Gelukkig scheen de zon...

Wat waren de dames van DVS'33 VR1 blij dat de zon scheen, want van de speeltijd en de reistijd werden we niet per se enthousiast. Om 14.45 uur vertrokken we vanaf de parkeerplaats uit Ermelo om vervolgens om 16.45 uur in Amsterdam tegen WV-HEDW te spelen. Nog steeds hadden we last van een groot aantal blessures, dus we waren maar al te blij met de hulp van Emma, Tamara en Esther uit VR2. Bedankt meiden!

Met aardig wat Amsterdams publiek langs de zijlijn, maar ook met onze eigen supporters, trapten we af. Wat we van de thuiswedstrijd nog wisten, is dat WV-HEDW een tactisch spelletje speelt met een erg beweeglijk middenveld en hoog opkomende backs. We wisten dus dat we compact moesten spelen, onze buitenspeelsters zich ver moesten laten zakken om de ruimte dicht te lopen en wij moesten gaan afwachten op de juiste momenten om die te gaan pakken.

DVS was zoekende de eerste 15 minuten, WV-HEDW kwam er een paar keer doorheen maar wist zichzelf niet op voorsprong te zetten. Helaas viel onze aanvoerster Jolinde binnen 10 minuten al uit vanwege een blessure, waarna zij door Tamara uit VR2 werd vervangen. Na 30 minuten viel Marlou uit en moest de bijna herstelde Latisha sneller en meer minuten maken dan we hadden gehoopt. Als er om de 15 minuten iemand uit zou vallen, zou het niet veel goeds beloven voor deze wedstrijd... Zoals WV-HEDW zichzelf niet beloonde, deden wij dat op onze beurt ook niet. Cynthia en Joy wisten allebei niet langs de keepster heen te schieten tijdens een 1 op 1 situatie, maar ook Sabrina kreeg de bal niet over de keepster heen d.m.v. een afstandsschot. Zo gingen we niet tevreden maar ook niet ontevreden met een tussenstand van 0-0 de rust in.

Na bijna een uur op het veld rondhuppelen was het tijd voor een bakje thee. Tijdens de rust vonden de nodige omzettingen plaats om het beweeglijke middenveld van WV-HEDW te ontkrachten. We kregen de opdracht om compact te blijven spelen en op die manier de grootste dreiging van onze Amsterdamse opponent uit te schakelen. Dat is makkelijk gezegd dan gedaan, maar toch hadden we allemaal goede moed dat we hier minimaal een punt uit het vuur konden slepen. Hard werken, voor en met elkaar strijden was het devies.

We begonnen net als de eerste helft zoekende. De nieuwe speelwijze vergde de nodige oefening, maar daar kregen we langzamerhand meer grip op. Dit resulteerde na 10 minuten spelen in een aanval via Naomi. Zij was op stoom en dribbelde vanaf haar rechtsback positie richting de 16 van WV-HEDW. Onderweg gaf ze de bal af aan Sabrina die met een geplaatst schot in de linkerhoek de 0-1 op het scorebord zette. Eindelijk lag de bal weer eens aan de goede kant in het netje! Helaas was de feestvreugde maar van korte duur, want nog geen minuut later lag de bal alweer bij ons in de goal. Nadat Rox goed redde bij een schot op de goal, nam WV-HEDW gretig gebruik van een twijfelachtige situatie bij ons achterin. Zo waren we binnen twee minuten opeens twee doelpunten verder en stond de stand weer gelijk. Na 65 minuten verliet de moegestreden Paula het veld voor Esther. We bleven strijden voor wat we waard waren, maar het ging allemaal niet van een leien dakje. Toch leken we de eindstreep te halen met een 1-1 stand op het scorebord. Met de nadruk op leken, want de laatste minuten van de wedstrijd verliepen helaas weer anders dan we hadden gehoopt. In de 91^e minuut kregen we kort op onze 16 een vrije trap tegen. Rox was nog druk bezig met het neerzetten van de muur toen de scheidsrechter floot en de bal hard via de binnenkant van de paal werd ingeschoten. Zo kwamen we op deze middag, of eigenlijk inmiddels al avond, toch nog achter te staan. Vlak voor het eindsignaal stonden we nog met 9 speelsters in de 16 van WV-HEDW in de hoop het tij te kunnen keren met een vrije trap, maar het mocht niet meer baten. WV-HEDW vierde uitbundig feest en wij lagen uitgeput op het veld, of zaten iets minder uitgeput op de bank. Het was weer nét niet gelukt.

Na de zoveelste wedstrijd waarin we onszelf niet weten te belonen, wordt het nu wel eens tijd dat we punten gaan pakken. We werken er elke training en wedstrijd keihard voor, dus een overwinning zou niet meer dan verdiend zijn. De komende twee weken ligt de competitie even stil, maar zaterdag krijgen we wel de mogelijkheid om te oefenen tegen wederom een team uit Amsterdam. Dan spelen we tegen onze oud-teamie Miranda Dul en haar DVVA VR1. Zij komen uit in de 3^e klasse en nemen daar een mooie tweede plek in. Kortom, een waardige tegenstander die zeker niet onderschat moet worden. De aftrap is om 12.30 uur op ons eigen sportpark op veld 6. Alle support is welkom!