DVS’33 Ermelo maakt lastige gang naar Urk

Na een flitsend begin van de competitie met drie overwinningen en een gelijkspel volgde een negatieve reeks van zes wedstrijden, zodat sv Urk Ermelo bezocht met 10 punten uit even zoveel duels. Die wedstrijd ging voor beide clubs nog vooraf aan een bekerduel tegen respectievelijk Katwijk en Staphorst. DVS was zes competitiewedstrijden ongeslagen (en in achtervolging van de koploper) en de blauwwitten waren al weer zeven duels zonder zege. Het jagen door sv Urk bleef dan ook achterwege, omdat de club zich enigszins spaarde voor de bekerontmoeting, en na een 1-0 voorsprong uit een benutte strafschop door Lars van Wetering leek het niet zo’n heel moeilijke middag te worden voor de Ermeloërs. De bezoekers gingen echter met een 1-2 voorsprong rusten door doelpunten van Lucas Nagel. Na de rust stelde DVS schijnbaar al snel weer orde op zaken en kwam via Frank Olijve langszij. Het werd echter niet ‘erop en erover’. Door de ernstige blessure van Hessel Snoek lag de wedstrijd echter lang stil en na de hervatting kwam sv Urk het meest gedreven uit de kleedkamer. Dat vertaalde zich in nog eens twee treffers voor de bezoekers (Lucas Schraal en Riekelt Nentjes). Die 2-4 kostte DVS de vierde plaats en bracht de voormalige eilandbewoners op de twaalfde plaats.

Waar de Ermeloërs daarna door Katwijk uitgeschakeld werden in de KNVB Beker, ging sv Urk wel verder ten koste van Staphorst (en stuitte daarna op Katwijk). In de competitie ging het nog niet echt veel beter met drie nederlagen op rij (FC Rijnvogels 2-4, Barendrecht 5-0 en GVVV 2-3). Het cruciale duel bij Excelsior’31 werd weer gewonnen (1-4). Ook hsv Hoek werd na de 4-3 met lege handen terug gestuurd naar Zeeuws-Vlaanderen. SteDoCo en Sparta Nijkerk waren vervolgens weer te sterk (3-1 en 2-0). Katwijk wees de blauwwitten met 0-3 duidelijk terug in de beker, maar Sportlust’46 werd voor de tweede keer dit seizoen verslagen. Nu met 3-0. Ook van VVOG werd opnieuw gewonnen (1-2). Thuis tegen ASWH ging het echter weer fout (0-2) en ook DOVO won ruim (4-0). Ondanks de grote weerstand van de thuisclub kon ACV op Urk niet van de periodetitel afgehouden worden (0-1) en ook Harkemase Boys won een ronde later (3-1). Thuis tegen rkav Volendam leek een zege aanstaande, maar de bezoekers kwamen terug tot 3-3. In de Kop van Overijssel verkleinde sv Urk daarop de achterstand op Staphorst tot vijf punten na de nipte 1-2 overwinning.

Op de eigen “Vormt” lieten de blauwwitten geen twijfel bestaan, wie de winnaar was. Onder interim-trainer Hennie Spijkerman speelt sv Urk wat meer vanuit een goede organisatie. Voor rust vielen er nog geen doelpunten, maar al snel na de thee benutte Lucas Nagel een rebound. Een kwartier later bracht Riekelt Jan Nagel de stand vanaf elf meter op 2-0. De wedstrijd was gespeeld en Lucas Schraal bepaalde de eindstand nog op 3-0. Onder de interim-coach is sv Urk dus nog ongeslagen en is dus gestart aan een goede reeks.

 

Ook DVS is hopelijk begonnen aan een goede serie, nadat de uitslag (2-1) bij ACV de veldverhoudingen volkomen tartte. Vervolgens wonnen de geelzwarten drie maal op rij. Tegen Harkemase Boys en (vooral de eerste helft in Volendam) ging dat nog niet met goed voetbal. Ook de eerste helft thuis tegen Staphorst verliep nog niet geheel volgens wens, maar in het tweede bedrijf ging het wel beter. Stef Nijland beproefde Jorick Maats, die toch gezien wordt als de beste doelman in de Derde Divisie, al drie maal met een geplaatst schot. Hij legde nog meer curve in zijn ultieme poging vijf minuten voor tijd en was de Staphorster sluitpost uiteindelijk de baas.


Stef Nijland bleek in de thuiswedstrijd van DVS tegen Staphorst weer eens van meerwaarde. Hij vond een aantal keren een uitstekende doelman op zijn weg, maar gaf in de slotfase van de wedstrijd zijn geplaatste schot nog meer precisie mee en scoorde het enige doelpunt van de wedstrijd. Foto: Theo Aalten.

De 1-0 betekende dus de derde achtereenvolgende zege voor de Ermeloërs. Een noodzaak voor de geelzwarten, die nu echt de derde periodetitel moeten winnen om de nacompetitie voor promotie nog te halen. Daarvoor zijn nog de nodige obstakels tegen hoger geklasseerde opponenten als GVVV, Barendrecht en FC Rijnvogels, maar ook tegen directe concurrent hsv Hoek. En ook een uitwedstrijd tegen sv Urk is lastig. Vorig seizoen lukte het DVS ook om wedstrijd voor wedstrijd in de race te blijven voor die periodetitel, die uiteindelijk door een beter doelsaldo wel bij de kampioen terecht kwam, maar als best geklasseerde in de eindrangschikking zonder periodetitel overgenomen kon worden.

 

Hennie Spijkerman noemde voetbal na zijn eerste wedstrijd als coach dit seizoen van sv Urk tegen rkav Volendam als een spel van omschakelmomenten. Natuurlijk; Urkers denken nu eenmaal ‘Nor Vuren’ (in het Ermelo’s Naor Veuren) en vergeten dan weleens de restverdediging. Spijkerman hamert daarom ook op een goede organisatie om daarmee het aantal tegentreffers te beperken. Sv Urk verzamelde immers al 61 tegendoelpunten en dat is het hoogste aantal in de Derde Divisie Zaterdag. Anderzijds scoorden er maar zes clubs meer dan de blauwwitten, die met 47 doelpunten (tegen 43) net wat productiever zijn dan DVS. De oefenmeester zal met genoegen gezien hebben, dat DVS ook nogal wat omschakelmomenten weggeeft. Het kon dus zomaar weer eens een wedstrijd worden, zoals in de vorige speelronde tegen Staphorst, maar die wonnen de Ermeloërs wel.

 

DVS ontmoette de Urkers een jaar, nadat zij op het hoogste niveau debuteerden. De Ermeloërs zetten de balans met twee overwinningen in ’90-’91 (3-2 en 3-4) in hun voordeel. Met tweemaal 2-2 waren in ’92-’93 de krachten al gelijk verdeeld. Weer twee jaar later trok sv Urk de stand met 1-4 en 3-0 gelijk. Met 3-4 en 5-1 in ’98-’99 was de balans al in het voordeel van de voormalige eilandbewoners en die trokken die lijn door in het daaropvolgende seizoen met 0-6 en 2-1. De hernieuwde kennismaking zeven jaar later (02’03) leverde ook al weer twee Urker overwinningen op met 0-3 en 4-1. Pas in ’09-’10 slaagde DVS er weer eens in om een keer te winnen; beide wonnen toen hun thuiswedstrijd (2-1 op Urk en 4-1 in de return). In de Hoofdklasse onder de Topklasse maakte DVS weer wat van de achterstand ongedaan met vier overwinningen (2-3 en 5-1 in ’11-’12 en 5-1 en 3-0 in het kampioensjaar ’14-’15).


Ali Akla moest zich in de kampioenswedstrijd van DVS tijdens het laatste bezoek aan Urk al vroeg laten vervangen vanwege een blessure. Dat hield de geelzwarten niet af van een ruime 0-3 overwinning, waardoor de Ermelose club zich Topklasser mocht noemen. Foto: Theo Aalten.

Tot dit seizoen was de balans in Ermelo hersteld, maar op Urk met drie zeges voor de geelzwarten, een gelijkspel en 5 overwinningen voor sv Urk in negen wedstrijden in het voordeel van de blauwwitten. Dat was het tot de 2-4 in Ermelo eerder dit seizoen in de onderlinge duels op de Veluwe nu ook met viermaal winst voor de Ermeloërs, een gelijkspel en vier keer victorie voor sv Urk uit negen wedstrijden. In totaal nu dus 7x een zege voor de geelzwarten, tweemaal gelijk en 10x winst voor de voormalige eilandbewoners in 19 duels.

 

Het eiland met destijds iets meer dan 3000 inwoners telde in de beginjaren van het plaatselijke voetbal meerdere clubs. Het vooroorlogse voetbal op Urk telde drie namen van clubs, die aangesloten waren bij een voetbalbond; USV van 1932, SGO van 1933 en Urk eveneens van 1933. De eerste twee wendden zich tot de CNVB en de laatste tot de KNVB. Die neutrale club, opgericht als IGO speelde echter alleen vriendschappelijke wedstrijden en ging in ’43 op in de vv Urk. De oudste, die onderdeel uitmaakte van de chr. Gymnastiekvereniging, begon onder de naam UFC. Waarom er naast USV een jaar later SGO opgericht werd, is niet bekend. Met Urker Boys en SKV kreeg het eiland er nog eens twee clubs bij. Ook dook eind 30-er jaren de naam Jong Holland nog op. In ’35 ontstond er al samenwerking tussen USV, SGO en Urker Boys.


Het eiland Urk in 1940. Slechts een deel was geschikt voor woningbouw; het resterende gedeelte zelfs niet voor landbouw of de aanleg van een voetbalveld.

In juli 1940 speelden USV en SGO de laatste Urker derby en gingen samen verder als vv Urk, tegenwoordig met het voorvoegsel sv (nadat er meerdere sporten bedreven werden. Competitievoetbal was eigenlijk onmogelijk op het eiland, maar dat veranderde na de drooglegging van de Noordoostpolder in ’42. In ’47 deed sv Urk pas voor het eerst mee aan de competitie in de 1^e klasse A van de Afdeling Zwolle. Tien jaar later bereikte de club de 4^e klasse van de KNVB en was na twee jaar nog niet sterk genoeg voor de 3^e klasse. Na weer twee jaar 4^e klasse werd de 3^e  wel in een jaar doorgestoken en speelde van ’63 tot ’70 op het hoogste niveau in het zaterdagvoetbal. De stap naar de nieuwe 1^e klasse kon dat jaar nog niet gezet worden en de 12 seizoenen daarop in de 2^e klasse werd tweemaal onderbroken door een degradatie; in ’76 voor twee seizoenen en in ’81 voor vier. In ’90 promoveerde sv Urk via de nacompetitie naar de 1^e klasse en zou liefst zeventien jaargangen achtereen op het hoogste podium acteren en zelfs twee keer in de absolute hoofdrol. De blauwwitten haalden de titel binnen, toen die voor het laatst 1^e klasse heette en wezen DVS in hun kampioenswedstrijd terug naar de …1^e klasse (via de verloren P-/D-wedstrijd tegen Veere). De tweede keer was in 2000. Twee andere vissersdorpen, respectievelijk Scheveningen en Katwijk, pakten echter de algehele zaterdagtitel. De keuze om met eigen jongens te voetballen hield ook in, dat er twee keer gedegradeerd werd uit de Hoofdklasse, die bij de tweede keer in ’12 al niet meer het hoogste niveau was. Daar keerde men in ’14 echter al weer terug en na het tweede coronaseizoen kroonden de blauwwitten zich voor rkav Volendam tot kampioen en debuteert zodoende dit seizoen in de Derde Divisie.

De kracht van de club is, dat het juist met vooral eigen jongens presteert. Het kroostrijke dorp brengt veel talent voort en de O23 promoveerde al eerder ten koste van DVS naar het hoogste niveau (Divisie 1). Ook de O19-1 toonde zich al regelmatig een lastige opponent voor de geelzwarten, maar spelen nu wel een treetje lager (Divisie 2) dan de Ermeloërs.

 

De eerste clubjes op het voormalige eiland onderhielden een veldje. Dat er vanaf ’57 tussen de woningen in het Wilhelminapark gevoetbald kon worden, was al een verbetering. In ’79 werd het nieuwe sportpark De Vormt in gebruik genomen, maar pas in ’83 speelde de gehele vereniging daar. DVS kreeg pas met de club te maken, toen die al verhuisd was naar “De Vormt”. De laatste jaren is er geanticipeerd op de ledengroei, die momenteel 1350 bedraagt.

Wat selectienieuws betreft is er op “De Vormt” weinig nieuws onder de zon. De club bedient zich van voornamelijk ‘local heroes’. Het belangrijkste transfernieuws betrof dan ook de hoofdtrainer. Gert-Jan Karsten vertrok in februari vroegtijdig naar het noodlijdende IJsselmeervogels om die grootmacht voor de Tweede Divisie te behouden. De komst van Peter Wesselink als nieuwe hoofdtrainer voor ’23-’24 was toen al ruim twee maanden bekend. Hij moet sv Urk verder helpen in haar ambities. De Apeldoorner trad echter niet vroeger in dienst.


Het gezicht van toenmalig sv Urk-trainer Gert-Jan Karsten stond na afloop van van de 2-4 tussen DVS en de voormalige eilandbewoners stond een stuk vrolijker dan dat van Peter Wesselink, die toen nog niet wist, dat hij de nieuwe hoofdtrainer van de blauwwitten zou worden. Het was voor de Apeldoorner de laatste competitiewedstrijd in dienst van de geelzwarten. Foto: Theo Aalten.

Met ingang van de thuiswedstrijd tegen rkav Volendam neemt Hennie Spijkerman de honneurs waar. Dat is zeker geen onbekende in de voetbalwereld. De Zwollenaar keepte bij PEC Zwolle en Go Ahead Eagles. Zijn trainersloopbaan startte bij de jeugd van die laatste, waarna hij via Rohda Raalte bij sv Urk terecht kwam. Daarna vervolgde hij zijn loopbaan bij VVV, FC Emmen en FC Zwolle en werd in 2006 assistent-trainer bij Ajax, waar hij over twee periodes tot 2018 zes jaar actief was. Diezelfde functie vervulde hij tot 2021 een seizoen bij FC Groningen en SC Heerenveen. Als interim-trainer haalde sv Urk dus wel veel ervaring en inzicht in huis. Zijn taak zal vooralsnog bestaan uit het temmen van de aanvalsdriften van de blauwwitten (onder het motto ‘Nor Vuren’) en meer vanuit de organisatie voetballen.

Welk sv Urk zal treffen, zal dus de vraag zijn. De altijd grote aanhang van de club zal de spelers naar voren schreeuwen, maar met de snelheid in de ploeg, kunnen de blauwwitten ook goed vanuit de omschakeling voetballen.

 

Deze speelronde gaat in met een nieuwe koploper en nog maar een leider in de derde periode met vier directe achtervolgers daarachter. Voor de nummers 17 en 18 zal het heel moeilijk worden om zich direct veilig te spelen, maar een herkansing is nog altijd realistisch.

ACV-Excelsior’31: De enige koploper nu ontvangt de nummer voorlaatst. Op “De Koerbelt” werd het eerder 0-2. De opmars van de Assenaren was ingezet, terwijl Excelsior’31 zich onderin nog niet wist te onderscheiden. ACV laat zich in de Drentse hoofdstad zeker niet verrassen en gaat het record van Noordwijk (19 wedstrijden ongeslagen) met een overwinning evenaren.

Harkemase Boys-GVVV: De gevallen Tweededivisionist moet in de achtervolging en dan is een bezoek aan “De Bosk” niet het gemakkelijkst. De Harekieten zullen GVVV graag voor blijven in de derde periode. Op “Panhuis” slaagden de “Blauwen” er nog wel in om een 0-2 achterstand om te buigen in een 3-2 overwinning. Diezelfde veerkracht zal nodig zijn om nu zegevierend uit de strijd naar voren te komen.

ASWH-SteDoCo: De bezoekers zullen graag een aanval doen op de runner-up om via een goede eindklassering de eventuele periode van de kampioen over te nemen, maar nog liever pakken de Hoornaars die derde periode zelf. ASWH lijkt de nummer 3 niet echt tegen te kunnen houden, hoewel de Ambachters aan “De Groeneweg” met de 1-0 niet veel minder waren.

Rkav Volendam-Barendrecht: De Rijnmonders zijn het momentum even kwijt met twee achtereenvolgende nederlagen, maar dat geldt ook voor de thuisclub. Een gedegen Barendrecht is in staat om de drie punten op te halen in het visserdorp. Toch zal er geen onderschatting zijn bij de Bongerd-bewoners, die rkav Volendam in de eerdere ontmoeting na een comfortabele 2-0 nog terug zagen komen tot 2-1.

Staphorst-FC Rijnvogels: Op “De Kooltuin” deed de Overijsselse club goed mee tot de rust, maar verloor uiteindelijk ruim met 3-0. Staphorst is echter gegroeid in de competitie, maar de prestatiecurve is nog niet echt stabiel. Dan vergaat het FC Rijnvogels wat beter de laatste wedstrijden en is een nieuwe overwinning op “Het Noorderslag” goed mogelijk.

Ter Leede-Sportlust’46: De effectiviteit lijkt volledig weg bij de thuisclub (met een 1-1 op “Cromwijck”), maar dat geldt ook voor de Woerdenaren. Die creëren dan in ieder geval nog wel de mogelijkheden. Gezien de selectie gaat Sportlust’46 eindelijk weer eens het zoet der overwinning smaken.

DOVO-hsv Hoek: Op “Denoek” werd de winnaar van de eerste periode goed de oren gewassen. Het werd 6-0. De Veenendalers bleven na de winst in Rijssen in het linker rijtje, maar hsv Hoek is toch andere koek dan Excelsior’31. Ook de Zeeuws-Vlamingen azen op die derde periode en pakken daarvoor de noodzakelijk winst bij DOVO.

VVOG Harderwijk-Sparta Nijkerk: De thuisclub verraste de Nijkerkers in het verleden al zo vaak in deze streekontmoeting. Zo ook op “De Ebbenhorst”, toen een 1-0 stand omgebogen werd in 2-1. Daarmee droegen de “Groenen” de rode lantaarn destijds over. Sparta met een missie (de derde periode) is echter nu in betere vorm, terwijl de Harderwijkers de fases met goed voetbal niet kunnen verzilveren. Toch is een nieuwe verrassing op “De Strokel” niet uitgesloten, ook al is het nu maar een gelijkspel.