Op naar Wolvega

16 December, de dag na de nationale kerst-trui dag – een dag die we met z’n allen uitbundig hadden gevierd: Christmas party!  We konden eigenlijk niet geloven dat de wedstrijd door zou gaan vanwege de weersomstandigheden in onze kleine dorpje Ermelo. Toch was dat zo.

Wel konden we eindelijk een keer lekker uitslapen want we vertrokken pas 12.15 uur naar Wolvega. De reis van een uur en een kwartier vloog voorbij met oliebollen eten en roofvogels spotten. Na aankomst in Wolvega gingen we ons omkleden in de kleedkamer die met 16 dames nogal knus te noemen was.

Miriam gaf de opstelling: op doel: Robbin; achterhoede: Heleen, Kath, Deborah, Naomi; middenveld: Miranda Dul, Henrieke, Marloes; voorhoede: Joy, Paula en Sabrina. We hadden 36 minuten en dus genoeg tijd (of niet?) om naar het veld te lopen, de warming up te doen en onze wedstrijd shirts weer te halen. We hadden de aftrap en het spel ging in het begin op en neer. We hadden allemaal last van het zeer modderige veld. In onze ogen had dit veld niet goedgekeurd mogen worden, maar wij zijn de KNVB niet. Dus: niet zeuren en lekker glijden en buikschuiven. In de 6^e minuut had de tegenstander een aanval door het midden. Het verrassende schot viel via de onderkant van de lat binnen: 1-0. We moesten ons dus direct over de vroege achterstand heen zetten. Tot de rust bleef het 1-0. Er waren geen gevaarlijke momenten meer voor ons doel maar zelf konden we ook weinig creëren.

 We begonnen de tweede helft met direct druk zetten. Dit resulteerde in een aantal kansen voor ons die er helaas niet in gingen. Hierdoor kregen we wel het goede gevoel terug. We kwamen tot mooie combinaties en mooie aanvallen. Helaas ging het niet lang goed want na een counter in de 49^e minuut kon hun spits op volle snelheid door ons centrum snijden en met een sliding de bal langs Robbin in het doel tikken: 2-0. We pakten het daarna wel weer goed op. Met een paar goede corners en crosspasses van onze Sab kregen we nog kansen in het 5 meter gebied. Ook waren er mooie acties van Paula, Joy en Belinda waarbij het ons niet gegund leek om te scoren. De schoten gingen net naast of over. Wat ons niet was gegund, lukte Wolvega wel: 3-0 in de 70^e minuut. Balverlies achterin en het feit dat het verdediging één op één was gaan spelen leidde tot hun derde doelpunt.

We hebben met z’n allen tot het eind gestreden – onze inzet in de tweede helft was zeker minimaal één doelpunt waard, helaas bleef het 3-0. Dan is het accepteren, de wedstrijd van je af laten glijden door een warme (of niet dan) douche, en terugrijden. Het beste manier om het te omschrijven is: tegenslagen horen ook bij het voetbal. Het strijden met onvoldoende resultaat overkomt de beste. Wat telt is wat je daarna doet – hoe gaan wij dit met z’n allen weer oppakken? Hoe gaan we de tweede helft van deze seizoen door? Wij zijn nog steeds derde in de competitie! Maar we willen dat ook zo houden. Maandag tijdens de wedstrijdbespreking hebben we geconcludeerd dat we erg aan de winterstop toe waren – hoe stom het ook klinkt – lichamelijke rust voor de mensen met pijntjes en blessures, en mentale rust voor de mensen die ook moeten strijden met werk en op de studie – dat hebben we nu nodig. We hebben ook besloten om in het nieuwe jaar weer om tafel te gaan met z’n allen: afspraken maken en weer de tactiek bespreken. We willen weer terug naar focus 1, weer hardop ‘één team één taak’ zeggen tegen elkaar en tegen onszelf. We gaan nadenken over wat ‘er allemaal speelt in onze koppies’ dat onze prestatie kan beïnvloeden en we gaan weer genieten van de allerleukste hobby die we hebben. Maar we willen ook doelgericht het beste uit onszelf te gaan halen als individu maar ook als team.  Een nieuwe jaar brengt nieuwe kansen en wij gaan het nieuwe jaar opstarten met een mooie DVS traditie – 6 januari de boerenkool loop. Lekker jongens, alle vettigheid van de grote aantallen oliebollen en appelflappen eraf lopen. 8 januari beginnen we weer met trainen – tot die tijd wenst Dames 1 iedereen fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar.