Competitie
2e klasse A
Datum
6 april 2019 13:00
Accommodatie
Onbekend
Met een aangenaam temperatuurtje vertrokken we 11:30 met 14 man sterk naar Hoevelaken, waarvan 1 MO17 speelster die ons kwam versterken (dankjewel hiervoor Beau!). Helaas was de spoeling dun vandaag door blessures en ziek, zwak, misselijkheden en dat uitgerekend voor de derby tegen Hoevelaken. Naar onze standen in de competetitie hoefden we niet te kijken, want in de praktijk heeft dat tot nu toe nooit iets gezegd. Zal daar na vandaag misschien verandering in kunnen komen? Dat wisten wij om 15:00 en u na het lezen van dit verslag...
Hoevelaken en DVS hebben elkaar vaak in de weg gezeten om kampioen te worden in de 3e klasse totdat beide teams 2 seizoenen geleden allebei in een andere competitie speelden en wél kampioen werden. Dit seizoen treffen we elkaar weer in de competitie van de 2e klasse. Waar wij voor de winterstop overduidelijk hadden moeten winnen, eindigde die thuiswedstrijd in een gelijkspel (1-1). Langzaamaan begonnen de zenuwen toe te slaan, met name bij de meiden die al jarenlang tegen Hoevelaken spelen, maar het maakte ons ook scherp, fel en gebrand om te winnen!
Om 13:10 trapte Hoevelaken af. De scheidsrechter had wat vertraging opgelopen, maar dat was lang niet zo erg vergeleken met onze start aan deze wedstrijd. De 1e aanval van Hoevelaken was gelijk raak; vanuit achter werd de bal naar het middenveld gespeeld en geopend op hun linksvoor. Zij trok naar binnen, bereikte het 16-metergebied en gaf de bal hard voor die ongelukkig in eigen doel werd geschoten door Jolinde. Onze aanvoerster van vandaag baalde even heel hard, maar wist ons ook weer op sleeptouw te nemen.
Vervolgens hadden we voor 10 minuten meer balbezit, maar lukte het echt voetballen niet. De Hoevelaakse lange en hoge ballen zaten ons in de weg en uit een corner tegen viel dan ook de 2-0; een onhoudbare harde kopbal hoog in het net.
2 minuten later was het dan 3x scheepsrecht voor keepster Sabrina. Zij wist de 3-0 te voorkomen door een hoog schot vanaf de linkerkant van de 16 uit de verre hoek te halen. Naomi ving de bal aan de zijkant op, speelde gelijk door naar Latisha op rechtsvoor die op avontuur ging, speelsters omspeelde en wij onze 1e echte kans hadden op de aansluitingstreffer. Niet geheel onverwachts, aangezien dat wel in het plaatje van deze wedstrijd paste, schoot Latisha helaas op de paal.
Het spel ging heen en weer, maar toch had DVS vaker en langer balbezit. We probeerden het spel rustig te krijgen en de lange ballen eruit te halen maar doordat we bijna geen duels wonnen, is dit ons de 1e helft niet gelukt. We kregen nog 1 kans door een vrije trap van Isabelle, maar deze werd overgeschoten.
Latisha, Paula, Joy en Diede creërden zeker nog een paar mooie aanvallen maar vergaten zichzelf te belonen doordat de laatste pass niet op maat was, de aanname net niet goed genoeg was of omdat er simpelweg niemand stond.
Met een laatste redding van Sabrina en Naomi die opnieuw wegwerkte, gingen we niet veel later de rust in. Nog steeds met een 2-0 achterstand.
Waar Paula de hele week zo netjes corvee had uitgevoerd, was ze vandaag alleen de fruithapjes voor in de rust vergeten. Gelukkig kwamen we hier bij aankomst al achter en heeft Latisha's vader nog snel voor bananen en mandarijnen gezorgd. Dankjewel Alex, die vitamientjes konden we wel gebruiken voor in de 2e helft! Met vol ongeloof en rode koppies zaten we in de kleedkamer (de zon was inmiddels een beetje doorgebroken en de temperatuur was gestegen). Trainer Rob probeerde al zijn kalmte en rust aan ons te geven, in de hoop dat we dat konden doorzetten in ons spel zodra wij in balbezit waren. Daarnaast werden we des te harder aangepakt voor duels, felheid en scherpte.
Isabelle moest stoppen en douchen vanwege zere scheenbenen, waardoor Diede van de spitspositie naar centraal verdedigster ging. De keepershandschoenen werden doorgegeven aan Shanna, waarna Sabrina naar de linksvoor positie ging en samen met Paula de linkshalf positie afwisselden. Marlou werd de nieuwe spits.
Om 14:13 werd de 2e helft afgetrapt door DVS en om 14.15 was DVS gelijk gevaarlijk. Vanaf links gaf Sabrina bij de 2e paal voor en bereikte Joy. Als kleinste van het veld wist zij toch de bal te koppen en ook maar net naast. Dit gaf ons goede moed en meer strijdlust want 1 minuut later lepelt Henrieke de bal over de verdediging en weet Sabrina de bal tussen verdedigster en keepster in de korte hoek te tikken. Eindelijk was daar de aansluitingstreffer: 2-1!
Eén keer juichen en snel de bal pakken, tot ergenis van Hoevelaken, maar we wisten dat hier meer te halen viel dus konden en moesten elke minuut benutten.
Een minuutje later positioneerde Sabrina Shanna op haar doellijn bij een corner tegen en zo hielpen we elkaar de 2e helft door! Waar een afstandsschot van Marlou er niet in ging, ging een afstandsschot van de aanvoerster van Hoevelaken er bij ons wel in. Met een stuiter vlak voor de doellijn, was deze bal moeilijker dan men denkt en had Shanna in 1e instantie de bal wel maar in 2e instantie niet meer: 3-1. Toch bleven we doorgaan en dat was maar goed ook want 2 minuten na de tegengoal wisten zowel Paula als Henrieke keurig balbezit te houden en uiteindelijk Sabrina weg te sturen. De situatie die daarop volgde was een perfect praktijkvoorbeeld van hoe belangrijk communicatie in het veld is. Zowel keepster als verdedigster wisten nou niet wie de bal ging pakken en ondertussen drukte Sabrina wel door. Kortom: met z'n drieën maakten ze de 3-2!
We toonden strijdkracht maar liepen ook allemaal met zenuwen rond. De vreugde was al snel voorbij omdat 5 minuten later wij op dezelfde manier een tegengoal kregen als in de eerste 30 seconden van de wedstrijd. Dit keer was Naomi de pechvogel met een eigen doelpunt: 4-2.
Vervolgens kregen wij ook nog eens, in onze ogen onterecht, een penalty tegen. Met wat tips van teamgenoten stond Shanna op haar doellijn, oog in oog met de dame van Hoevelaken en de bal op de stip. Na wat opmerkingen zoals "een onterechte penalty gaat er nooit in," werd Shanna een paar seconden later onze penaltykiller, WANT ZE HAD 'M EN WEL MET HAAR VOET! Eens een voetballer, altijd een voetballer... 😉
Dit gaf ons weer positieve energie, 8 minuten later was dat ook terug te zien in een geplaatst schot van Marlou: 4-3! Snel daarna maakte Paula ook de 4-4, maar natuurlijk werd deze afgekeurd vanwege "buitenspel." De gemoederen liepen hoog op... In de eennalaatste minuut werd Latisha naar de grond gehaald en lag de bal op een metertje of 20 van de goal af. Sabrina en Paula stonden allebei achter de bal klaar. Zowel Hoevelaken als DVS dachten dat "die nummer 8" deze zou nemen, behalve Paula en Sabrina zelf. Door een onopvallend overleg, vlak voordat de vrije trap werd genomen, werd besloten dat Sabrina na haar aanloop over de bal heen zou stappen en Paula de vrije trap werkelijk zou nemen. Zo geschiedde: de speelsters renden, de muur sprong en toen het kwartje viel wat hier nou precies gebeurde, schoot Paula de bal keurig over de keepster heen: 4-4! Eindelijk gingen we echt even een goal vieren!
In de laatste minuut schoot Marloes nog hard in de verre lage hoek, maar helaas net voorlangs.
De wedstrijd eindigde wéér in een (onnodig) gelijkspel, maar mogen beide partijen achteraf gezien blij zijn met een punt. Er rusten gemengde gevoelens op deze typische "Hoevelaken-DVS-wedstrijd;"
- JA, we hebben 6 van de 8 goals in totaal zelf gemaakt. Dat is ook een prestatie.
- JA, we hadden moeten winnen als we hadden gespeeld zoals de afgelopen wedstrijden.
- NEE, niet per se zoals we vandaag hebben gespeeld.
- JA, we hebben verdiend 1 punt binnen als we kijken hoe we ons terug hebben gevochten!
Volgende week spelen we na 2 weken weer thuis om 14:30 op veld 6 tegen Faja Lobi KDS uit Utrecht. De uitwedstrijd op het dak van de IKEA verloren wij met 1-0, onder slechte weersomstandigheden waarbij de bal letterlijk de goal inwaaide. Hopelijk zal de thuiswedstrijd een andere wending krijgen mét uw support dus hopelijk tot dan!
