DVS’33 Ermelo in Heemskerk op jacht naar volgende zege

Wat bezielde Richard Plug, toen hij ODIN’59 na de degradatie in ’22 terugbracht naar de Derde Divisie? De geelblauwen pakten met overtuiging de eerste periodetitel in de Vierde Divisie, maar toen in de loop van het seizoen bleek, dat de geldkraan dichtging, ging het ook minder met de prestaties. Via de nacompetitie werd toch promotie afgedwongen, maar de leegloop in de hoofdmacht was toen al een feit. Slechts acht spelers uit de A-selectie bleven. Er kwamen zestien nieuwelingen. Eerstejaarstrainer Mark Kranendonk moest er wat van zien te maken.

ODIN’59 sneuvelde al in de eerste voorronde van de KNVB Beker door een 1-0 nederlaag bij eersteklasser csv Apeldoorn. Ook de competitieouverture ging verloren bij FC Rijnvogels (3-0). Daarna hield men een punt op “Assumburg” door de 1-1 tegen sv Urk. Daarop volgden acht nederlagen; DOVO (2-0), DEM (1-4), HSC’21 (1-3), Sparta Nijkerk (5-1), Staphorst (1-4), VVSB (4-0), rkav Volendam (0-5) en sc Genemuiden (4-2). Pas tegen usv Hercules smaakte men voor het eerst het zoet der overwinning (1-0). Vervolgens stond ODIN’59 tegenover twee directe concurrenten. Bij Kampong werd het 2-2, terwijl Hoogeveen met 1-3 de punten mee naar huis nam.

Het beloofde niet veel goeds voor het bezoek aan koploper Harkemase Boys. De 1-0 al in de 1^e minuut bleek echter niet de opmaat voor een grote uitslag. De Heemskerkers kwamen zelfs in de 40^e minuut terug tot 1-1 via Patrick Boon. Die bemoedigende stand kon echter niet mee de rust ingenomen worden, want de Harekieten scoorden net daarvoor 2-1. De rode kaart voor Kaj van Langelaar in de 63^e minuut maakte het er al met al niet beter op, maar bewonderenswaardig kwam ODIN’59 halverwege de tweede helft op 2-2 door Taye Lee. Met nog een klein kwartier te spelen viel uit het niets de 3-2 en werd het ook nog 4-2. Makkelijk ging het dus niet voor de koploper en dat nog wel in eigen huis. Het verloop van dit duel zal de rodelantaarndrager, die er met 5 uit 14 nog altijd niet florissant voorstaat, vanzelfsprekend hoop geven voor de thuiswedstrijd tegen DVS.

 

Voor DVS was het om hopeloos van te worden; beter voetballen, kansen krijgen, maar toch verliezen. Toch begonnen de geelzwarten weer hoopvol aan de thuiswedstrijd tegen middenmoter DEM, dat de twee runners-up met een achterstand van drie punten in het vizier had. Twee ploegen, die vroeg en hoog druk wilden zetten en vol op de aanval speelden, waarbij die intenties er zeker voor de rust aan Ermelose kant het beste uitkwamen. Ook nu deed het manco zich voor, dat de kansen niet benut werden, mede door een uitstekende doelman. Die ging kort na de thee nadrukkelijk in de fout, toen hij bij een counter de bal in de voeten speelde van Stef Nijland. Dat is bij DVS natuurlijk de man van de buitencategorie. Met een enkele voetbeweging vond hij met de juiste hoogte en snelheid vanaf ruim dertig meter tussen twee verdedigers door het lege doel, 1-0. Naarmate de tweede helft vorderde maakte het goede voetbal steeds meer plaats voor strijd. Bij een snelle counter deed DVS het nu eens goed voor de goal, had Benjamin Roemeon de keuze om de bal bij de tweede paal te leggen of iets terug te leggen op invaller Sam Crowther. De keuze voor de laatste bleek de juiste met de rake schuiver als gevolg. Door de 2-0 klommen de geelzwarten een plaats en staan met 14 uit 14 vijftiende. Nog altijd niet een positie, die de Ermeloërs aan het einde van de rit willen innemen, maar er is weer hoop om omhoog te kruipen. Dan moet natuurlijk van een op papier mindere tegenstander als ODIN’59 gewonnen worden. Met respect voor de geelblauwen overigens, want trainer Mark Kranendonk moet roeien met de riemen, die hij heeft, maar daar wordt door zijn mannen wel met alle inzet aan getrokken. DVS kan een tegenstander verwachten, die zich vol zal inzetten en wellicht minder ruimte zal bieden dan DEM in Ermelo gaf.

 

ODIN’59 koestert het uitzicht op kasteel Assumburg. Daar bespelen de geelblauwen het gelijknamige sportpark, waar de gemeente het liefst woningen op wil bouwen. De plaatselijke zaterdagvoetbalclub en de lokale overheid komen maar niet tot een akkoord over de plannen voor de verhuizing en de invulling van het nieuwe sportpark. Gevolg is, dat de club al jaren tegen achterstallig onderhoud aanzit. Een situatie, die DVS bekend in de oren klinkt, maar de geelzwarten zijn daar uiteindelijk goed uitgekomen. Dat wordt ODIN’59 uiteraard ook gegund.

 

Heemskerk telt twee voetbalclubs, waar de organieke zondagclub ADO’20 het meest verweven is met de van oorsprong katholieke, agrarische bevolking van die plaats. Toen het dorp net als Beverwijk sterk groeide door de toename van de hoogovenarbeiders, wilden de nieuwe inwoners hun kinderen niet laten voetballen onder de roomse invloedsfeer van de zondagvereniging en richtten in 1959 Ons Doel Is Nuttig Op. Daar moest organiek wel een standaardelftal aan verbonden worden. Als speeldag koos men voor de zaterdag, omdat door de volcontinudiensten de vrije zondagen gereserveerd waren voor de familie. Zo werd ODIN’59 dus een pragmatische zaterdagvereniging. Heemskerk heeft zelfs van ’72 tot 85 nog een derde vereniging gekend onder de naam Inter Heemskerk, waar de destijds zogenoemde gastarbeiders (i.c. Italianen en Spanjaarden) zich verzamelden.

 

ODIN’59 meldde zich aan de afdeling Noord-Holland, maar men zou uitkomen in de afdeling Haarlem.

De eerste negen jaren bracht men door in de ‘onderbond’ met kampioenschappen in ’62, ’65, ’66 en ’70. Door die laatste promotie kwam de club in ’70-’71 voor het eerst uit in de 4e klasse KNVB. Die status konden de Heemskerkers maar twee seizoenen vasthouden. Drie jaren waren er nodig om weer in de ‘grote’ bond terug te keren. Na het kampioenschap van de 4e klasse in ’75 bleef de club veertien jaar achtereen in de 3e klasse hangen. Ondanks de degradatie in ’96 mocht men zich toch nog derdeklasser blijven noemen vanwege de reorganisatie in het amateurvoetbal. (De afdelingen werden samengevoegd in de KNVB-districten en de 1e klasse in het zaterdagvoetbal ging in navolging van de zondag Hoofdklasse heten. De klassen daaronder schoven in naam door.)

Het roer moest om aan het eind van de vorige eeuw. Veel jeugdspelers, die de veters van hun eerste voetbalschoenen nog geknoopt hadden bij ODIN’59, vervolgden hun sportieve loopbaan bij de plaatsgenoot of elders. Er volgde een beleid, waarin men de spelers op sportpark “Assumburg”, dat in mei ’72 betrokken was, wilde houden. Zowel bij de seniorenselecties als bij de jeugd moest het spelpeil omhoog. De weg omhoog werd ingezet. In ’99 verlieten de Heemskerkers de 3e klasse weer. Was het debuut in de 2e klasse niet onverdienstelijk met een vijfde plaats, het jaar daarop verliep het met een titel nog beter. Daarna waren er zeven jaren nodig om de 1e klasse door te komen. Als debutant in de 1e klasse A was er weer een vijfde plek weggelegd voor ODIN’59. In dat seizoen (’01-’02) kwamen de Heemskerkers DVS ook voor de eerste keer tegen. Met het kasteel Assumburg op de achtergrond werd het 0-2 voor de Ermeloërs. Thuis wonnen de geelzwarten met 1-0, die toen ook kampioen werden en voor de vierde keer promoveerden naar de hoogste klasse in het zaterdagvoetbal sinds de invoering van de 1e klasse in ’70.

Voordat ODIN’59 het hoogste podium in het amateurvoetbal mocht betreden, moest het nog zeven jaar wachten. Na een aantal seizoenen nacompetitie vierden de geelblauwen in het jubileumjaar ’09 het kampioenschap in de 1e klasse A. Daarmee traden zij voor het eerst uit de schaduw van ADO’20 en vormde het een evenknie op de zaterdag. Van kleine afdelingsclub was ODIN’59 gegroeid naar een spraakmakende club, die medebepalend werd voor het Heemskerkse voetbal.

Waar DVS vier keer een degradatie kende van het hoogste niveau meemaakte, konden de Heemskerkers zich sinds ’09 handhaven en zelfs meer dan dat. In het seizoen (’15-’16), dat clubs zich konden onderscheiden voor de Topklasse, kwam ODIN’59 tot een negende plaats en daarmee tot klassebehoud. In sportief opzicht bleven de Heemskerkers groeien, want in het tweede jaar in de Hoofdklasse, inmiddels dus niet meer de hoogste klasse, eindigde men op de zesde plaats, ondanks de vijf punten in mindering. Het jaar daarop was er weer een zesde plek weggelegd voor de geelblauwen, maar nu met de eerste periodetitel in het bezit. Het daarop seizoen was er nog weer een verbetering met een vierde plaats in de eindrangschikking dankzij een sterke derde periode.

Sinds ’09 speelden de Assumburg-bewoners tot ’16-’17 onafgebroken in de Hoofdklasse, hoewel dat door de invoering van de Topklasse in ’10 alleen in het eerste jaar nog het hoogste niveau was. Doordat DVS in ’13-’14 uitkwam in de Hoofdklasse A, kwam het tot een hernieuwde kennismaking met ODIN’59 en ook in dat seizoen waren de geelzwarten tweemaal de sterkste (1-2 en 4-1). Het seizoen daarop eindigden de Heemskerkers als tweede en strandden op ontluisterende wijze in de nacompetitie tegen DOVO (8-0 nederlaag). In ’15-’16 lieten zij het niet aankomen op zo’n  verlenging van het seizoen en kroonden zich tot kampioen van de Hoofdklasse A. Zodoende maakte ODIN’59 in ’16-‘17 het debuut in de Derde Divisie.

In het eerste jaar (’16-’17) was het moeilijk om directe handhaving te realiseren. Weer stonden DVS en de Heemskerkers tegenover elkaar. Nooit eerder verspeelden de Ermeloërs punten aan ODIN’59, maar nu werd het tweemaal 1-1. In de schaduw van kasteel Assumburg deden de geelzwarten zich nog te kort, maar in Ermelo was toenmalig interim-coach Willem Leushuis blij, dat DVS nog een punt aan de wedstrijd tegen de geelblauwen overhield. De Heemskerkers ontkwamen nota bene na een sterke competitiestart met een koppositie niet aan de herkansing, maar handhaafden zich.
In ’17-’18 koersten de Heemskerkers aan op een positie in de middenmoot met een achtste plaats. DVS kwam op “Assumburg” nog goed weg met een 1-2 overwinning, maar verslikte zich thuis met 1-3, wat de eerste zege betekende van ODIN’59 op de Ermeloërs.

De verwachting was, dat de geelblauwen zich zouden doorontwikkelen tot een stabiele Derdedivisionist en tot ’22 was men ook op dat platform actief. In ’18-19 won DVS beide onderlinge ontmoetingen; 0-4 en 4-3. De Assumburg-bewoners stonden zelfs in ’19-’20 op een soevereine tweede plaats vijf punten achter koploper Sparta Nijkerk en vijf meer dan nummer 3 Harkemase Boys. Voorwaar geen slecht gezelschap om tussen te staan en ook DVS had zich opgewerkt naar een vierde plek met een periodetitel in zicht. Vanwege corona werd die jaargang abrupt afgebroken. De 4-1 in Ermelo zeven ronden daarvoor was de laatste nederlaag, die de Heemskerkers leden. Het seizoen daarop was vanwege die pandemie zelfs nog korter (zes speelronden) en daarin wonnen de geelblauwen op het eigen “Assumburg” met 3-2 van DVS. In ’21-‘22 ontkwam de club met een vijftiende plaats (met een 1-4 thuisnederlaag tegen DVS, maar een 1-2 zege in Ermelo)  niet aan de herkansing en daarin bleek ARC met twee overwinningen te sterk.

 

ODIN’59 was eigenlijk altijd al een doorgangshuis. Talenten uit de regio konden op “Assumburg” altijd doorgroeien en stroomden ook door naar de Tweede Divisie, maar die doorstroming was altijd nog wel te overzien en bood anderen weer een kans op niveau. De degradatie uit de Derde Divisie zorgde al voor een grote leegloop. Slechts zes A-selectiespelers bleven de club trouw. Zo keerde ook Thom de Vries terug naar DEM, de club waar hij ooit begon. Met overtuiging werd met veel nieuwelingen de eerste periode gepakt, maar in de loop van het seizoen kwam het bericht, dat de geldkraan dichtging. Het sportieve verval zette meteen in na het directe vertrek van een aantal spelers.

 

Voor dit seizoen werden twee nieuwe keepers binnengehaald: Mats van der Wijts (ADO’20) en Sem Grapendaal (Fortuna Wormerveer). Voor de verdediging kwamen Jonathan Richard (JOS Watergraafsmeer), Kai van Langelaar (ADO’20), Rexhep Mimini (Rotterdam United) en Geruluit Hardenberg (ADO’20 O23). Voor het middenveld werden de meeste spelers aangetrokken: Sem Sarpong (asv De Dijk), Medoune Seye (Kon. HFC O21), Stan Kleef (DEM), Kees Welboren (ADO’20), Jarno Vrenegoor (AFC’34), Patrick Marcelo Boon (ADO’20 O23) en Gijs Welboren (ADO’20 O23). De voorhoede kreeg aanvulling van Sebastiaan Dooyeweerd (DEM), Nydel Forgweh (asv De Dijk) en Bishoy Shelata (PVCV).


Selectie ODIN'59 seizoen 2023-2024. Foto: Site ODIN'59
 
Plaatsgenoot ADO’20 werd dus hofleverancier voor ODIN’59 en misschien is dat niet verwonderlijk. Mark Kranendonk was daar van ’18 tot ’20 jeugdtrainer en stond daarna weer op eigen benen bij JSV Nieuwegein (’20-’21) en HSV (’21-’23), beide tweedeklassers. Net zoals veel van zijn spelers moet hij nog toegroeien naar het niveau van de Derde Divisie en dat wil hij met herkenbaar voetbal doen.

Richard Plug floreerde als hoofdtrainer bij diverse clubs in de regio en vaak met langdurige contracten. En met al zijn clubs promoveerde hij wel, behalve met DVS en VVSB; met VSV, De Kennemers en ODIN’59 wel. Met de laatste tweemaal. Bij de Ermeloër trok hij zelf de stekker eruit en ook bij VVSB diende hij zijn contract niet uit, maar bij de overige clubs was hij succesvol. Hij is momenteel clubloos.

 

In speelronde 14 handhaafde de koploper zich en was er na twee ronden nog een club met de volle buit, maar daar kan Sparta Nijkerk zich nog bijvoegen.

Sparta Nijkerk-Harkemase Boys: Voor eigen publiek zijn de oranjehemden nog ongeslagen en in de nog prille tweede periode is men nog zonder puntverlies (en om dat te blijven moet in de achterstand in het gestaakte duel bij Hoogeveen nog in een zege omgezet worden). Bij de koploper uit Friesland loopt het momenteel niet echt gesmeerd. De thuisclub heeft de topscorer van de Derde Divisie A in huis en dan ook nog met vijf treffers meer dan de runner-up van Harkemase Boys. Gaat dat verschil doorslaggevend zijn op “De Ebbenhorst”? een goed draaiend Sparta Nijkerk is zeker in staat om te winnen van de Harekieten.

Sc Genemuiden-HSC’21: De bezoekers zijn wat onvoorspelbaar en kunnen overal winnen. ‘Sportclub’ is echter heel standvastig, zeker voor eigen publiek. Bovendien verdedigt sc Genemuiden niet alleen de tweede plaats op de ranglijst, maar ook de leidende positie in de tweede periode. HSC’21 zal de eerstvolgende overwinning toch elders moeten boeken.

DOVO-IJsselmeervogels: De gedoodverfde tittelpretendent moet in Veenendaal in een klassieker in de achtervolger. De “Vogels” bleven de hele maand november zonder zege en moeten nu vijf punten goedmaken op de koploper. De Veenendaalers  behalen de punten vooral thuis. IJsselmeervogels staat dus voor een lastige opgave. DOVO slaagt erin om een punt in de wacht te slepen.

Rkav Volendam-usv Hercules: De thuisclub bivakkeert op een plaats, waar eigenlijk de Utrechters werden verwacht; zelfs na de eerste nederlaag sinds zes zeges voor de “Wijdbroeken”. Hercules lijkt het scoren wat verleerd te zijn. Als meest productieve club (samen met sc Genemuiden) heeft rkav Volendam daar geen last van en bewijst dat met een overwinning op de Domstedelingen.

DEM-Eemdijk: De “Diekers” zijn met 4 uit 2 nog ongeslagen in de tweede periode en maakten daarmee een eind aan een mindere periode. De thuisclub moest in Ermelo het onderspit delven. Eén punt onderscheidt beide clubs in het voordeel van DEM. De krachten zullen ook niet ver van elkaar liggen en wellicht is het thuisvoordeel doorslaggevend. Dan keert Eemdijk met lege handen huiswaarts.

Urk-FC Rijnvogels: De voormalige eilandbewoners hanteerden bij IJsselmeervogels twee verschillende speelstijlen en bleken het meest baat te hebben bij het aanvallende spel. Bij de fusieclub kwam er een onderbreking aan een opleving na mindere resultaten. “De Vormt” is niet onneembaar, dus mag FC Rijnvogels hopen op een goed resultaat. Een gedreven sv Urk houdt de punten echter thuis.

VVSB-Kampong: De Utrechtse debutant leek geacclimatiseerd in de Derde Divisie, maar van een echte opmars richting de veilige plaatsen is nog geen sprake. Zo verloor Kampong ook het cruciale treffen van Staphorst. De Noordwijkerhouters kennen het klappen van de zweep op dit niveau wat beter, maar presteren wel wisselend dit seizoen. Voor eigen publiek laat VVSB zich niet verrassen en wint regelmatig.

Staphorst-Hoogeveen: De opleving van de Drentse debutant begon in het bekerduel tegen Staphorst en de club na dertien speelronden vier clubs onder zich. De laatste wedstrijd voor de blauwwitten op het eigen Bentinckspark werd gestaakt vanwege een blessure bij een 1-0 stand van de 17-jarige doelman vijf minuten in de tweede helft. Wie komt er op het doel te staan bij Hoogeveen met de eerste goalie geschorst, de tweede geblesseerd en de jeugdige terug na zijn bezoek aan het ziekenhuis. De thuisclub won weer eens en zal daar voor eigen publiek graag een vervolg aan geven. Staphorst wint op “Het Noorderslag” en stijgt in ieder geval een plaats.