DVS’33 Ermelo haalt uit in Emmeloord

 

Vanaf de eerste aftrap liet DVS er geen onduidelijkheid over bestaan met welke bedoelingen er was afgereisd naar Emmeloord. Zich een ware kampioenskandidaat tonen, terwijl de polderbewoners ij een nederlaag zouden moeten afhaken in de titelstrijd. Daarin hadden zij zich weer gemeld na de eclatante 1-5 zege in wierden twee wedstrijden eerder. Die kansen wankelden al weer meer na de nederlaag en de twee rode kaarten in Rijssen. Na twee mindere wedstrijden draaide de machine van de geelzwarten weer op volle toeren. Korte combinaties in hoog tempo werden van meet af aan aangevuld door individuele acties van de vleugelspitsen Maurice de Ruiter en Ali Akla en dan doet ook een centrumspits als Christian van de Kamp natuurlijk vrolijk mee.

Het slangenmens De Ruiter slalomde in de 3e minuut al op de vierkante meter langs vier tegenstanders en besloot zijn actie met een schuiver in de richting van de verre hoek. De paal bracht redding voor de thuisclub. Twee minuten later was Ali Akla over de rechter vleugel niet te houden. Zijn voorzet bereikte wel het hoofd van Christian van de Kamp, maar de kopbal had niet voldoende kracht om doelman Jacob de Vries te verslaan. En toen gebeurde, wat in het verleden al wel vaker geschiedde en DVS weer achter de feiten aan liep. Arjen Postma verzond de afgemeten pass naar de spitspositie, terwijl de Ermelose verdediging bleef staan in de veronderstelling, dat het buitenspel was. Frank Post benutte de eerste mogelijkheid voor zijn ploeg dankbaar door het leer na zijn aanname laag langs doelman Daan Huiskamp in de verre hoek te plaatsen, 1-0.

Waar DVS in voorgaande seizoenen nog wel eens “rouwden” en soms een tien minuten nodig hadden om weer in het eigen spel te komen, leek de ploeg niet aangeslagen en vervolgde de wedstrijd met goed combinatievoetbal. In de 12e minuut deed een grote mogelijkheid om langszij te komen zich voor uit een ingestudeerde vrije trap van Okan Soykan op de lopende Jerrol Poot. Zijn hard gegeven voorzet van rechts kond door Christian van de Kamp niet goed geraakt worden. Via zijn scheenbeen ging de bal net naast. De geelzwarten bleven steeds goed druk zetten op de bal en in de 14e minuut heroverde Maurice de Ruiter de bal, maar ten koste van een overtreding. Uit frustratie schoot hij de bal tegen de boarding, zodat hij geel ontving. Een inspeelbal van Okan Soykan werd in de 21e minuut door Daniël van Warven verlengd en viel tussen de twee centrale verdedigers van Flevo Boys. Ali Akla versloeg hen op snelheid, passeerde de doelman en had vervolgens geen moeite meer om de gelijkmaker binnen te schuiven, 1-1. DVS wilde nu doordrukken en was na een hoogstandje tussen Maurice de Ruiter en Ali Akla dichtbij een voorsprong. De topscorer van de Hoofdklasse C kon daardoor vrij inschieten, maar moest nog wachten op zijn eerste treffer. De bal ging naast.

Waar de Ermeloërs het deden via langdurige combinaties, kwam het Emmeloordse gevaar via directe passes van Arjen Postma, die in de 30e minuut Frank Post op links wegstuurde. Die aanval leek afgeslagen, waarna Postma zelf de bal vanuit de tweede lijn kon inschieten. Dat deed hij voortreffelijk, want zijn strakke schot koerste naar de rechter kruising. De redding van Daan Huiskamp was echter even voortreffelijk. Nadat beide ploegen nog een keer naast kopten, Paul Bergtop voor Flevo Boys en Edmund Mijnheer voor DVS, kwam de thuisclub in de 41e minuut opnieuw op voorsprong. Wesley de Klein kreeg de bal in de kluts mee, taxeerde de situatie goed in en handelde in de juiste snelheid. Vanaf ruim veertig meter schoot hij de iets opstuitende bal over de net te ver voor zijn doel staande Daan Huiskamp heen in de rechter bovenhoek, 2-1. Als de roodwitten het een minuut later beter uitgespeeld hadden, had een counter zelfs de genadeklap kunnen betekenen voor DVS, maar gelukkig voor de bezoekers maakten de polderbewoners een verkeerde keuze. In plaats van met een eventuele, gewenste voorsprong de rust in te gaan, moest er opnieuw een achterstand weggepoets worden. De Ermelose voorsprong kwam er ook nog voor de rust. De inspeelpass van Okan Soykan werd direct door Maurice de Ruiter in de linker hoek geplaatst, waar de mee opgekomen Stevan de Geijter in een beweging voorzette. Daar gleed Daniël van Warven het speeltuig in de 44e minuut binnen, 2-2. Daarmee was het dus nog niet gedaan. Ook de combinatie in de slotminuut van de eerste helft was een fraai voorbeeld van one-touch-voetbal, waarbij Ali Akla de vrijstaande Maurice de Ruiter vond. Na een kapbeweging schoot hij vlak langs de paal de 2-3 in.

Met een 2-3 op het scorebord was er natuurlijk nog van alles mogelijk in deze uitermate vermakelijke wedstrijd. Dat bleef het ook na de rust, maar dan voor met name de uit Ermelo meegereisde supporters en de neutrale toestand, maar het was al snel geen wedstrijd meer. De actie op rechts van Ali Akla in de 50e minuut kreeg nog niet direct een resultaat, maar Daniël van Warven draaide de bal opnieuw het strafschopgebied in, waar Christian van de Kamp het leer met het hoofd bij Maurice de Ruiter bracht. Die plukte het leer uit de lucht en drukte vervolgens efficiënt af, 2-4.


Natuurlijk was de wedstrijd daarmee beslist. Ten eerste doordat de marge nu twee doelpunten was, maar nog meer, doordat DVS zich ondanks de 1-0 en de 2-1 duidelijk de beter spelende ploeg wist. Dat in tegenstelling tot de Emmeloorders. Zij wilden nog wel aanvallen, maar gedoseerd. Een grotere afstraffing leek immers waarschijnlijker dan de aansluiting. De 2-5 kwam er ook na een klein kwartier in de tweede helft. Een corner van Okan Soykan kon door Ronald Hoek niet op het doel gekopt worden, maar werd wel verlengd naar Maurice de Ruiter. Die bracht de bal opnieuw in, waar Christian van de kamp wel effectief was met het hoofd. Flevo Boys kwam in drie resterende pogingen niet meer tot overtuigende daden. Als DVS ‘het grote blad er nog opgezet had’ waren de dubbele cijfers nog wel mogelijk geweest. Beide trainers wisselden nog wel, maar die dienden geen tactische doeleinden meer.

Ali Akla verliet in de 72e minuut na een blessurebehandeling het veld voor Mike Ahrens en na een dubbele wissel in de 79e minuut kregen Richard Terpstra en Yassin Kurt nog speeltijd voor Jorran van Santen en Jerrol Poot. De 2-6 vormde in de 82e minuut het fraaie sluitstuk van de wedstrijd. Ook nu alles in één beweging. Daniël van Warven bracht de inspeelpass van Yasin Kurt op links naar Stevan de Geijter, die weer terug paste op Van Warven en vervolgens meteen Maurice de Ruiter aanspeelde. Die legde het leer weer breed, waarna Daniël van Warven zelf met een beheerste schuiver voor de afronding zorgde, 2-6. Gezien het veldspel kreeg DVS daarmee niets te veel. In een overtuigende partij werd een concurrent op afstand gezet. Trainer Wiljan Mossing Holsteyn, die zeker over een goede ploeg beschikt met een aantal uitstekende spelers, moet de roodwitten weer op de rails zien te krijgen en zich mogelijk richten op de derde periode. DVS toonde weer eens de wil om het kampioenschap van de Hoofdklasse C te pakken.

“Hun eerste goal was heel slordig van ons, hun tweede een wereldgoal, maar wij voetbalden in de eerste helft bij vlagen heel erg goed en creëerden ook kansen”, zag de winnende trainer Jan Veldhuizen na ‘quite a performance’ op sportpark Ervenbos:”Maurice moet al vroeg in de wedstrijd eigenlijk binnenschieten in plaats van op de paal, Christian van de Kamp met zijn kopbal. Dan kom je alsnog twee keer op achterstand, maar maak je het in de laatste minuten toch weer goed. Na die 2-4 was het wel klaar. Je ziet ook, dat wij een heel goede ploeg hebben, als we allemaal ons eigen ding doen. Die zesde goal was natuurlijk schitterend. Dat begint bij de keeper en die ligt er na zes balcontacten aan de overkant in. Dat zie je bijna nooit. De tegenstander liet het misschien wel een beetje lopen, maar die situatie heb je zelf geforceerd. Ik wisselde ook, omdat het kon en die jongens nog wat minuten konden maken. Als we vol gas waren blijven geven, hadden we ze nog meer pijn kunnen doen.”

De uitdaging voor zo’n wedstrijd tegen een opponent zag de oefenmeester als verschil met de twee voorgaande duels:”Je wist dat je tegen een sterke tegenstander als Flevo Boys vol aan de bak moest en dat spreekt dan bij de spelers meer aan dan een wedstrijd tegen WVF. Dat verschil werkte goed uit voor ons. Je moet met dat spel van ons toch steeds weer los komen van je directe tegenstander, je meters maken en dat kost toch wel heel veel energie. Je ziet ook, dat we niet meer direct in paniek raken, als we achter komen. We weten, dat we veel kwaliteiten in de ploeg hebben en dat we altijd een goal kunnen maken. Dat zag je vorige week tegen Drachtster Boys ook, ondanks dat we matig speelden. We hebben ook een heel fitte groep, dus kunnen we keuzes maken. Vandaar ook, dat Stevan en Jerrol in de basis stonden.”

Opstelling DVS’33 Ermelo: Daan Huiskamp, Stevan de Geijter, Edmund Mijnheer, Jorran van Santen (79’ Richard Terpstra), Ronald Hoek, Okan Soykan, Daniël van Warven, Jerrol Poot (79’ Yasin Kurt), Maurice de Ruiter, Christian van de Kamp, Ali Akla (74’ Mike Ahrens).

Opstelling Flevo Boys: Jacob de Vries, Paul Bergtop, Arjen Bergsma (60’ Dick Hakvoort), Jeroen de Groot (81’ Kees de Munnik), Arnoud Post, Aren Nijboer, Wesley de Klein, Arjen Postma, Allan Bakker, Frank Post, Timon Rorije.

Scheidsrechter: Dhr. M. Kampman uit Ter Apel

Scoreverloop: 6’ Arnoud Post 1-0, 21’ Ali Akla 1-1, 41’ Wesley de Klein 2-1, 44’ Daniël van Warven 2-2, 45’ Maurice de Ruiter 2-3, 50’ Maurice de Ruiter 2-4, 59’ Christian van de Kamp 2-5, 82’ Daniël van Warven 2-6.

 

Door de fraaie zege handhaafde DVS zich dus met 38 punten uit 17 wedstrijden aan de kop van de Hoofdklasse C en door het resultaat in Aalten weer solo. Drie clubs bereikten in de eerste ronde van de derde periode een marge van vier doelpunten, maar de Ermeloërs waren hierin het meest productief en leiden dus ook in deze periodestand, voor wat het nu nog waard is.

Flevo Boys zakte door de nederlaag naar een zevende plaats en moet met een wedstrijd minder gespeeld twaalf punten zien goed te maken.

AZSV-Harkemase Boys: Na een ongeslagen reeks van acht wedstrijden, waarin de Friezen slechts een keer een gelijkspel toestanden, is Harkemase Boys weer tegen een nederlaag aangelopen. AZSV liet zich door een uitstekende wedstrijdmentaliteit niets aanzeggen door de gedeelde koploper. Met kansen over en weer koerste de wedstrijd aan op een 0-0, tot de tweede kaart voor Sarkodie en de benutte strafschop, waardoor de thuisclub op voorsprong kwam en enkele minuten voor tijd ook nog op 2-0. De Harekieten blijven op drie punten  van DVS nog wel tweede. De Aaltenaren passeerden wel Staphorst en staan nu elfde, wat nog steeds herkansing betekent.

Csv Apeldoorn-Excelsior’31: De Rijssenaren overtroefden csv Apeldoorn in het “Orderbos” en waar Maurice de Ruiter niet te bespelen was door Flevo Boys, was Hakim Ezafzafi ongrijpbaar voor de Apeldoorners. Hij tekende voor twee van de vier Twentse treffers, waar CSV niets tegenover kon zetten. De clubtopscorer volgt De Ruiter met nog een wedstrijd in te halen op twee doelpunten en wat nog meer telt, Excelsior’31 blijft de belangrijkste achtervolger van DVS en Harkemase Boys. De Tukkers kunnen tot op een punt komen van de runner up en tot vier van de Ermeloërs. De thuisclub blijft het rechter rijtje aanvoeren, maar hebben wel een gat van vier punten met het linker.

VVOG-sv Urk: De Harderwijkers keken al binnen vijf minuten tegen een 0-2 achterstand aan, maar hielden nog wel een punt over aan het Zuiderzeeduel. De aansluiting na vijftien minuten in de eerste helft en de gelijkmaker een klein kwartier voor tijd leverde nog de 2-2 op.  Tenzij er nog een rol gespeeld kan worden in de derde periode, kan VVOG, dat zakte naar de zesde plek met een achterstand van elf punten op DVS, het seizoen rustig uit voetballen.

WVF-ACV: Ondanks een overwicht werd het een moeizame 0-1 overwinning voor ACV, dat de winnende treffer in de slotfase vanaf elf meter maakte. Daardoor stegen de Assenaren weer naar de vierde plaats. De achterstand op DVS bedraagt met een wedstrijd minder gespeeld negen punten. WVF blijft hekkensluiter met drie punten, wat een achterstand inhoudt van acht op WHC. De Zwollenaren hebben nog wel twee extra wedstrijden te spelen.

SVZW-Staphorst: Het Overijsselse onderonsje leverde een 5-1 zege op voor de thuisclub. aanvankelijk verliep het duel gelijk op, maar na de 2-0 in de tweede helft was de zaak beklonken. Dat betekende in ieder geval voor SVZW, dat twee plaatsen klom naar de vijfde, een goede start van de derde periode. Staphorst zag echter AZSV over zich heen komen en staat nu twaalfde. Door één of twee inhaalbeurten ten opzichte van de concurrentie kan men de degradatieplaatsen onder zich krijgen.

Drachtster Boys-WHC: Veel strijd in “Het Drachtster Bos” en als beide ploegen dat leveren geven de aanwezige kwaliteiten de doorslag. Na de openingstreffer voor de rust werd het in de slotfase 3-0. Drachtster heeft nu weer vier clubs onder zich, maar die strijd is natuurlijk nog lang niet gedaan. Voor WHC gaat het er wel heel zorgelijk uitzien, want de achterstand op de herkansers bedraagt nu respectievelijk vier en zes punten en in verliespunten zelfs negen en tien punten.