DVS'33 VR1 maakt stappen!

Op zaterdag 27 oktober stond voor het 1^e dameseftal van DVS'33 de thuiswedstrijd tegen asv Wartburgia op het programma. Voordat daarover gesproken wordt, werd er eerst gezongen bij de grote Abraham-pop voor onze trainer Rob die vandaag 50 jaar werd. Vervolgens werden we individueel en met het team op de foto gezet. Bedankt Theo Aalten! Terug in de kleedkamer zetten we Rob nogmaals in het zonnetje met felicitaties en cadeaus.

Gelukkig waren we allen op tijd aanwezig waardoor we iets na 10.30 al omgekleed en wel in de kleedkamer zaten, klaar voor de wedstrijdbespreking. Wartburgia is een goed voetballende ploeg, met ervaring rijke dames en een team dat in de top 3 meedraait. Wij moesten niets anders dan scherp en fel zijn en de 1^e minuut volle bak er bovenop zitten. Voor de 1^e keer liepen we met een pupil van de week het hoofdveld op vanuit de catacomben. Hij maakte een geweldig doelpunt met een gesigneerde bal van VR1, gesponsord door Arie van Buuren. Om 11.30 stonden we klaar met ref Dennis Liibaan die de wedstrijd mocht leiden.

In de 1^e 5 minuten schudden wij Wartburgia wakker. Na een mooie aanval belandde de bal bij Cynthia in haar voeten die tussen 2 verdedigers doorliep en de keepster wist voorbij te spelen. Helaas werd deze open goal kans overgeschoten en zo misten we er nog een paar, maar we lieten zien dat we de overhand hadden! En al wilden de goals nog steeds niet vallen, zoals de afgelopen weken te vaak is gebeurd, we gingen vol goede moed door met voetballen. Eerlijk is eerlijk: van tevoren zouden we tekenen om met 0-0 de rust in te gaan, maar nu voelden en wisten we dat hier wat te halen viel. De dames van DVS zaten goed in hun vel en dit moest iets gaan opleveren in de 2^e helft!

Na 45 minuten hard werken stond dus nog altijd de brilstand op het scorebord. We hadden een aantal kansen gehad en hadden dus al voor kunnen (misschien wel moeten) staan, maar het geluk was nog niet aan onze zijde. De eerste helft gaf in ieder geval vertrouwen. We werkten voor elkaar, met elkaar en waren fel en scherp in de duels. Kortom, de nodige ingrediënten voor een overwinning waren op deze frisse zaterdag aanwezig. Verder kwam Henrieke in het veld voor Shanna en kreeg ze als taak om de controle te houden op het middenveld.

De tweede helft begonnen we wederom sterk. We hadden balbezit, speelden bij vlagen mooi voetbal en creëerden kansen. Rond de 55^e minuut verliet Latisha het veld en kwam Paula op de linksbuiten positie terecht. Sabrina schoof naar rechtsbuiten en Cynthia bleef in de spits staan. We waren 67 minuten aan het voetballen toen Jolinde de bal terugkreeg van het middenveld en met een diepe pass Cynthia zocht. Zij bleef op haar beurt rustig en speelde de bal met een stuiter langs de Amsterdamse keepster: 1-0! Wat een vreugde en wat een opluchting dat we eindelijk het net hadden weten te vinden! Hierna was het zaak om de boel dicht te houden en de overwinning binnen te slepen. Rond de 70^e minuut verliet de moegestreden Naomi het veld voor Isabelle. We bleven keihard werken en kwamen steeds dichterbij die 3 punten. Het leek erop alsof we dit zouden volhouden tot de volle 90 minuten gespeeld waren, maar dat bleek in de 75^e minuut toch anders te gaan. In onze eigen 5 meter kwam de bal voor de voeten van een verdediger die het leer niet helemaal lekker raakte. Vervolgens pakte Roxanne de bal in haar handen, wat voor arbiter Liibaan genoeg reden was om te fluiten voor een terugspeelbal. Vol verontwaardiging zagen we hoe de bal vervolgens op 11 meter van het doel werd neergelegd voor de indirecte vrije trap. We stonden met 10 vrouw op de doellijn en Roxanne stond voor deze menselijke muur klaar om zich voor de bal te werpen. Maar helaas, de dames uit Amsterdam wisten de bal toch ergens tussen de geelzwarte tenues te plaatsen en zo stand het weer gelijk. Dit was natuurlijk een domper op de feestvreugde van vandaag, maar we gaven nog niet op. We bleven gas geven, aanvallen en kansen creëren. Het regende vrije trappen en corners, maar toch hadden we weer niet de scherpte en het geluk voor de goal om tot scoren te komen. Zodoende klonk na 90 minuten strijden het eindsignaal en eindigde de wedstrijd in een 1-1 gelijkspel.

Achteraf gezien was het jammer dat we een tegendoelpunt kregen, maar vooraf waren we blij geweest met dit resultaat. Uiteindelijk is gelijkspelen tegen dit team een keurig resultaat en mogen we blij zijn met onze manier van spelen. Die scherpte, felheid en strijdlust moeten we vasthouden en volgende week gebruiken in de wedstrijd tegen GJS. Dan spelen we om 12:00 uur in Gorinchem tegen het team dat 2 punten onder ons staat op de ranglijst. Op naar die 3 punten!