Oefencampagne
Hoewel trainer Peter Wesselink vooral op het middenveld en centraal achterin experimenteerde, zal het resultaat in Scherpenzeel niet tot veel vreugde gestemd hebben. DVS liet zich in ieder geval op wedstrijdmentaliteit aftroeven door de gretiger ‘Zelers’, die ook nog eens messcherp bleken in de counter en vanuit de vrije trap. Daaruit scoorde de Hoofdklasser vijfmaal. De Ermeloërs slaagden er niet in om de snel verkregen 0-1 voorsprong met het overduidelijke veldoverwicht verder uit te bouwen. Al voor de thee stond de equipe van voormalig DVS-trainer Jürgen Schefczyk op 3-1. Die marge kon DVS tot tweemaal toe nog wel verkleinen, maar de thuisclub bepaalde het verschil even gemakkelijk weer op twee. Daarmee leek de oefenpartij op “De Bree Oost” toch de minste van alle oefenwedstrijden. Terugtellend maakten de geelzwarten tegen Sparta Nijkerk (3-2 verlies), DOVO (1-1) en IJsselmeervogels (1-4 overwinning) een betere indruk. Een 8-0 zege is sowieso goed, hoewel SDO van alle sparringpartners de minste weerstand bood. De reeks werd begonnen met een 4-0 nederlaag bij het sterke usv Hercules, die pas na een groot aantal wissels gestalte kreeg. De Utrechtse bank bleek veel sterker.
Flevo Boys oefende inmiddels vier keer. De polderbewoners begonnen de reeks in Rijssen, waar de ploeg van tweedejaarstrainer Arjen Postma niet onderdeed voor Excelsior’31. De Emmeloorders liepen nog wel tegen een 2-0 achterstand aan, maar kwamen terug tot 2-2. Dat mag een verdienstelijk resultaat heten. In de wedstrijd tegen sc Heerenveel O21 konden de roodwitten voetballend goed meekomen, maar de neoprofs scoorden veel makkelijker en wonnen met 5-1. Het moeizame scoren deed ook opgeld tegen PEC Zwolle O21, dat met 0-0 wegkwam. Tegen eersteklasser DOS Kampen beloonde Flevo Boys zich wel en won ruim met 0-5 in de Hanzestad. In alle vier oefenwedstrijd toonde de ploeg van Arjen Postma veel voetballend vermogen en dat zal de sparringpartij in Ermelo van zaterdag ongetwijfeld van de nodige amusementswaarde voorzien.
Onderlinge resultaten
Het is inmiddels alweer zes seizoenen, dat de Ermeloërs Flevo Boys voor competitieverplichtingen ontmoette. Dat was dus de laatste van in totaal elf jaargangen. De eerste kennismaking was in Emmeloord, toen DVS als debutant op het hoogste niveau met 1-1 gelijk speelde. In de return werd het 1-3. Ook in het seizoen daarop, waarin de geelzwarten degradeerden, kwam het met een gelijkspel (0-0) weg uit het hart van de Noordoostpolder, maar won Flevo Boys weer in Ermelo (1-3). Na een jaar keerde DVS weer terug op het hoogste podium en won toen thuis met 4-3, terwijl het in de polder weer gelijk bleef (3-3). In ’93-’94 werd het op de Veluwe met 4-4 een doelpuntrijk gelijkspel, terwijl de roodwitten in eigen huis met 4-1 aan het langste eind trokken. In ’95-’96 (toen de Ermeloërs weer degradeerden) was er tweemaal winst voor Flevo Boys (1-2 en 3-1). Drie seizoenen daarop wonnen beide clubs hun uitwedstrijd (1-4 en 0-1). Net voor de millenniumwisseling verloren de Ermeloërs thuis met 0-6, maar haalden zij uit met 2-2 wel een punt op. In het laatste jaar op het hoogste platform namen de polderbewoners met 0-2 weer de volle winst mee, maar werd het in Emmeloord 1-1. De hernieuwde kennismaking volgde in de Hoofdklasse onder de Topklasse, waar de roodwitten in het eerste seizoen (’10-’11) vertoefde. Na de 2-2 in Ermelo kreeg DVS met een experimenterende Hennie in ’t Hof een oorwassing met 7-1. Het jaar daarop pakten de Ermeloërs uit met 3-3 weer een punt in de polder, maar verloren zij thuis weer duidelijk met 1-4. In het seizoen ’14-’15 won Flevo Boys na het bezoek aan de Veluwe nog wel met 0-1, maar lagen de geelzwarten met 2-6 in de return op koers voor de titel in de Hoofdklasse C.
Ali Akla maakte nog deel uit van de kampioensploeg van DVS, dat in '14-'15 de uitwedstrijd tegen Flevo Boys met 2-6 won. De geelzwarten moesten tweemaal een achterstand wegpoetsen. De eerste gelijkmaker kwam van Ali Akla. Foto; Theo Aalten.
Daarin speelde Flevo Boys op de slotdag nog een cruciale rol. DVS moest winnen op Urk om er in ieder geval een beslissingswedstrijd uit te halen. Die stond op voorhand gepland op “Ervenbosch”, de thuishaven van Flevo Boys. De Emmeloorders voelden zich echter geflikt in Harkema door de grote concurrent van de geelzwarten (terwijl Excelsior’31 op het vinkentouw zat) door het aansmeren van een gele kaart en speelden bij een gelijke stand vol op de winst. Na de 2-2 ruststand profiteerden zij van het open huis bij Harkemase Boys en wonnen met 2-4, wat de titel in Ermelo bracht. Dat betekende vooralsnog dus wel, dat de twee sparringpartners van zaterdag in competitieverband afscheid van elkaar namen.
Aanvallend voetbal
Flevo Boys was in het verleden altijd een lastige tegenstander. De Emmeloorders hadden veelal een uitstekende goalie, die de kansen van DVS ongedaan maakte en daarnaast was de ploeg in de omschakeling steeds levensgevaarlijk. Hoe vaak bleef een Ermelo’s veldoverwicht niet onbeloond?
De huidige trainer Arjen Postma, zelf altijd als speler een sterkhouder in de ploeg van Flevo Boys, predikte in zijn eerste jaar als hoofdtrainer van zijn grote liefde aanvallend voetbal. Na zijn spelersloopbaan was hij trainer van sc Lemmer en Zeerobben. In zijn eerste jaar als coach op “Ervenbosch” predikte hij aanvallend voetbal, maar het seizoen was te kort om te laten zien, of die intenties definitief zoden aan de dijk hadden gezet. Na vier overwinningen op rij en de doelcijfers van 13-2 bracht sc Genemuiden de polderclub de eerste nederlaag toe (5-2), waarmee Flevo Boys bij het abrupte einde van het seizoen na vijf duels op de derde plaats stond. Voor de KNVB Beker (tweede voorronde) won Harkemase Boys op 6 oktober met dezelfde cijfers van de polderbewoners.
De oud-sterkhouder van Flevo Boys kan nu als trainer met een vrijwel ongewijzigde selectie proberen de goede uitslagen van vorig seizoen een vervolg te geven. Doelman Fariz Mesud vertrok naar ONS en daar kwam Winand Quartel van vv Pelikaan S voor terug. Thomas Potters maakte de overstap van sc Cambuur O18 en Giedo de Weerd van SWZ.
Flevo Boys bewijst draagvlak voor zaterdagvoetbal
Voor hetzelfde geld was DVS in Ermelo aangetreden tegen het oorspronkelijk op de zaterdag spelende sc Emmeloord. Dat is met een oprichtingsjaar van 1944 de oudste sportvereniging in de plaats. Van een dorp was nog nauwelijks sprake. Na de drooglegging in ’42 waren er verschillende werkkampen, waar arbeiders in een poldercompetitie tegen elkaar voetbalden. Emmeloord werd het bestuurlijk- en dienstencentrum van de Noordoostpolder (wat ook de gemeentenaam werd), waar ambtenaren besloten tot het oprichten van een vereniging, waar meerdere sporten bedreven konden worden. Overigens was het lidmaatschap niet voorbehouden aan ambtenaren, maar moest de club openstaan voor iedereen. Om ook de middenstanders de gelegenheid te bieden om te voetballen, koos men in ‘45 de zondag als speeldag. Dat zorgde nog voor wrijving bij voetballers, die om religieuze motieven zondagvoetbal niet toe wilden staan. Tot de oprichting van een principiële zaterdagclub kwam het nog niet.
De zaterdagtak verdween door gebrek aan belangstelling, maar de behoefte aan voetbal op zaterdag bleek in ’57 toch voldoende om een nieuwe club in Emmeloord op te richten. Ondanks dat Sportclub wel degelijk potentie had en zelfs een goede jeugdopleiding kende, maakte het nieuwe Flevo Boys het meest furore van de twaalf clubs in de gemeente Noordoostpolder. In ’72 streefde men de plaatsgenoot op de zondag voorbij en na veertien jaar tijd bereikte de club het hoogste niveau in het zaterdagvoetbal. Met een onderbreking van twee seizoen (’92-’93 en ’04-’05) was het daar tot ’09-’10 vertegenwoordigd. Kampioenschappen werden op dat platform nooit gevierd; een tweede plaats in ’86 was het beste. Daardoor voetbalde de clubs zich naar de 23e plaats op de ranglijst aller tijden, de hoogste positie ooit voor Flevo Boys. De vierde plaats in ’10 zorgde ervoor, dat de naam van de club voorkwam bij de eerste lichting voor de Topklasse, waar ook de huidige competitiegenoten Excelsior’31, Harkemase Boys en (thans Hoofdklasser) csv Apeldoorn zich voor gekwalificeerd hadden. De laatste evenals Flevo Boys wellicht wat verrassend. Die twee redden het dan ook niet, hoewel de Veluwenaren nog een herkansing kregen. De roodwitten spelen sindsdien (’11) ook weer onafgebroken in de Hoofdklasse.
Flevo Boys kent vanouds een uitstekende jeugdopleiding en werd daar wellicht zelf slachtoffer van. Het was vaak niet de hoofdmacht, die profiteerde van de getalenteerde jeugd, maar BVO’s. Zo kwam doorselectie in ’03-’04 niet voldoende tot stand, waardoor de club in een P-/D-wedstrijd niet opgewassen was tegen HHC en in Wezep verloor. Zowel met de jeugd als met de hoofdmacht is Flevo Boys altijd een gewaardeerde tegenstander van DVS geweest.
