Historie vv Noordwijk

 

Met een geboortedatum van 4 maart 1933 is de vv Noordwijk een half jaar ouder dan DVS en begon haar bestaan aan de Van Panhuysstraat, die Noordwijk-Binnen met de badplaats verbindt. Het was toen al mogelijk om op de zaterdag te voetballen binnen de Leidse Voetbalbond, waar menig gerenommeerde club uit de Duin- en Bollenstreek begon. Aan de andere kant van de groene strook, die het voormalige vissersdorp en het oudere Noordwijk-Binnen van elkaar scheidt, speelde al het roomse SJC in een eigen competitie, dus van een lokale ontmoeting zal wellicht geen sprake geweest zijn. In ’33 hield ook de Noordwijkse vereniging Northgo op te bestaan vanwege het ontbreken van een speelveld; een lot wat ook Norvicus al eerder was overkomen.

 

Begonnen in de Leidsche Voetbal Bond (LVB) op de zaterdag was het pas in ’41 mogelijk om te promoveren naar de 4^e Klasse van de KNVB. Die werd in het oorlogsjaar na de fusering van alle voetbalbonden met de NVB (de K kwam onder de bezetting te vervallen). Het mocht duidelijk zijn, wie in die jaren de sterkste rivaal was; Quick Boys. In dat eerste jaar in de 4^e klasse werden de Katwijkers kampioen en zouden dat ook met grote regelmaat doen, maar die klasse was toen nog geen echte Bollenstreekafdeling. Elk jaar kwam er echter wel een club uit de Duin- en Bollenstreek bij met Ter Leede en Rijnsburgse Boys.

Noordwijk kon in ’46 nog niet direct volgen, toen West 2 een 3^e klasse kreeg (en in West 1 voor het eerst een 4^e klasse kreeg met in die eerste jaargang o.a. IJsselmeervogels en DVS), maar voegde zich in ’48 bij die 3^e klasse. (In datzelfde jaar promoveerde DVS in Oost naar de nieuwe 3^e klasse aldaar.) In ’55 had Noordwijk een terugval, die de club vier jaar uit de hoogste klasse hield.

De invoering van de 2^e klasse in ’56 (voordat dat in ’60 landelijk gebeurde) verdeelde de vier clubs uit de regio weer, maar het kampioenschap van ’61 bracht de roodwitten voor het eerst in die 2^e klasse met vier Bollenstreekclubs, waar het debuut met een tweede plaats achter Quick Boys goed was. Dat goede debuut werd een jaar later gevolgd door de titel, zodat Noordwijk op mocht voor het algeheel zaterdagkampioenschap, maar die hoofdprijs ging toen naar Huizen. De naam van Noordwijk was wel gevestigd en de club zou tot de invoering van de Topklasse in ’10 onafgebroken op het hoogste podium acteren.

 

Dat betekende dat de kwalificatie in ’70 ook de invoering van de 1^e klasse moeiteloos gehaald werd. En dat met het afdelingskampioenschap. Het Beijerlandse SHO eiste echter de zaterdagtitel voor zich op. In ’73 mocht een nieuwe gooi gedaan worden naar het algeheel zaterdagkampioenschap in een tweekamp met IJsselmeervogels. De kustbewoners waren hierin het sterkst en kroonden zich daarna ten koste van zondagkampioen RBC ook nog tot landskampioen bij de amateurs. De gloriejaren waren nog niet voorbij, want in het hieropvolgend decennium werd in ’76. ’78, ’80, ’81 en ’83 de vooraanstaande positie in het zaterdagvoetbal bevestigd. Alleen in ’80 ging dat nog gepaard met de algehele zaterdagtitel ten koste van ACV. Daarna waren DOS Kampen en IJsselmeer vogels te machtig. Xerxes kon in ’80 de kustbewoners niet van het algeheel landskampioenschap bij de amateurs afhouden.

Intussen kregen de Duin- en Bollenstreekclubs op het hoogste platform aan het eind van de 80-er jaren gezelschap van Katwijk (dat in ’88 parallel aan DVS naar de 1^e klasse promoveerde) en FC Lisse (in ’89 en jaar eerder nog achter de Ermeloërs als tweede eindigden). Dat werden iet alleen geduchte concurrenten voor Noordwijk, maar die zouden om de hoofdprijzen zelfs beter gaan doen.

 

Na ‘83 vielen er op het hoogste niveau voor Noordwijk nauwelijks meer afdelingstitels meer te vieren. Het maakte daarbij niet uit, dat de 1^e klasse in ’96 door de reorganisatie in het amateurvoetbal ook Hoofdklasse ging heten. In 1999 nog eenmaal en samen met DOVO en de “Vogels” werd nog wel om het zaterdagkampioenschap gestreden, die naar “De Westmaat” ging.

 

Het volgende kampioenschap in de Hoofdklasse was in 2011; een zeer memorabele titel. Zowel de roodwitten als Quick Boys hadden in ’10 de boot gemist naar de nieuwe Topklasse en beëindigden de competitie ex aequo bovenaan, nadat Noordwijk in de slotwedstrijd de concurrent nog langszij zag komen. Dat maakte een beslissingswedstrijd noodzakelijk; een heroïsche wedstrijd met vanzelfsprekend heel veel emotie in en rond het veld Die zinderende pot door de roodwitten van een sterker Quick Boys gewonnen werd met 1-0.

Drie jaar Topklasse op sportpark Duinwetering, maar na de vierde plek in het debuutjaar ging het met een zevende en een dertiende plaats steeds minder. De laatste hield in ’14 degradatie in. (DVS en Quick Boys vochten dat jaar tevergeefs via de nacompetitie voor promotie naar diezelfde Topklasse, waar de amateurs van Ajax wel slaagden.

 

De Amsterdammers zouden zich na een jaar Topklasse samen met Noordwijk en Ter Leede weer in de strijd gooien voor een ticket naar de Derde Divisie, die de Topklasse na de invoering van de Tweede Divisie in ’16 was gaan vervangen. Waar Quick Boys in ’16 de titel veroverde, werden de twee periodekampioenen uit ‘A’ aan elkaar gekoppeld; beide in elke andere koppeling groot favoriet voor promotie. Nu hield ASWH de sterkere Noordwijkers nog twee jaar uit de Derde Divisie. Inmiddels kwam er nu ook concurrentie van streekgenoten, die zich niet zomaar meer neerlegden bij de hegemonie van de topclubs uit de streek. Zo pikte FC Rijnvogels de afvallers van o.a. “Nieuw Zuid” op en promoveerde in het kielzog van Quick Boys naar de Derde Divisie, waar Noordwijk dus tegen ASWH strandde. Daarna ging Spijkenisse voor met een merkwaardig competitieslot. In het “toetje” van de competitie redde geen van de drie periodekampioenen (waaronder Noordwijk) het niet. In ’17-’18 mengde ook het lastige SteDoCo als degradant uit de Derde divisie zich in die strijd. Noordwijk was nu verreweg de beste in de Hoofdklasse A voor Ter Leede en SteDoCo, dat via de nacompetitie meeging.

Het mag duidelijk zijn; Noordwijk ontbrak vanaf ’14 tot en met de jaargang ’17-’18 op het appèl, maar had natuurlijk wel de selectie op sterkte voor de Derde Divisie, de organisatie stond er en de accommodatie op “Duinwetering” werd vernieuwd.

 

DVS gaat de club voor het eerst ontmoeten in dit seizoen, maar geheel onbekend is Noordwijk ook weer niet voor de Ermeloërs. De geelzwarten kenden na de eerste rentree op het hoogste podium in ’91-92 een topjaar, waarin zij tot het laatste toe meestreden om de afdelingstitel. Dat lukte niet met een knappe tweede plaats achter ACV, maar door overname de periodekampioenschap van de Assenaren ging de ploeg van toenmalig trainer Fred Prins de kwalificatie in voor de KNVB Beker. De kustbewoners eindigden dat seizoen in de eigen Bollenstreek-klasse als vierde met een periodetitel. In die eerste kwalificatieronde stuitte DVS op de roodwitten. In Ermelo was Noordwijk met 1-4 veel te sterk, zodat eerstedivisionist Telstar niet zover hoefde te reizen.