Competitie
Vrouwen zaterdag, VR1, 3e klasse E
Datum
8 april 2017 12:00
Accommodatie
Onbekend
Zaterdag 8 april. De 98e dag van het jaar. Deze dag staat in de geschiedenisboeken als: de dag dat in 2006 in Disneyland Parijs de attractie Buzz Lightyear Laser Blast werd geopend; als de dag dat Pablo Picasso in 1973 overleed en als de geboortedag van Royston Drenthe, ons allen bekend. Dit laatste heugelijke feit vond plaats in 1987; toen driekwart van ons team nog met de ooievaar aan moest komen waaien. Anyway, aan dit bijzondere rijtje kan per vandaag de volgende prestatie worden toegevoegd: DVS'33 Ermelo VR1 won de 2de van 4 finales van DESZ, yesz!
Wat ging hier aan vooraf? #hoedan Om 10.00 uur verzamelen (oef!). Bíjna Joy en de shirtjestas vergeten (oeps). Maar gelukkig stapten we compleet onze bolides in. Iets na elven arriveerden we in Zwartsluis. Gezonde spanning was aanwezig, ongezonde blessures trouwens ook. Diede had een fikse knie injury, Jo een al dan niet (half) gebroken borstbeen en Marjan heeft om en nabij zo'n 9 enkels ingetapet. Desalniettemin had Miriam een fantastisch veertiental dames op de been weten te krijgen, want zowel de groene kunstgrasmat als de dug out was gevuld met helden.
We waren ons zeer bewust van het belang van deze wedstrijd a.k.a. de tweede finale van vier. Zelfs Dul gaf toe dat ze op tijd naar bed was gegaan, dus dan weet je dat het menens is.
We begonnen scherp. Wij maakten het spel en lieten zien dat wij hier de punten wilden gaan pakken. Na een minuut of tien hielden we het helaas alweer voor gezien. En net als in de thuiswedstrijd, gaven we DESZ ook vandaag meer ruimte en lieten hun voetballen. #gevaarlijk Het was niet dat de wil en strijd er niet waren, want daar was geen gebrek aan. Maar veel passes kwamen niet aan, de onrust kroop in de koppies en benen. Dit resulteerde af en toe in gevaarlijk balverlies. Zo ook op het middenveld in de 30ste minuut. En met balverlies van de tegenstander en met snel omschakelen, daar weet DESZ wel raad mee. Na een diagonaaltje vanaf rechts op de snelle jelle op linksbuiten (vanaf nu: "zij die niet genoemd mag worden") was helaas de 1-0 een onontkomelijk feit. De aanval qua snelheid onhoudbaar voor back Heleen, de knap ingeschoten goal, onhoudbaar voor goalie Robbin.
Schade! Maar niet getreurd, want we hebben al vaker bewezen over een sterk staaltje veerkracht te beschikken. Terugkomen van een achterstand is niet onmogelijk. #hoedan Zo: in de 38e minuut kregen we ons eigen spel (lees: tegenstander wegtikken) weer onder de knie. Deze aanval is in feite een ode aan ons middenveld bestaande uit Marloes, Henrieke en Mariëlle. Want na snel tikspel tussen deze drie kreeg Mariëlle, die halfbakken werd gedekt, een schotkans vanaf een meter of 20. Waarschijnlijk zag DESZ door ons snelle combinatiespel door de bomen (het) Bosch niet meer. Zodoende maakte Mariëlle met een mooi schot, hoog geplaatst, de welverdiende en hoopgevende 1-1. #dertigisprettig
Ruststand 1-1. Kleedkamer in, tijd voor thee. Jolinde ging met bloed, zweet en tranen het veld af. Álles gegeven, getorpedeerd door de keeper, geland op haar al geblesseerde borstbeen. Geen tof einde van haar strijd tegen DESZ, maar gelukkig kon Diede in haar plaats de strijd voortzetten. Respect voor deze twee blessa's! Hierdoor mocht alleskunner Sab, van linksback naar haar geliefde linie: attack!
Poeh, wat was de tweede helft weer spannend. DESZ zette af en toe levensgevaarlijk aan. Onze beenspieren, conditie en ons uithoudingsvermogen werden pittig op de proef gesteld. Diepteballen op "Zij die niet genoemd mag worden", waren een ware plaag voor onze defense. Robbin heeft ons in meerdere een-op-eentjes op heldhaftige wijze behoed voor de 2-1. Waar de meerderheid van ons team inclusief staf, bij een mooie aanval van Zwartsluisze zijde de 2-1 al geteld had, wist Robbin hier nog een stokje voor te steken. Zij tikte (vraag niet hoe) de bal op legendarische wijze op de paal, waarna de bal zijn weg naar de rechter achterlijn vond. Over opluchting gesproken! #loveyourobbin
Na een tactische wijziging van onze backs, wisten Died, Deb, Dul en Leen de defensieve muur weer op te bouwen. Zo werden balverlies aan onze zijde en dieptepasses van DESZ een stuk minder dreigend. We hervonden onze rust, iedereen kon weer vanuit eigen kracht gaan spelen. Ook onze collega's gepositioneerd op middenveld en in aanval profiteerden hiervan.
Maar de bal, die wilde nog niet echt het bedoelde netje in. Tot het welbekende "Ermelo's kwartiertje" inging. Deze wedstrijdfase werd ingewijd door Robbin die Sabrina in de 76e minuut toesprak met de woorden: "Ik wil vandaag geen tien minuten meer wachten op de winnende" (refererend naar de 1-0 van Sabrina tegen Oene in de 86e minuut, van die week ervoor). Dat liet Sab zich geen twee keer zeggen. Na mooi combinatiespel tussen middenveld en aanval op de linkerflank, leek de aanval af te worden gerond met een prachtig krachtig schot van Paula op de lat. Het gevaar voor DESZ leek geweken, maar daar was onze goalgetter Joy die in eerste instantie de bal tegen de keeper kopte, maar in tweede instantie de bal met haar voet langs de keeper de goal in kreeg. Joy heeft een aardig neusje voor de goal. Correctie: voor de winnende goal. Joy heeft weinig interesse in de gelijkmaker, alleen de winnende komen op haar naam te staan. Held! Such a joy to have you in our team. Overigens was Paula de goal ook gegund, want die stond me haar mannetje vandaag tegen haar tegenstander van een kop groter (en drie armen breder).
Opluchting alom. Nu strijden om de voorsprong en de drie heilige punten te verdedigen. Dat was geen eitje, maar we hielden stand met z'n veertienen, want ook onze dug out helden hielden ons op de been. En natuurlijk ook een speciaal dankwoord aan onze staf en de twaalfde man in de vorm van Anita en Henriek haar paps: merci!
Als een team de drie punten bevochten en verdiend. Hier en daar wat uitzonderlijke momenten en acties uitgelicht. Verder zijn er over vandaag voornamelijk mooie teamcredits uit te delen.
Uitgeteld lagen we na het laatste fluitsignaal langs de lijn in Zwartsluis. Maar opgeteld konden we met plus 3, dus 51 punten weer naar huis. #worthit
Nu twee weken vrij. Herstellen geblazen! Dan weer zo fit als hoentjes op naar de twee laatste finales. #laatmaarkomen
