Weer een verjaardag, weer 3 punten?

Wolvega staat op het programma – dat herinnert ons aan de uitwedstrijd – niet te lang over nadenken want volgens mij hadden we toen een heel klaaglied gezongen over het slechte weer en de slechte omstandigheden van het veld. Het klagen van toen had geen mooi resultaat opgeleverd… dus vandaag konden we alleen maar laten zien dat we gegroeid zijn.

Lekker thuis, lekker zonnetje, heerlijk dat we ons veilig hebben gespeeld voor de 2e klasse voor volgend seizoen.

Onze trainster was ook in een positieve stemming: durven voetballen want dat kunnen wij – en durven fouten te maken. Een paar fouten maken geeft niks. Een paar wenkbrauwen worden gefronst – fouten maken en dat accepteren… lastig!

Opstelling:

Onze bijna jarige keepster Robbin

Achterhoede: Jolinde, Deborah, Diede, en Miranda Dul

De blok: Henrieke, Miranda Vlis, en Mariëlle op de 10

Voorhoede: Joy, Marloes, en Paula

Wij waren startten scherp en zetten goed druk. Er werd een mooi aanval opgezet voordat er vijf minuten gespeeld waren. Wij kregen een cornerbal die werd genomen door Paula en na wat rommelen in de vijf meter kreeg Joy het voor elkaar om de bal over de keeper maar toch tussen de palen en onder de lat te ‘schieten’. Echt een bevrijding….de wedstrijden hiervoor bleef alles zo lastig en moeilijk wat betreft scoren en nu opeens scoren we direct!

De genot was kort want Wolvega gaf in de 12e minuut een sterke reactie. Het zou dit doelpunt geen recht doen om er snel aan voorbij te gaan. Vanaf onze linker kant kreeg een speelster de bal mooi doorgespeeld, zij passte snel door naar binnen onze zestien meter, waar een Wolvega aanvaller fraai inkopte.

Ok. Helaas bleek de wedstrijd niet zo makkelijk als ons doelpunt deed vermoeden –en de wedstrijd was eigenlijk ook nog maar net begonnen. Alles kan nog. We kregen rond de twintigste minuut twee wissels redelijk snel achter elkaar: Miranda Vlis kreeg last van haar knie (deels een oude blessure maar ook veroorzaakt door een duel) zij werd vervangen door Sabrina. Miranda Dul ging opeens door haar enkel terwijl ze aan het verdedigen was. Marloes ging een stap terug als vertrouwd onderdeel van het blok op het middenveld en Samira kwam in het veld als spits.

De eerste helft werd iets eerder afgefloten na een nare botsing tussen een aanvaller van Wolvega en Diede. Het was een heel rare en nare botsing- waar allebei van moesten van bijkomen.

In de rust waren we voornamelijk bezorgd over Diede – en heel dankbaar dat Jessica Bakker vanuit Dames 2 bereid was om onze derde wissel te zijn. We waren ook een beetje boos op onszelf want wij waren weer te lief op het veld. We mogen veel meer de fysieke duels aan gaan! Neem Diede en Robbin als voorbeelden.

Tweede helft. Alles wat we niet konden geven voor de winterstop kwam vandaag zeker wel naar boven. Ik ben een super trotse bankzitter want wij gingen de strijd echt aan! We waren niet te lief – we werden veel afgefloten door de scheids en we bleven vechten tot het laatste fluitsignaal.

Helaas werd deze strijdlust niet beloond met een tweede doelpunt. Ik denk dat alle twee de teams op momenten opgelucht waren dat het bij de 1-1 gebleven was. Gevoelsmatig had Wolvega in de tweede helft meer momenten waarop ze opgelucht waren.  

Misschien lieve teamies, hadden jullie een teleurgesteld gevoel omdat we deze wedstrijd niet hebben gewonnen. Misschien waren jullie toen gefrustreerd omdat we (voor het gevoel) onszelf (alweer) niet hebben kunnen belonen met drie punten. Dat gevoel is begrijpelijk.

Maar vergeet niet lieve teamies wat een grote verbetering we hebben vandaag getoond qua vechtlust. Jullie hebben allemaal, stuk voor stuk, echt hard gestreden.

Ik was en ik ben nog steeds trots op ons!

Volgende week doen we ons best om toch nog drie punten te halen om 15:00 uit bij Heino. Voor sommige speelsters wordt dit hun laatste wedstrijd bij DVS en voor andere is het zelfs einde carrière. Kom ze aanmoedigen!