplossing zoeken. Ik heb bewust gekozen voor een aanvallende rechtsback èn een aanvallende linksback. Dat is achteraf ook goed uitgepakt. De tactiek naar aanleiding van de analyse pakte ook goed uit, maar daarbij kregen we ook de medewerking van Scheveningen. Ik vond ze erg gelaten en dacht na tien minuten al, dat het een monsterscore kon worden voor ons. Als we die zes doelpunten zouden maken en IJsselmeervogels zou met 2-0 verliezen dan weet je het maar nooit. Maar we gingen nu toch te veel mee in hun tempo, dus die hoge score lukte niet meer. Dat kreeg ik er ook in de rust niet meer in om nog door te drukken. Ik ben wel trots op wat er bereikt is; 23 punten in de derde periode; dat is een kampioensgemiddelde.”
Daarmee bleef Willem Leushuis tot het laatste moment toe zijn abosulute winnaarsmentaliteit tonen. Logisch ook, dat hij meegewerkt heeft aan landskampioenschappen bij drie clubs. Dat DVS dat ambitieniveau (nog) niet heeft werd misschien ook wel duidelijk in de wedstrijden na het veiligspelen. De geboren Brabander heeft met zijn selectie het kunststukje van hsv Hoek herhaald en de geelzwarten naar het linkerrijtje geloodst. Hij heeft daarmee in korte tijd grote indruk gemaakt.
Opstelling DVS’33 Ermelo: Daan Huiskamp (88’ Paul Eppink), Haico Epe, Mohammed Al Haydar, Jorran van Santen, Basil Camara, Coen Vloedgraven, Lars Dekker, Joran Pot (82’ Rico Wolven), Frank Heus (76’ Edmund Mijnheer), Maurice de Ruiter, Benjamin Roemeon.
Opstelling Scheveningen: Sven Wolsheimer, Esin Gula (46’ Michael Scholten), Michael Ros, Samir El Moussaoui, Ricardo Samoender, Peter Jungschláger, Leroy Resodihardjo, Sandro Calabro, Mehmet Aldogan, Tim Peters (90+1 Michael Roos), Barry Rog (59’ Marvin Nieuwlaat).
Scheidsrechter: Dhr. M.P. Gerritsen uit Eindhoven
Scoreverloop: 14’ Frank Heus 1-0, 24’ Frank Heus 2-0.
Resultaten Derde Divisie 13 mei (34e en tevens slotronde; 11e en laatste ronde derde periode:
De zevende plaats was voorafgaand aan de slotwedstrijd het hoogst haalbare. De 2-0 hield DVS ook op de zevende plaats met nu 48 punten. Daarmee pakten de geelzwarten “slechts” de tweede plaats in de derde periode, wat natuurlijk gewoon een uitstekende prestatie is. Scheveningen hoopte tevergeefs op misstappen bij de twee concurrenten voor de derde plek. In plaats van jacht op de daarop zakten de “Schollekoppen zelf met behoud van de 56 punten naar de vijfde stek. Geen overname van een periode dus.
Natuurlijk zijn alle beslissingen in de Derde Divisie gevallen, zowel voor het kampioenschap, de periodes (inclusie overname daarvan), de rechtstreekse degradanten en de herkansers.
Quick Boys-IJsselmeervogels: Voor de Katwijkers stond er alleen nog eer op het spel en IJsselmeervogels wist, dat het de titel in eigen hand had. De rust leek in te gaan met 0-0, maar Sherwin Grot besloot toch net even anders. De 0-1 stand werd ook over de streep getrokken, zodat het felbegeerde kampioenschap voor IJsselmeervogels met 70 uit 34 binnen was. Bijkomende zaak was, dat de derde periodetitel ook door de “Rooien” gewonnen werd. Quick Boys kon het linker rijtje niet meer binnen dringen en moest zelfs een plaatsje prijsgeven. Met 43 punten werd het een elfde plaats.
Jong FC Groningen-FC Lisse: Als enige van de Derdedivisionisten speelde FC Lisse in het Noordlease Stadion. De missie was duidelijk voor de runner up; winnen en afwachten, wat de “Vogels” zouden doen. Direct na de rust openden de beloften de score en dat zou de enige treffer van de wedstrijd worden. FC Lisse bleef daardoor op 65 punten steken, maar dat desondanks kan terugzien op een goed seizoen. Dat is overigens nog niet ten einde, want de Lissenaren gaan als houder van de eerste periode de nacompetitie voor promotie in. Jong FC Groningen kwam op 45 punten en steeg nog op de ranglijst naar de achtste plaats.
Rijnsburgse Boys-Capelle: De wedstrijd ontwikkelde zich voor de nummer drie als een drama met binnen het kwartier een stand van 0-3 voor Capelle. De 1-3 kort voor de rust bood hoop voor Rijnsburgse Boys, dat na ruim een kwartier in de tweede helft de zaak positief had omgebogen. De 4-3 werd de eindstand, waardoor de “Uien” de derde plaats met 61 punten vasthielden en de derde periode van de kampioen overnamen. Voor het al veilige Capelle bleven de 41 punten genoeg voor handhaving op de twaalfde plaats.
ASWH-Jong Almere City FC: De thuisclub zag zich als derde kandidaat voor de derde plek ook geconfronteerd met een achterstand. ASWH trok na een boeiend scoreverloop uiteindelijk aan het langste eind met 3-2. Dat was met 58 punten dus niet genoeg voor de derde plaats. Als nummer vier kan de debutant wel terugzien op een uitstekend seizoen. Voor Jong Almere City FC, dat vooraf gezien nog een puntje nodig had, volstonden uiteindelijk de 38 punten na een heel knappe serie om de twee herkansers onder zich te houden.
Jong FC Volendam-óns Boso Sneek: Voor beide stond alleen de eer op het spel. De wijdbroeken kon de zesde plaats niet meer ontgaan en met de 56 punten werd nummer vijf Scheveningen in punten bijgehaald. ONS Boso Sneek bleef op 40 punten en eindigde als nummer dertien in inmiddels vertrouwde regionen.
Harkemase Boys-FC Rijnvogels: Voor de debutant uit Katwijk a/d Rijn was duidelijk, dat er gewonnen moest worden. Dat gebeurde ook met 1-3, waardoor het puntenaantal op 33 kwam. Het bood geen soelaas. FC Rijnvogels kon zich niet van de rode lantaarn ontdoen. De Harekieten waren al verzekerd van de nacompetitie voor promotie. Met het totaal van 45 bleven zij nog wel hangen in het linker rijtje.
SteDoCo-VVOG: De jarige Harderwijkers -deze speeldag was het exact negentig jaar terug, dat VVOG werd opgericht- deelden vooral uit. Zonder ander belang dan de eer gingen de groenwitten met 2-0 onderuit bij SteDoCo, dat het belang van deze wedstrijd wel beseft. Nuttige drie punten, want door de som van 35 kon de club de twee directe degradatiekandidaten onder zich houden. De Strokel-bewoners vielen met de 44 puntennet buiten het linker rijtje. Met de lach op zijn gezicht is Jeremy de Graaf voor eeuwig de topscorer van de Derde Divisie in het seizoen ’16-’17 met 22 doelpunten.
ODIN’59-Huizen: Goed voetballen, maar de kansen onvoldoende benutten. Dat overkwam ODIN’59 ook in deze wedstrijd, hoewel een 0-2 achterstand nog wel geëgaliseerd werd. Huizen vocht voor de laatste kans en scoorde nog twee keer. De 2-4 hielp de “Taatjes” met 33 punten niet boven de rode streep, zodat zij de tweede debutant zijn, die rechtstreeks degradeert. De Heemskerkers bleven hangen op 35 punten en werden daarmee de beste herkanser.
Promovendi
Naast ACV is ook de tweede directe promovendus naar de Derde Divisie bekend. Het feestje van het al uitgespeelde Spijkenisse was niet voorbarig, want enig overgebleven concurrent Ter Leede won wel, maar kon het mindere doelsaldo niet overbruggen. De Hoofdklasse A kende door het terugtrekken van Haaglandia twee periodes, waarbij Achilles Veen zich ontfermde over de eerste en Noordwijk over de tweede. Ter Leede gaat als derde de nacompetitie in. DOVO had in ‘A’ de tweede al op zak, zodat Staphorst de eerste van ACV overnam. De derde periode kende een merkwaardige ontwikkeling. Flevo Boys moest daar alleen ACV voor zich laten gaan, maar maar kreeg de derde niet toebedeeld. De Emmeloorders ontkwamen ondanks de goede reeks niet aan de herkansing en dat gaat voor. Dus werd csv Apeldoorn de lachende derde.
