Op naar de nummer 3 Steenwijkerwold

Vandaag begonnen we met de return wedstrijden van dit seizoen. Onze openingswedstrijd was thuis tegen de dames van Steenwijkerwold en nu mochten we op bezoek bij hen! De thuiswedstrijd werd moeizaam met 2-1 gewonnen. Dus een makkelijke pot zou het niet gaan worden vandaag!
Zeker ook niet gezien de stand, want waar wij als dames van DVS’33 de ranglijst aanvoerden, stonden de dames van Steenwijkerwold op een nette 3e plek. Een wedstrijd vol belangen, voor ons om onze positie te behouden en voor hen om de aansluiting met de koplopers niet te verliezen.

Na een lange reis van een uur, kwamen we om 13 uur aan op het sportcomplex. Al gauw ging iedereen op zoek, of ze ergens in dit boerengehucht ook nog een kunstgrasveld viel te bespeuren. Maar al snel kwamen we van een koude kermis thuis, geen kunstgras. Gewoon ouderwets rond vliegende pollen,  glijden op echt gras en grassprieten overal, in plaats van voetballen op al dan niet gevaarlijke rubberen kunstgraskorrels.
Dit zou wel eens een voordeel kunnen zijn voor de thuisspelende ploeg. Zij zijn het gewend aan het balletje dat net ff anders rolt en weg stuitert…  Als het echte wedstrijdveld maar beter was, dan het veld waar warmgelopen moest worden, want dat was één grote aanfluiting. Er was geen stukje vlak gras te vinden, overal hobbels en bobbels en een veld wat schuin afliep.
Zo goed en kwaad als het kon, begonnen we aan onze warming up…

Om 14.00 floot de scheidsrechter van dienst voor het begin van de wedstrijd. De meiden van Steenwijkerwold mochten de aftrap nemen, aangezien wij de toss hadden gewonnen (munt wint vaak he Sab?) en kant mochten kiezen. De zon hing vervelend laag, dus dat was gunstig als we die eerst ‘mee’ hadden.
Gelijk vanaf het begin af aan hadden we afgesproken om druk te zetten, aangezien dit thuis zijn vruchten afwierp en de tegenstander het dan niet meer zo goed wist, de ballen alleen maar naar voren trapte. Die ballen zouden wij dan weer kunnen opvangen en met ons eigen spel er doorheen kunnen voetballen.
De eerste 10 minuten ging dat redelijk oké, want ook resulteerde in een doelpunt voor ons in de 8e minuut. Een goede steekpass met buitenkantje rechts van Belinda vanaf de linkerkant van het veld bereikte Paula, die heel koel bleef en netjes afrondde.
Een goed begin is het halve werk luidt het spreekwoord, maar dat gold vandaag niet voor ons. We lieten teveel ruimte aan de tegenstander, zodat zij op deze manier makkelijk opbouwen en zo ook hun rappe buitenspeelster regelmatig kon bereiken.

De 1-1 liet ook niet lang op zich wachten helaas. In de 15e minuut was er balverlies in onze voorhoede, zij speelde een lange bal op die bewuste buitenspeelster die door kon lopen en kon scoren.  Uiteraard nog niets verloren, er waren immers nog 75 minuten te voetballen.
Onze eerste wissel was al een feit in de 16e minuut. De zieke Naomi werd vervangen door Heleen. Top dat je het geprobeerd hebt Naomi!

De eerste helft was vooral werken, het voetballende gedeelte wilde niet echt lukken vandaag. Teveel ruimte voor Steenwijkerwold en veel balverlies van ons, tja, op deze manier kom je niet lekker in het spel. In de 22e minuut kwam de thuisploeg op voorsprong. Er werd een actie ingezet door hun linksbuiten, we werden uitgespeeld achterin en zo kon ze wederom scoren. Een achterstand, nog steeds niets verloren, immers hebben we begin van dit seizoen wel vaker op achterstand gestaan en gingen we alsnog met de 3 punten er vandoor.

Met deze stand gingen we ook de kleedkamers in. Eenmaal in de kleedkamer aangekomen, was de stemming ietwat bedrukt, wat terecht werd opgemerkt door Miriam. “Zoals jullie er nu bij zitten, zo staan jullie ook in het veld”  werd er door onze trainster gezegd. De koppies moesten weer even de goede kant op gezet worden. Er werd afgesproken dat we de ruimtes kleiner moesten houden, de aansluiting sneller moest, evenals de omschakeling in verdedigende zin. Kortom, vechten voor elke meter!!

De 2e helft was nog maar 3 minuten onderweg, of het balletje lag alweer in ons netje. Een foute bal werd onderschept door onze tegenstander die met een droge knal het net deed bollen. Een 3-1 achterstand was een keiharde feit.
Vechten was het devies, we mochten, wilden en konden deze wedstrijd echt niet verliezen!! Dus er moest wederom volop druk worden gezet op hun achterhoede, zodat hun opbouw niet of niet makkelijk kon plaatsvinden. Dat wilde mondjesmaat lukken, echter niet zoals in wedstrijden die we eerder dit seizoen gespeeld hebben.
Dit wil niet zeggen dat we niet voor elke meter hebben gestreden en dit met schoppen op de enkels en van achter moesten bekopen. En het factortje geluk was vandaag ook niet aan onze zijde. Ballen op lat en paal. De bal mocht er gewoon niet in.
Tot in de 75e minuut. Er werd een corner genomen door Paula, de bal kwam met een kluts voor Robbin terecht en zij werkte de bal met een boogje het doel in! Met nog 15 minuten te gaan werd de achterstand verkleind, 3-2!
Vergeet ik nog even te vermelden dat in de 60e minuut Mariëlle werd vervangen door Miranda V!

Het laatste kwartiertje was het hard vechten voor ons, er werden nog wel kansjes gecreëerd, maar de verdiende gelijkmaker viel helaas niet meer.
Dit betekende het 2e verlies van dit seizoen. Uit de befaamde LOT-cup en van een plek voor ons alleen aan de top, naar een gedeeld 1e plaats (op doelsaldo 2e).

Helaas geen 3 punten voor ons vandaag, maar we hebben echt gestreden voor elke meter!
En wat nog een reden zou kunnen zijn voor het verlies van vandaag kan te maken hebben met de volgende 2 woorden: gel en haar! ;-)

Volgende week spelen wij onze laatste wedstrijd voor de winterstop! Dit betreft een thuiswedstrijd tegen het laag geklasseerde Flevo Boys. De wedstrijd zal beginnen om 12.30 uur. Dus kom ons naar de overwinning juichen, zodat wij met een goed gevoel de winterstop in kunnen!