Het wordt weer eens tijd om punten te pakken

Het was zaterdag 7 april 2018. Het zonnetje scheen, een mooi blauwe lucht lekker temperatuurtje en een windje die voor het mooie iets te hard blies.Al met al een mooie dag om te gaan voetballen!
Vandaag waren de vrouwen van Bergentheim te gast op ons zonnige sportpark in Ermelo. Eerder dit seizoen speelden wij in de laatste minuut gelijk tegen hun, dus het zou zeker geen makkelijk pot gaan worden. En aangezien het na de winterstop het niet echt wil vlotten met punten pakken, waren we etra gebrand om daar verandering in te brengen.

Met een sterk uitgedunde selectie en een paar meiden op de bank van Vrouwen 2 (waarvoor dank!!!), traden wij met de volgende opstelling aan:



Van te voren hadden we afgesproken om vroeg druk te zetten en de duels aan te gaan om te winnen. Het eerste kwartier voetbalden we super goed, op 1 klein foutje na, wat Bergentheim in de 2e minuut gelijk een hoekschop opleverde. Dat resulteerde gelukkig in helemaal niets.
We voetbalden goed, maar tot echt grote kansen leidde dat jammer genoeg niet.

Na dat kwartiertje zakte het spel toch weer wat in elkaar. We lieten de tegenstander meer voetballen en begonnen zelf achter de feiten aan te lopen. 
Toch kregen we een aantal kleine kansjes via corners en voorzetjes, maar de grote scoringskansen bleven achterwege. Dit gold eveneens voor de tegenstander, die nog minder kansen kreeg.

Net zoals ik nu moeite heb met het schrijven van dit verslag (er gebeurde niet heel erg veel), had de scheidsrechter van dienst grote moeite met het leiden van deze wedstrijd. Hij floot de wedstrijd best wel dood, keek niet of er uit een situatie voordeel gehaald kon worden en hij heeft denk ik een 10 gescoord met het geven van scheidsrechtersballen.  Of hij is de grootste van van Nederland van scheidsrechtersballen...
Kortom, niet een scheids om over naar huis te schrijven en iets waar beide partijen last van hadden.

Na dit kleine uitstapje over de scheidsrechter, weer terug naar de wedstrijd. 
De eerste helft kabbelde een beetje voort en zo gingen we met de brilstand de rust in.

In de kleedkamer nam Jan het woord en vertelde ons hoe we de tweede helft moesten gaan voetballen. Maar het allerbelangrijkste was dat we kostte wat het kost de 0 moesten houden vandaag. Dan zou het gat tussen ons en de tegenstanders niet kleiner worden. Want bij verlies zouden we naar beneden moeten gaan kijken en dat is iets wat we niet willen.

De 2e helft pakten we goed op, duels werden gewonnen en er werden mooie combinaties gemaakt. Maar wederom, het creëeren van kansen... En die kansen zijn toch echt nodig om een doelpunt te kunnen maken.
Vanuit een paar goede corners van onze kant, werden we toch nog wel gevaarlijk, maar er was alleen niemand voor het doel, om die bal tegen de touwen te rammen of te koppen...

Zoals het in het voetbal wel vaker gaat, is dat wanneer jij de doelpunten niet maakt, dat de tegenstander het dan wel kon gaan doen.
Zo ook bij ons, een steekbal werd gegeven en door de tegenstander in het doel geschoten. Maar daar was onze vlagger van vandaag, dhr. Cees Bonestroo (hij verving de geblesseerde Jan Bosch), die met zijn 'vlagarm' omhoog stond, omdat de tegenstander buitenspel stond. Gelukkig had de scheidsrechter een wakker moment en besloot om te fluiten en werd het doelpunt terecht afgekeurd.

Zo eindigde deze wedstrijd zoals hij begon:  0-0.

Wij bedanken alle supporters die naar deze wedstrijd zijn komen kijken! Hopelijk zien we jullie 21 april weer bijn onze eerst volgende thuiswedstrijd.

Aankomende zaterdag spelen wij een uitwedstrijd tegen Drenthina uit het verre Emmen. Hopelijk pakken we dan weer eens de volle buit!