DVS ’33 F4 op dreef in de polder.

Eindelijk mochten ze ‘uit’, de jongens van F4. Voor dag en dauw uit de veren en voor het eerst verzamelen op de parkeerplaats van DVS voor een retourtje Zeewolde F5. Half acht vertrek was de afspraak en ook nu weer bleek iedereen stipt op tijd aanwezig te zijn.
Óp naar het nieuwe land met het oude kunstgras met half uitgeslapen ouders achter het stuur.

De jongens hadden er weer zin. Aangekomen op het sportpark van Zeewolde leken ze als veulens die werden los gelaten in een nieuwe wei. In hun kielzog hun ouders en hun nerveuze trainer die de warming up moest verlaten wegens opspelende darmen. Zou de training van de afgelopen week z’n vruchten gaan afwerpen???

Na de aftrap bleek al vlot dat dat het betere voetbal bij DVS lag. De jongens van Zeewolde boden wel verzet maar kwamen eigenlijk nauwelijks aan voetballen toe. De DVS keeper zag de bui alweer hangen. Met voor zijn neus een ploegje met de spelopvatting “de aanval is de beste verdediging” lag neuspeuteren in het verschiet.
Toch hielden de Zeewoldenaren goed stand. Pas in de 15 e minuut viel het eerst doelpunt voor DVS. Maar wat voor één. Milan en Roel gunde trainer Joost het doelpunt waar hij zo op had gehoopt. Vanuit overspelen, een voorzet en vervolgens afmaken…, 0-1! Hadden ze dat niet geoefend?!
Met compleet ontspannen darmen coachte Joost de jongens de tweede helft in. Ze hadden goed geluisterd… . De tweede helft werden de jongens van Zeewolde opgerold. De druk werd opgevoerd De keeper van Zeewolde kreeg nauwelijks nog gelegenheid een bal uit te nemen. Regelmatig ingesloten door een 5 tal geel zwarte aasgieren zakte de moed hem alleen maar verder in de schoenen. Nog zes doelpunten moest hij nog incasseren waarvan de één nog mooier was dan de ander.
Uit het niets het snoei harde schot van Tobias.
Poeiers van Roel en Mike. Milan die de bal in het kleinst mogelijke gaatje mikte.
Pass van Tobias langs de zijlijn naar Dide, die op zijn beurt weer Bart vrij zette voor het doel. Bam 0-3 (hadden ze dat niet geoefend???) Abel die besloot zijn positie als ‘laatste man’  te verlaten omdat hij een ook een doelpunt wilde maken, 0-7!
Gelukkig voor Zeewolde stond onze topscoorder ‘Jonne’ op het doel… . Voor Mik was de opdracht om én voor het team én voor zijn moeder een doelpunt te maken iets te hoog gegrepen… .

Met een 7-0 in de pocket keerden blije jongens, enthousiaste ouders en een euforische trainer huiswaarts. De eerste uitwedstrijd zat er op.

En natuurlijk wonnen we de penalty’s

En nu op naar een pittige klus.
SDCP thuis.

Wernher