Een dag met dubbele gevoelens voor DVS'33 VR1

Afgelopen zaterdag 25 mei speelde DVS'33 VR1 hun laatste competitiewedstrijd van het seizoen 2018/2019. Daarbij ook voor de laatste keer met deze samenstelling en ook nog eens tegen de ploeg van onze oud-trainster Miriam; Blauw Geel'55 VR1 uit Ede.

Het was een (mid)dag met dubbele gevoelens: we namen afscheid van Marlou, Cynthia en Roxanne die ons 1 seizoen hebben versterkt en van Paula, Mariëlle, Diede en Henrieke die alle 4 na minstens 15 jaar een stapje terugdoen door volgend seizoen in VR3 te gaan spelen. Ook Kath zal i.v.m. haar groeiende buik en de daarbij horende little Fiddel een stapje terug doen volgend seizoen. Dan over naar de wedstrijd. We wilden vandaag winnen, maar gunden Blauw-Geel ook hun kampioenschap. Tijdens de wedstrijdbespreking kregen we één boodschap mee die vandaag centraal stond: "Heb plezier, geniet en straal vandaag uit waarom je ooit bent begonnen met voetbal!"

Rond twaalven trapte DVS af. De zon leverde weer z'n bijdrage aan ieder haar positieve instelling. De ploegen waren aan elkaar gewaagd en kregen beiden kansen. Blauw Geel iets grotere dan DVS, maar niemand wist ze af te ronden. 35 minuten lang had Naomi haar strijd geleverd, maar de warmte had haar te pakken. Isabelle kwam voor haar in de plaats. 5 minuten later stond het 1-0 voor de Blauw Gelen en 3 minuten later wist Sabrina de 1-1 te maken, maar werd de goal (onterecht) afgekeurd vanwege buitenspel. Misschien hadden scheids- en grensrechter ook last van de zon... Echter voelden wij dat we sterk aan het spelen waren, met name het middenveld dat zowel verdedigend als aanvallend uit de wedstrijd sprong, met enige frustratie bij Blauw Geel tot gevolg. Met rode koppies, maar zeker niet verloren, liepen we terug naar de kleedkamer om met een bakje thee op adem te komen voor de volgende 45 minuten.

En dat op adem komen was nodig, want het was weer eens tropisch op z’n Nederlands. Je kon nog net geen eitje bakken op het kunstgras, maar de geïmproviseerde drinkpauzes waren zeker niet overbodig. Kortom, de rust kwam als geroepen. Zoals gewoonlijk bespraken we onze prestaties van de 1^e helft. Het was wel duidelijk dat we goed weerstand hadden geboden aan een sterk Blauw Geel dat hard op zoek was naar die bevrijdende openingstreffer. Ze hadden die ook gevonden, maar als wij zo door zouden spelen, zou ons doelpunt ook nog wel komen. En wie weet wel meer. Zonder wijzigingen in de opstelling en met hernieuwde energie konden we aan de 2^e helft beginnen.

Iets na 13 uur trapte Blauw Geel af voor het tweede deel van de wedstrijd. De meiden uit Ede begonnen voortvarend en kregen vrijwel meteen een kans. Gelukkig voor de meiden, staf en supporters uit Ermelo rolde de bal voorlangs. Na 5 minuten kreeg onze eerste verlater, oldie, goaltjesdief, songtekstentalent Paula a.k.a. Poele haar welverdiende publiekswissel. Haar laatste officiële speelminuten in vrouwen 1 zaten erop. Voor haar kwam Latisha in het veld. Enkele minuten later wist Blauw Geel opnieuw voor dreiging te zorgen rondom het Ermelose doelgebied. De bijtjes wisten die dreiging niet tegen te houden en zodoende joeg een aanvalster van Blauw Geel de 2-0 tegen de touwen. Nog geen 5 minuten later volgde opnieuw een publiekswissel. Ditmaal voor oldie, diva, verstrooide professor, spelverdeler Marielle a.k.a. Bosch. Ook voor haar was dit haar laatste officiële wedstrijd als speelster van vrouwen 1. Joy kwam in het veld voor onze nummer 10. Inmiddels begon Blauw Geel steeds meer druk te zetten. Ze schoven af en toe iemand door en gaven flink gas. Het middenveld had het zwaar met de grote ruimtes en de aanval kon het maar moeilijk belopen. Iedereen in de defensieve linie deed haar uiterste best, maar ze hadden een zware kluif aan de snelle buitenspelers. Toch wist Blauw Geel niet tot scoren te komen, mede dankzij hier en daar een redding van MO19 keepster Heidi. Zo bleef de stand lange tijd op 2-0 staan. 5 minuten voor het einde van de wedstrijd vond Marloes het toch wel tijd voor een Ermelo’s doelpuntje, dus speelde ze een paar dames uit om de bal vervolgens over de handen van de keepster uit Ede in het doel te schieten. Zo kwam de stand toch nog op 2-1 te staan. Dit bracht de spanning enigszins terug in deze kampioenswedstrijd die als gespeeld leek te zijn. Het was echter al snel gedaan met die spanning, want nog geen drie minuten later maakte Blauw Geel de 3-1. En met die goal stelden de meiden uit Ede hun kampioenschap veilig. In de 89^e minuut volgde de vierde en laatste wissel aan Ermelose zijde. (Of nou ja, wissel, er kwam niemand meer voor haar in het veld aangezien we dus al drie keer gewisseld hadden.) Ditmaal was het de beurt aan oldie, strijder, vlinder, stuiterbal Diede a.k.a. Dieden. Niet veel later floot de scheidsrechter af en was de 3-1 overwinning en het kampioenschap voor Blauw Geel een feit. Miriam en team, van harte gefeliciteerd met het behalen van deze mooie prestatie!

Onze oldies Kath, Henrieke, Bosch, Paula en Diede werden langs de kant opgewacht met een mooie rode roos en knuffels van de meegereisde fans. Ook voor Cynthia, Roxanne en Marlou was dit een bijzondere dag. Zij gaan ons verlaten na een seizoen vol mooie voetbalherinneringen. En voor de belangstellende: de oldies kunt u volgend jaar bewonderen in vrouwen 3.

Lieve verlaters, bedankt voor alles wat jullie hebben meegebracht naar vrouwen 1. We hebben van jullie genoten en zullen jullie nooit vergeten! 💛🖤

Een dag als vandaag kon natuurlijk maar op één manier worden afgesloten. Het was tijd voor feest! De drank vloeide rijkelijk tijdens de 3^e helft en de afsluitende BBQ met vrouwen 1 en 2 bij huize Van den Berg. Er werd gegeten, gedronken, gedanst, gezongen, af en toe een traantje weggepinkt, maar vooral heel veel gelachen. Het was in alle opzichten een seizoen om nooit te vergeten. Op naar het nu al grandioze teamsweekend!