Bittere pil voor DVS'33 VR1

Zaterdag 4 mei om 14.30 uur speelde DVS'33 VR1 de uitwedstrijd tegen (gedeelde) koploper Wartburgia in Amsterdam. Na een autorit van een uurtje kwamen we aan in 020. Wetende van de thuiswedstrijd, waar we 1-1 gelijk speelden, was dit een ploeg die wilde voetballen en weinig fysieke duels aanging. Iets waar onze eigen krachten ook liggen en dus hoopten we hier ons voordeel uit te kunnen halen. In de thuiswedstrijd miezerde het voor Wartburgia, maar regende het kansen voor DVS. We wisten dat hier iets te halen viel, mits wij dit keer wél de kansen wisten af te maken.

Met zowel een veldspeelster van Wartburgia als DVS op de goals, begonnen beide ploegen positief en sportief aan de wedstrijd. Echter werd het 1^e balcontact van verdedigster Diede en keepster Sabrina onterecht gestraft. De scheidsrechter liep achter de situatie aan en was hierdoor in de veronderstelling dat er een terugspeelbal plaatsvond. Op deze manier speelden wij thuis ook gelijk, maar zorgden wij er nu voor, of eigenlijk Wartburgia, dat de geschiedenis zich niet herhaalde; de indirecte vrije trap werd over gekopt. Het was even schrikken, maar DVS was nu klaarwakker, als we dat al niet waren na de warming-up en de hagelbui om stipt 14.30 uur... In de volgende fase waren de teams aan elkaar gewaagd. Wartburgia hanteerde een heel goede wisselwerking tussen vrijwel alle posities, met name het middenveld. Het was even zoeken, maar het was mooi om te zien hoe, d.m.v. goede communicatie en coaching, Marloes, Henrieke en Shanna dit vrij snel wisten op te pakken. We kwamen zelf weinig aan aanvallen toe en vormden meer een blok. Wartburgia kwam er nauwelijks doorheen en probeerde het veel van afstand, maar tevergeefs. De paar keer dat ze er doorheen kwamen, stond daar een ijzersterke verdediging met Naomi, Diede, Deborah en Jolinde, en vaak ook een aanvalster in de vorm van Poele, Latisha of Joy die op turbo terugzakte, of keepster Sabrina die van haar eigen reddingen in de korte hoek en verre kruising schrok. Het was dan ook vreselijk balen dat een speelster van Wartburgia eenmalig wel de te grote kleine ruimte met een afstandsschot wist te benutten. Een minuutje voor rust liepen wij met 1-0 achterstand de kleedkamer in, maar beseften we ook dat er helemaal niet slecht gevoetbald werd!

Na een helft ontzettend veel meters maken en opperste concentratie was het hoog tijd om even bij te komen in de kleedkamer. Onder het genot van wat fruit werden de spieren losgemaakt en werd de eerste helft besproken. We hadden goed weerstand geboden tegen deze voetballende ploeg, maar we konden nog meer uit ons balbezit halen. Marielle kwam in het veld voor Paula en mocht in de tweede helft haar plaats op het middenveld innemen. Met een verder ongewijzigde opstelling begonnen we aan de tweede 45 minuten.

Net zoals in de eerste helft was het voor DVS zaak om op te boksen tegen de beweeglijke speelsters van Wartburgia. Met hun bak aan ervaring en voetbalgogme probeerden de meiden uit Amsterdam ons verdedigend blok te omspelen, maar dat bleek een lastige klus te zijn. Net als in de eerste helft werd er bij ons goed gecommuniceerd, al was het in het begin van de tweede helft wel weer even zoeken. Toch wisten we ervoor te zorgen dat Wartburgia geen grote uitgespeelde kansen kreeg. Die kregen we zelf helaas ook niet, afstandsschoten daarentegen waren er genoeg. Marloes schoot net te hoog, Jolinde net te zacht, Marielle net te hard, Latisha net naast, en zo belandde de bal nog een paar keer nét niet achter de keepster van Wartburgia. In de 65^e minuut verliet Joy het veld en kwam Carlijn als aanspeelpunt in de spits te staan. We creëerden nog een paar mooie aanvallen, maar elke keer strandden we op een meter of 20 van de goal. Veel verder dan afstandsschoten en een enkel schot binnen de 16 wisten we niet te komen. Ondertussen leek Wartburgia niet heel gevaarlijk te worden, maar toch wisten ze in de 78^e minuut door onze organisatie heen te breken. De bal kwam vanaf de zijkant voor de voeten van een Amsterdamse aanvalster en zij rondde koelbloedig af: 0-2. Hierna was het definitief gedaan met onze overwinningskansen en voetbalden we de wedstrijd netjes uit. We bleven goed communiceren, maar de energie was bij de meesten wel zo goed als op. Na 90 minuten vond de arbiter het dan ook wel genoeg geweest en liet hij het eindsignaal klinken.

Ondanks het feit dat we zonder punten naar Ermelo af moesten reizen, mogen we trots zijn op ons vertoonde spel. We hebben veel weerstand geboden tegen een goed voetballende ploeg met veel ervaring. Deze manier van spelen moeten we meenemen naar de laatste drie competitiewedstrijden, dan gaan we zeker nog de nodige punten pakken.

Onze eerstvolgende kans op die felbegeerde drie punten is aanstaande zaterdag tijdens de thuiswedstrijd tegen GJS VR1. Dan spelen we om 14.30 uur op veld 6 tegen de ploeg die met één punt en een wedstrijd meer onder ons staat. Het belooft weer een spannende voetbalmiddag te worden, dus kom ons gerust aanmoedigen!