3 zwaarbevochten punten voor DVS'33 VR1

Zaterdag 10 november 2018 - Vandaag mocht VR1 eens wat later aanwezig zijn dan normaal. We vertrokken namelijk pas om 12:15 van de parkeerplaats van DVS, op weg naar de Jodan Boys VR1 in het verre Gouda. Gelukkig hadden we dit keer een fatsoenlijke kleedkamer i.p.v. een materialenhok waarin we ons om konden kleden en naar Rob zijn wedstrijdbespreking konden luisteren. Door de lange rit schudden we onszelf nog even wakker met een muziekje in de kleedkamer, voordat we het veld opliepen voor de warming-up.

Jodan Boys opende de wedstrijd met de aftrap, maar wij met de 1^e mogelijke openingstreffer. In de 9^e minuut kwam Cynthia 1 op 1 met de laatste verdedigster die ze wist uit te spelen. De laatste taak was om de keepster uit te spelen, wat ook gelukt was, maar helaas was daar wéér die verdedigster die nog net Cynthia's schot wist te blokken. Toch een corner voor ons en wat voor één... Genomen door en gegeven op de 16 door Mariëlle, verlengd met een kopbal van Naomi, belandt in de voeten van Carlijn. Met een volley schoot zij de bal met haar linkerbeen in de linker kruising. Ze scoort niet vaak, maar áls ze het doet, doet ze het goed! 0-1! In de 18^e minuut een kans voor Mariëlle. Ze speelt een paar speelsters uit rond de 16 en weet haar rust te bewaren voor het schot op de goal. Deze was hard, maar helaas rakelings rechts naast. We waren goed bezig, beide partijen waren aan elkaar gewaagd... In de 29^e minuut weet Paula de bal te veroveren en schiet net voorlangs. We vergeten zo nu en dan nog te reageren op de 2^e bal. Waar wij kansen kregen, kreeg Jodan Boys ook kansen, maar onze verdediging inclusief onze keepster stonden sterk! In de laatste minuut van de 1^e helft redde Rox ons van een 1-1 gelijkspel als tussenstand na 45 minuten spelen.

Eenmaal in de kleedkamer aangekomen stond iedereen nog strak van de adrenaline. We voelden dat we die 3 punten mee naar Ermelo zouden kunnen nemen, maar we zouden er wel heel hard voor moeten blijven werken. De moegestreden Paula en Kath werden gewisseld voor Latisha en Deborah. Er vonden wat positiewisselingen plaats in de opstelling zodat we verdedigend nog sterker zouden staan. We konden ons voorbereiden op een slagveld de tweede helft.

Het tweede deel van de wedstrijd begon zoals we verwacht hadden: volle druk van Jodan Boys. Tussen de verdediging en het middenveld was het soms even zoeken, maar iedereen bleef hard werken en sleepte elkaar er doorheen. Ondanks de grote druk van Jodan Boys wisten we toch een kans te creeëren. Cynthia speelde Latisha met een slim passje vrij, maar een verdediger wist het schot van onze aanvalster te blokken. Na een uur spelen begon het steeds meer aanvallen te regenen van de kant van Jodan Boys. De spanning steeg, zowel in het veld als buiten het veld. Of zoals iemand in de dug-out het beschreef: "Ik zweet de billen uit m'n string!" Roxanne pakte alles wat ze pakken kon en hield haar goal keurig schoon. Inmiddels was er geen sprake meer van mooi voetbal of opbouwen, maar alleen nog van keihard vechten en de bal zo ver mogelijk van onze eigen goal vandaan wegrammen. Ondertussen hielp het fluitwerk van de scheids ook niet erg mee tegen de spanning, dus iedereen in de dug-out zat op het puntje van haar stoel. Bij elke wonderbaarlijke redding of actie kwam er weer een andere kreet naar boven en de laatste 5 minuten brachten de wissels, geblesseerden en supporters staand door. De klok op het scorebord stond al lang en breed op 90 minuten, maar de arbiter liet rustig doorspelen. Het was nog even billen knijpen, maar na nog 8 minuten wegwerken en strijden hield de scheids het eindelijk voor gezien. Wat een vreugde en wat een opluchting! Eindelijk hadden we weer eens 3 punten binnen, en hoe!

Wat een strijd hebben we vandaag geleverd, en met resultaat! Deze overwinning geeft veel vertrouwen voor volgende week zaterdag. Dan spelen we om 12.30 uur thuis tegen Sporting'70 VR2, de hekkensluiter van de competitie. Op naar de volgende 3 punten!